Αρχειακες ονομασιες οικισμων Πατρατζικιου

  Αρχειακές ονομασίες οικισμών Αρχειακά

Περιλαμβάνει: Προεπαναστατικούς και μετ΄ επαναστατικούς οικισμούς- χωριά, τέως επαρχίας Πατρατζικίου[1]-Φθιώτιδος 13^ου – 20^ου αι..  Με τις πιο σημαντικές-αρχειακές ονομασίες των οικισμών, τις  διοικητικές  μεταβολές της παραπάνω αναφερόμενης περιόδου, τις ενορίες  των χωριών, τους κώδικες διορισμών των εφημέριων-ιερέων, καθώς και τους κώδικες γάμων των ετών 1835,1836 και 1838 

Ιστορική αναδρομή

Έγινε προσπάθεια καταγραφής των χωριών  κατ’ αλφαβητική σειρά με την αρχική τους ονομασία, δηλαδή την ονομασία που είχαν προεπαναστατικά, αλλά και για ένα μικρό διάστημα και μετ’ επαναστατικά. Για την διευκόλυνση των αναγνωστών υπάρχουν παραπομπές, λόγου μετονομασιών.

►Την πρώτη Αρχειακή καταγραφή των οικισμών στο Φθιωτικό χώρο, μας δίνει η «Πρόθεση της Ρεντίνας», τόσο  για τους υπάρχοντες προεπαναστατικούς, όσο και για τους  διαλυμένους ή απροσδιόριστους οικισμούς. (13^ο – 20^ο αι.) του Βασ. Κ. Σπανού

►Μεταγενέστερη καταγραφή των χωριών της χώρας έγινε από τον τότε πρόξενο της Γαλλίας, Φ. Πουκεβίλ[2],ιατρός το επάγγελμα   το 1810 ήταν πρόξενος της στον Αλή πασά, η οποία αν και δεν είναι πλήρης, αλλά είναι πολύ σημαντική για τον σημασιολογικό χαρακτηρισμό των οικισμών.

Όσοι από τους οικισμούς αναφέρονται από τον Πουκεβίλ καταχωρήθηκαν  με την αρχική τους ονομασία, έστω και πολλές φορές παραφρασμένη, ή οποία περιλαμβάνει  τέσσερες χαρακτηριστικές κατηγορίες του κτηματολογίου[3] του Πατραντζίκ- Φθιώτιδος. Όπως :

• Στο  κεφάλαιο  I, αναφέρονται: πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά, με την ονομασία «ΒΛΑΧΟΧΩΡΙΑ». Κατέγραψε 21 οικισμούς και 1500 κατοίκους
• Στο κεφάλαιο ΙΙ, αναφέρονται ονόματα πόλεων, κωμοπόλεων και χωριών με την ονομασία «ΓΙΑΝΟΥΛΑΔΙ». Κατέγραψε 10 οικισμούς.
• Στο κεφάλαιο III αναφέρονται ονόματα πόλεων, κωμοπόλεων και χωριών με την ονομασία: «ΒΟΥΚΑΙΑ». Κατέγραψε 18 οικισμούς.
• Στο  κεφάλαιο IV αναφέρονται ονόματα πόλεων, κωμοπόλεων και χωριών με την ονομασία «ΠΟΛΙΤΟΧΩΡΙΑ». Κατέγραψε 23 οικισμούς. Το σύνολο των οικισμών 72, καταγράφτηκαν 1675 σπίτια και ο πληθυσμός ανέρχονταν στους 8375

►Το 1835 έγινε μια προσπάθεια απογραφής των οικισμών και του πληθυσμού αυτών από Γάλλους ερευνητές, η οποία κράτησε δυο χρόνια, και η οποία δεν επισημοποιήθηκε ποτέ.

►Επίσης, το 2006 ο Γιώργος Δημητρίου[4] δημοσιογράφος ερευνητής δημοσίευσε ένα εμπεριστατωμένο πόνημα με αναφορές, τόσο για τους προεπαναστατικούς και μετεπαναστατικά διατηρημένους οικισμούς, όσο και  για τους  απροσδιόριστους και διαλυμένους, αλλά, και στις διοικητικές μεταβολές και μετονομασίες  αυτών.

Αλφαβητικός Κατάλογος πόλεων, χωριών και κωμοπόλεων

Αγά Αγά, η σημερινή Σπερχειάδα. ». Ο Πουκεβίλ το κατατάσσει στο τμήμα «Βούκαια» του κτηματολογίου  Πατρατζίκ, με 20 σπίτια. Προεπαναστατικός οικισμός, Αναφέρεται στην πρόθεση της Ρεντίνας, στα φ. 173, με τα Μπρουφλιανά.  Αναφέρεται στην πρόθεση της Ρεντίνας 173β με τα Μπρουφλιανά. Η γραφή είναι μεταγενέστερη της πρώτης. Το 1835 Σε μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους, η οποία κράτησε δύο χρόνια, το Αγά [Σπερχειάδα]  και είχε 30 οικογένειες και 135 κατοίκους. Τον ίδιο χρόνο το χωριό Αγά και Καλλιγάς αποτέλεσε μια ενορία. Ο Επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωρργίου όρισε ως εφημέριο των χωριού, ένα εφημέριο. Γράφει ο κώδικας: «Όμοιον του υπό αριθμό 830 εδόθη προς τον πρεσβύτερον Αθανάσιον Νικολάου δια την ενορίαν Αγά και Καλλιγά.Αριθ. πρωτ. 848/28 Δεκεμβρίου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 14 Ιανουαρίου 1836

17.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον του χωριού Αγά διά να στεφανώση τον  Σπύρον Κωνσταντίνου μετά της Αγορής Αναγνώστου εις α΄  γάμον.»

Λαμία, 4 Απριλίου 1836

38 «Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον  Αθανάσιον, εφημέριον  του χωριού Αγά διά να στεφανώση τον  Δημήτριον Παγώνην μετά της Βασίλως Στεργίου από Παλαιόκαστρον τον μεν εις β, την δε  εις α΄  γάμον.»

Λαμία, 8 Απριλίου 1836

42.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Αθανάσιον τον ψάλλοντα εις χωρίον  Αγά, διά να στεφανώση τον  Αθανάσιον Δημητρίου μετά της Στεργιάνως Αναγνώστου, αμφοτέρους  εις α΄  γάμον.»

Λαμία, 7 Αυγούστου 1836»

90.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον του χωρίου Αγά πρεσβύτερον Αθανάσιον, διά να στεφανώση τον Χρήστον Ζαμόπουλον, Κατσίβελον μετά της Ζωγραφιάς του μαστρογιώργου Κατσιβέλου, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον.»

Λαμία, 31 Οκτωβρίου 1836» 

125.«Προς τον εφημέριον του χωρίου Αγά πρεσβύτερον Αθανάσιον, διά να στεφανώση τον Γεώργιον Ζαχαρίου μετά της Αικατερίνης Δημητρίου Γεωργούση, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον.

Λαμία, 7 Οκτωβρίου 1836»

150 «Προς τον εφημέριον του χωρίου Αγά πρεσβύτερον Αθανάσιον, διά να στεφανώση τον Μήτρον Νικολάου Φλώρον μετά της Τασούλας Νικολάου Φωτιά, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον.»  

Λαμία, 31 Οκτωβρίου 1836»

161«Προς τον εφημέριον του χωρίου Αγά πρεσβύτερον Αθανάσιον, διά να στεφανώση τον Αθανάσην Γεωργίου Ζαγορίσιου(;) μετά της Κυριακής Κωνσταντίνου Κάντζιου,τον μεν εις δεύτερον, την δε  εις πρώτον γάμον.  

Λαμία, 2 Φεβρουαρίου 1838

77.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Αθανάσιον εφημέριον  του χωρίου Αγά , διά να στεφανώση τον Θεόδωρον Γεωργίου  μετά της Μαρίας Γεωργίου, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον.»

Λαμία, 12 Φεβρουαρίου 1838

81.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Αθανάσιον, εφημέριον  του χωρίου Αγά , διά να στεφανώση, μετά τον Άγιον Πάσχα τον Γεώργιον Αθανασίου  μετά της Σουλτάνας Γεωργίου, αμφοτέρους εις δεύτερον γάμον.»

Αγαθέμι, Φθ. Απροσδιόριστός διαλυμένος προεπαναστατικός οικισμός, εικάζεται κοντά στην Ιερά Μονή Αγάθωνος. Ο  Πουκεβίλ το κατατάσσει στα «Βλαχοχώρια» του κτηματολογίου του Πατρατζίκ, ως Αγαθέμι με 15 σπίτια. Εικάζεται ότι ήταν συνοικισμός κοντά στη μονή Αγάθωνος.

Άγιος Γεώργιος Φθ. Δημιουργήθηκε στις αρχές του 20^ου αιώνα. «Διά του από 30 Νοεμβρίου 1909,  Διάταγμα ΦΕΚ/296/1909 ενεκρίθη ίνα ο νέος συνοικισμός των κατοίκων του εκ καθιζήσεως του εδάφους καταστραφέντος χωρίου Ζιώψη του Δήμου Τυμφρηστού λάβη το όνομα «Άγιος Γεώργιος.» Διοικητικά ανήκε στο Δήμο Τυμφρηστού και αποτέλεσε ίδια Κοινότητα το 1919. Έδρα Δήμου Αγίου Γεωργίου με 814 Κατοίκους [5] .

 Άγιος Δημήτριος Φθ.  Βλέπε Λιζάνι

Άγιος Θεόδωρος Φθ. Διαλυμένος προεπαναστατικός οικισμός κοντά στο Γαρδίκι Ομιλαίων, όπου βρίσκεται εξωκλήσι του Αγίου Θεοδώρου.

Άγιος Ιωάννης Φθ. Διαλυμένος προεπαναστατικός οικισμός, μικρό χωριό-κτήμα ανάμεσα στα χωριά Λευκάδα και Πτελέα. Το 1835 από μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους περιηγητές, απογράφεται ως «Άγιος Ιωάννης» στο Δήμο Σπερχειάδας με 63 κατοίκους και με 15 οικογένειες, Προεπαναστατικά ήταν τσιφλίκι της οικογένειας Χατζίσκου. Το 1836 υπήρξε συνοικισμός του Δήμου Σπερχειάδας. Το κτήμα Αη Γιάννη [.. σνορεύοντος ανατολικώς με ποταμόν Ρουστιανίτην, μεσημβρινώς με την μονήν Ρουστιανής, δυτικώς με Παλαιοχώρι Ντρίζου και αρκτικώς με γαίας του χωρίου Κουκιά…]

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 18 Σπεμβρίου 1838

159.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον Ιερομόναχον Δαβίδ εφημερίου   Αγίου Ιωάννου, διά να στεφανώση τον Μήτρον Μακρόπουλον  μετά της Ευαγγελικής Γεωργίου, εις πρώτον γάμον.»

Λαμία, 22 Οκτωβρίου 1838

182.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον Ιερομόναχον Δαβίδ εφημέριον του χωρίου Αγίου Ιωάννου, διά να στεφανώση τον Νικον Γεωργίου  μετά της Ασήμους Φώτη, εις πρώτον γάμον.»

Λαμία, 24 Δεκεμβρίου 1838

324. «Εδόθη άδεια γάμου προς τον Ιερομόναχον…. εφημέριον του χωρίου Αγίου Ιωάννου, διά να στεφανώση τον Ζαχαρίαν Μαρόπουλον μετά της Ειρήνης Κωνσταντίνου, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον.»

Αγισυστίνη (παλαιά Σιβίκη Επισκ κατεστρ), ». Ο Πουκεβίλ την κατατάσσει στο τμήμα «Βούκαια» του Κτηματολογίου  Πατρατζίκ, με 30 σπίτια. Πιθανολογείται ότι είναι ο σημερινός  «Άγιος Σώστης.

Άγιος  Σώστης Φθ. Στο κτηματολόγιο του Πατρατζίκ, ο Πούκεβίλ δεν τον αναφέρει. Πιθανολογείται είναι η Αγισυστίνη. Επαναστατικά υπήρξε τσιφλίκι του Αλή πασά και μετά τη επικράτηση της επανάστασης πέρασε στα χέρια του Ι. Κωλέττη και Ζουλούμη. Δεν εντοπίζεται στους της περιόδου 1836-1891. Υπήρξε για χρόνια συνοικισμός του Δίλοφου-Μπρούφλιανης κα από το 1955 έδρα ίδιας Κοινότητας Διάταγμα 15-5-1955. 191/ 1955 τα, Α΄

Αγόριανη Φθ.   Ο Πουκεβίλ την κατατάσσει στο τμήμα «Βούκαια» του κτηματολογίου  Πατρατζίκ, με 10 σπίτια. Το 1835 από μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους, η οποία  κράτησε δύο χρόνια, απογράφεται ως Αγόριανη στο Δήμο Σπερχειάδας, με 145 κατοίκους και με 40 οικογένειες. Προεπαναστατικός οικισμός πιθανότατα ταυτίζεται με την Γόριανη. Ο Γιώργος Δημητρίου για το χωριό Γόριανη  γράφει: «Ο αρχικός οικισμός που αναφέρεται στην πρόθεση της Ρεντίνας μαζί με τους οικισμούς Σέλιανη και Φτέρη βρισκόταν Δυτικά και κοντά στην Άνω Καλλιθέα, αλλά ύστερα από σεισμό, οι κάτοικοι της έκτισαν τη Νέα Γόργιανη» ως συνοικία της Σπερχειάδας. Γράφονταν και Γόριανοι. Στην απογραφή του 1931 ως  συνοικισμός της Κοιν. Σπερχειάδας είχε 24 κατοίκους, ενώ  στην απογραφή του 1951 είχε 0 κατοίκους κα έκτοτε δεν απογράφεται ως αυτοτελής.»  Σε Συμβόλαιο 192/ 1836 του Συμβολαιογράφου Βασιλ.  Περραιβού, αναφέρεται ως συνοικισμός Υπάτης. Πιθανόν να πρόκειται περί λάθους. Το 1835 το χωριό Αγόριανη του Δήμου Σπερχειάδας, τώρα συνοικία της Σπερχειάδας.

O Επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωρργίου όρισε εφημέριους των χωριών. Γράφει ο κώδικάς: «Όμοιον τούτου  εδόθη (υπό αριθ. 830) προς τον πρεσβύτερον  Γεώργιον Δήμου   δια την ενορίαν του χωρίοιυ Γόριανη. Αριθ. πρωτ. 850/30 Δεκεμβρίου 1834»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 14 Ιανουαρίου 1836»

18. «Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφηέριον του χωριού Γόργιανης διά να στεφανώση τον Χρήστο Μήτρον Ασπροποταμίτην μετά της Γιαννούλας Κωνσταντίνου αμφοτέρους εις α΄  γάμον».

Λαμία 14 Ιανουαρίου 1836»

19. «Εδόθη άδεια γάμου προς τον αυτόν εφημέριον, διά να στεφανώση τον Γεώργιον Πούλιο μετά της Αναστασίας Νίκου αμφοτέρους εις α΄  γάμον».

Λαμία 31 Οκτωβρίου 1836»

 

147. «Προς τον εφημέριον Γόργιανης πρεσβύτερον Γεώργιονδιά να στεφανώση τον  Αγγελήν Νικολάου μετά της Τασούλας του Δήμου εις γάμον αμφοτέρους πρώτον».

Λαμία 11 Ιανουαρίου 1838»

23. «Εδόθη άδεια γάμου προς τον Πρεσβύτερν Γεώργιον εφημέριον Γόργιανης, διά να στεφανώση τον Κώνσταν Τζικόπουλον μετά της Σίρμους Γεωργίου, αμφοτέρους εις πρώτον  γάμον».

Λαμία 13 Ιανουαρίου 1838

19. «Εδόθη άδεια γάμου προς τον αυτόν εφημέριον, διά να στεφανώση τον Δημήτριον Καλύβαν μετά της Αικατερίνης Κώνστα αμφοτέρους εις πρώρον  γάμον».

Λαμία 15 Ιανουαρίου 1838»

44. «Εδόθη άδεια γάμου προς τον Πρεσβύτερν Γεώργιον εφημέριον Γόργιανης, διά να στεφανώση τον Κωνσταντίνον Αθανασίου, Ασπροποταμίτην μετά της Λουλούδας Χρήστου, αμφοτέρους εις πρώτον  γάμον».

 

Αλεποχώρι. Φθ. ή Αλποχώρι. Ο  Πουκεβίλ το κατατάσσει στα «Βλαχοχώρια» του κτηματολογίου του Πατρατζίκ, ως Αλεποχώρι με 5 σπίτια Διαλυμένος προεπαναστατικός οικισμός στην περιοχή της Υπάτης. Αναφέρεται και στην πρόθεση της Ρεντίνας ως Αλποχώρι, στο φ. 119^α 119β  με τους οικισμούς Άπουλας, Μεξιάτες και Μπογομήλος. Στα φ. 120^α  120β, είναι γραφές μεταγενέστερης της πρώτης..

Αλώνια Φθ.  Απογράφεται  για πρώτη φορά ως αυτοτελής οικισμός και συνοικισμός Λυχνού το 1961 με 0 κατοίκους, έκτοτε συνοικισμός Δ Δ Λυχνού Δ. Υπάτης με 6 κατοίκους.

Αμαλότες (Αμαλώτα)  Αμαλότα, λεγόταν και Αμβλότα. Αναφέρεται στην πρόθεση της Ρεντίνας, ως απροσδιόριστος οικισμός στα φ. 174^α -175β, με τους οικισμούς, Πλατύστομο, Μάκρυση, Βαρυμπόπη, και Χαλίλι, στα ανωτέρω αναφερόμενα φ. Υπάρχουν γραφές μεταγενέστερες της πρώτης.

 Αμολή, Ο Πουκεβίλ την κατατάσσει στο «Γιανουλάδι» του κτηματολογίου του Πατρατζίκ «Γιανουλάδι» με 20 σπίτια

Προεπαναστατικό οικισμός, λόγω της γειτνίασης με το Λιανοκλαδι, πιθανολογείται ότι είναι το Αμούρι. Αναφέρεται στην πρόθεση της Ρντίνας ως Αμούρι στο φ. 121β με τους οικισμούς Ρογοζιανό, Λάλα, Λιανοκλάδι, Καλαμάκι και Νιχώρι. Στα φ. 122^α -122β, υπάρχουν και μεταγενέστερες εγγραφές.  Ανήκε στο Δήμο Παραχελωΐτών 1836- 1840, ενώ από το 1840- 1869 στο Δήμο Μακρακώμης, από το 1869- 1912; ΔΔΔ  ως ίδια Κοινότητα και Σήμερα στο Δήμο Λαμίας.

Το έτος 1835 ο Επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωρργίου όρισε ως εφημέριο των χωριού, ένα εφημέριο. Γράφει ο κώδικάς: « Εδόθη τω πρεσβυτέρω  Δημητρίου Κυρίτζη του χωρίου Αμούρι. 941/12 Ιανουαρίυ 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 23 Οκτωβρίου 1836»

133. «Προς τον εφημέριον του χωρίου Αμούρι πρεσβύτερον Δημήτριον, διά να στεφανώση τον Γεωργάκην Γιαννόπουλον μετά της Αικατερίνης Γεωργάκη, τον μεν εις πρώτον γάμον, την δε εις δεύτερον.»

Λαμία, 30 Οκτωβρίου 1836»

144«Προς τον εφημέριον του χωρίου Αμουρίου πρεσβύτερον Αθανάσιον, διά να στεφανώσητον Αθανάσιον Γεωργίου μετά της Αικατερίνης Ευσταθίου από Κωσταλέξη, εις γάμον  αμφοτέρους πρώτον»

Λαμία, 18 Νοεμβρίου 1836»

167«Προς τον εφημέριον του χωρίου Αμούρι πρεσβύτερον Δημήτριον, διά να στεφανώση τον Νικόλαον Μήτρον Τζόνον μετά της Ζωΐτσας Γεωργίου Κουα(;), εις πρώτον γάμο αμφοτέρους.»  

Λαμία, 14 Ιανουαρίου 1838

30. « Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Δημήτριον εφημέριον Αμουρίου, διά να στεφανώση τον Κωνσταντίνον Δελή Αθανασίου μετά της Αγόρους Μήτρου, εις γάμον αμφοτέρους πρώτον»

Λαμία, 5 Μαΐου 1838

129.« Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Δημήτριον εφημέριον  Αμουρίου, διά να στεφανώση τον Χρισόδουλον Ιωάννου μετά της Αικατερίνης Αθανασίου, αμφοτέρους εις γάμον  πρώτον»

Αμούρι της Λαμίας.  Βλέπε Αμολή

Αμπελάκι Φθ.  Δεν αναφέρεται από τον Πουκεβίλ, ούτε από την πρόθεση της Ρεντίνας. Διαλυμένος κτηνοτροφικό οικισμό μεταξύ Στύρφακα- Λιανοκλάδι-Μποξαΐς

Ανατολή Φθ, βλέπε Κομίργιανες

Ανοίγματα Φθ. Απογράφεται για πρώτη φορά το 1991 ως αυτοτελής οικισμός συνοικισμός Κλωνιού, με 25 κατοίκους. Συνοικισμός Κλωνιού  του Δήμου Σπερχειάδος με 57 κατοίκους.

Άνω Καλλιθέα Φθ: Βλέπε Γυφτοχώρι

Άνω Καμπιά: Βλέπε Καμπιά

Άνω Φτέρη: Βλέπε Φτέρη

Άπουλας Απροσδιόριστος προεπαναστατικός οικισμός, αναφέρεται στην πρόθεση της Ρεντίνας στα φ.119^α -119β, με τους οικισμούς Μεξιάτες, Μπίρμη, Κόπανος Μπογόμυλος και Αλποχώρι. Στα φ. 120^α – 120β υπάρχουν γραφές μεταγενέστερες της πρώτης. Δεν αναφέρεται από τον Πουκεβίλ

Αργύρια.Ο  Πουκεβίλ το κατατάσσει στα «Βλαχοχώρια» του κτηματολογίου του Πατραντζίκ, με 10 σπίτια. Προεπαναστατικός οικισμός. Διοικητικά ανήκε στο Δήμο Ομιλαίων (1836-1840) και από  1840 έως σήμερα στο Δήμο Σπερχειάδας. Αναφέρεται και στην πρόθεση της Ρεντίνας  στα φ. 202^α – 202β υπάρχουν εγγραφές μεταγενέστερες της πρώτης. Το έτος 1834  και 1835 ο Επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωρργίου όρισε ως εφημέριο του χωριού  ένα εφημέριο. Γράφει ο κώδικάς: « Εδόθη τω πρεσβυτέρω  Νικολάου Αντωνίου του χωρίου Αργύρια. 996/26 Ιανουαρίυ 1835»

Λαμία 28 Νοεμβρίου 1836»

171«Προς τον εφημέριον του χωρίου Αργύρια πρεσβύτερον Νικόλαον, διά να στεφανώση τον Κωνσταντίνον Ιωάννου εκ Παλαιοβράχας μετά της Κνσταντνιάς Ιωάννου, εις γάμον αμφοτέρους πρώτον.» 

Αργυροχώρι Φθ  βλέπε: Βογόμυλος

Αροβολιάρι (τρεις συνοικίες), Το σημερινό Ροβολιάρι. Ο Πουκεβίλ στην απογραφή του, περί το 1810 το κατατάσσει στο τμήμα «Πολιτοχώρια» του Κτηματολογίου  Πατρατζίκ, ως Αροβολιάρι, με τρεις συνοικίες και 80 σπίτια. Προεπαναστατικός οικισμός. Αναφέρεται στην πρόθεση της Ρεντίνας στα φ. 152β  στα φ.152β -158^α υπάρχουν εγγραφές μεταγενέστερες της πρώτης. Το 1835 από μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους, η οποία κράτησε δύο χρόνια, απογράφτηκε ως Ροβολιάρι στο Δήμο Μακρακώμης, με  48 οικογένειες και 97 κατοίκους.  Διοικητικά από το 1836 έως το 1912  ανήκε στο Δήμο Μακρακώμης, Το 1912 αποτέλεσε ίδια Κοινότητα έως το 1999. Από το 1999 έως το 2010 αποτέλεσε Δ. Δ Δ Μακρακώμης. «Το χωριό αποτέλεσε ξεχωριστή ενορία: Γράφει ο κώδικας: Εδόθη τω πρεσβυτέρω Γεωργίου Ιωάννου, πρεσβυτέρου  του χωριού η ενορία του χωριού Ροβολιάρι. Αριθ. πρωτ: 924/11 Ιανουαρίου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία 5 Σεπτεμβρίου 1836

101.«Προς τον εφημέριον του χωρίου Ροβολίαρι, πρεσβύτερον Γεώργιον διά να στεφανώση τον Φίλιππον Δημητρίου  μετά της Αικατερίνης Χρήστου Μυλωνά αμφοτέρους  εις  γάμον πρώτον»

Λαμία, 13 Ιανουαρίου 1838

27.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Γεώργιον, εφημέριον του χωρίου Ροβολίαρι, διά να στεφανώση τον εκ Λιτόσιλο  Ιωάννην Στεφανόπουλον  μετά της Ευδοκίας Δημητρίου, αμφοτέρους  εις  γάμον πρώτον»

Λαμία, 5 Φεβρουαρίου 1838

79.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Γεώργιον, εφημέριον του χωρίου Ροβολίαρι,   διά να στεφανώση μετά το Άγιον Πάσχα τον Γεώργιον Τζυρβανιζή  μετά της Αικατερίνης Μαργαρίτη, αμφοτέρους  εις  δεύτερον γάμον»

Λαμία, 16 Απριλίου 1838

106.«Προς τον εφημέριον του χωρίου Ροβολίαρι, πρεσβύτερον Γεώργιον, διά να στεφανώση τον Νικόλαον Αθανασίου  μετά της Αγόρως Ιωάννου, αμφοτέρους  εις   γάμον πρώτον»

Λαμία, 16 Απριλίου 1838

107.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον του χωρίου Ροβολίαρι, πρεσβύτερον Ιωάννην, διά να στεφανώση τον Κωνσταντίνον Γεώργιον  μετά της Αικατερίνης Δημητρίου, αμφοτέρους  εις   πρώτον γάμον»

Λαμία, 16 Ιουλίου1838

151.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον του χωρίου Ροβολίαρι, πρεσβύτερον Γεώργιον, διά να στεφανώση τον Αποστόλην Ιωάννου  μετά της Ζωΐτσας Δημητρίου, αμφοτέρους  εις   πρώτον γάμον»

Αρχάνι, Προεπαναστατικός οικισμός. Ο  Πουκεβίλ το κατατάσσει στο «Γιανουλάδι» του  κτηματολογίου του Πατρατζίκ, ως Αρχάνι με 20 σπίτια. Αναφέρεται στην πρόθεση της Ρεντίνας στα φ. 132^α -133β   με τους οικισμούς Καναπίτσα, Παλιούρι, Δαρμένη Ράχη, και Μάραθος.

Το έτος 1835 ο Επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωρργίου όρισε ως εφημέριο των χωριού, ένα εφημέριο. Γράφει ο κώδικάς: « Όμοιον του αυτού εγγράφου υπό αριθμό 830 εδόθη προς τον  πρεσβύτερον  Αλέξιον Γεωργίου, διά την ενορίαν του χωρίου Αρχάνι .Αριθ. πρωτ. 841/26 Ιανουαρίου 1835. Ήταν και αυτός υιός ιερέα και τον συναντάμε και ως Αλέξιον Παπα-Γεωργίο. Ήταν εφημέριος το προηγούμενο έτος στο χωριό Αρχάνι»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 1 Φευρουαρίου 1836»

36. «Εδόθη άδεια γάμου προς τον εις Βαρυμπόπην εφημερεύοντα Ευθύμιον Οικονόμου διά να στεφανώση τον Χριστόδουλον με την Δέσπω Αθανασίου εις Αρχάνι εις α΄ γάμον.»

 

Λαμία, 15 Ιανουαρίου 1838

37.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον  εφημεριον εις  Βαρυμπόπη εφημερεύοντα διά να στεφανώση εις Αρχάνι τον Κωνσταντίνον Μήτρου με την Λελούδα Αναστασίου εις α΄  γάμον.

Λαμία, 22 Ιανουαρίου 1838

52.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον  πρεσβύτερον Αλέξιον, εφημέριον Αρχανίου, διά να στεφανώση τον Αθανάσιον Γεωργόπουλον μετά της Μαρίας Σάββα, αμφοτέρους  εις πρώτον  γάμον».

Λαμία, 27 Ιανουαρίου 1838

67.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον  πρεσβύτερον Αλέξιον παπα-Γεωργίου, εφημέριον Αρχανίου, διά να στεφανώση τον Νάκον Αναγνώτου παπα-Γεωργίου μετά της Δέσπως Νικολάου, το μεν εις β΄, την δε  εις πρώτον  γάμον».

Λαμία, 14 Μαΐου 1838

133. «Προς τον εφημέριον του χωρίου Αρχάνι, πρεσβύτερον Αλέξιον, διά να στεφανώση τον Θεοδωρή Γεωργίου Παππαραν μετά της Δέσπους Αναγνώστου, τον μεν εις δεύτερον, της δε εις πρώτον γάμον.»

Λαμία, 29 Σεπτεμβρίου 1838

173. «Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Αλέξιον, εφημέριον Αρχανίου, διά να στεφανώση τον Ιωάννην Λουκά Νικολάου μετά της Λεϊμονιάς Αλεξίου,τον μεν εις πρώτον, την δε εις δεύτερον γάμον».

Πατήστε τα λινκ για να δείτε τις  εφημερίδες⇒Εδώ  και εδώ

Ασβέστης Φθ. Προεπαναστατικός οικισμός. Ο Πουκεβίλ στην απογραφή του, περί το 1810 τον κατατάσσει στο τμήμα «Πολιτοχώρια» του κτηματολογίου  Πατρατζίκ, ως Ασβέστη με 20 σπίτια. . Αναφέρεται στην πρόθεση της Ρεντίνας στα φ. 138^α -140^α υπάρχουν εγγραφές μεταγενέστερες της πρώτης. ΣΤΑ Φ. 141β υπάρχουν γραφές του 1732

Το έτος 1835 ο Επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωρργίου όρισε ως εφημέριο των χωριού, ένα εφημέριο. Γράφει ο κώδικάς « Όμοιον του αυτού εγγράφου υπό αριθμό 830 εδόθη προς τον  πρεσβύτερον  Αποστόλην Παναγιώτου[6]:, διά την ενορίαν του χωρίου Ασβέστης . Αριθ. πρωτ. 840/29 Δεκεμβρίου 1835»

Από το 1836 αποτέλεσε  Κοινοτικό Δ.Δ.Δ Παραχειλωϊτών μέχρι το   1840.

Από το 1840- 1912 Δ.Δ του Δήμου Μακρακώμης. Από το 1912- 1932 ως συνοικισμός Γιαννιτσούς. Νόμος ΔΝΖ΄ 30 Απριλίου 1932 ΦΕΚ 261/1932.

Από  1-7-1932 ΦΕΚ 220/1932 αποσπάται από τη Γιαννιτσού και αποτέλεσε ίδια Κοινότητα. Σήμερα ως Δ.Δ. του Δήμου Μακρακώμης με έδρα τη Σπερχειάδα.

Πατήστε στο λινκ για να δείτε την Εφημερίδα  ⇒ Εδώ

Αφεντικά Φθ.  Συνοικισμός Κοινότητας Λιτόσιλου με 132 κατοίκους το 1961, ενώ το 1981 με 10 κατοίκους. Έκτοτε έπαψε να απογράφεται ως αυτοτελής οικισμός και ενσωματώθηκε με τον οικισμό Βίτωλης.

Βασιλικά Φθ. Προεπαναστατικός οικισμός. Ο  Πουκεβίλ τα κατατάσσει στα «Βλαχοχώρια»» του κτηματολογίου του Πατρατζίκ, ως Βασιλικά με  15 σπίτια. Από το 1836 ήταν συνοικισμός Υπάτης. Το 1835 στη ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους, η οποία κράτησε δύο χρόνια. Απογράφτηκε ως Βασιλικά στο Δήμο Υπάτης, 6 οικογένειες και 22 κατοίκους.  Το 1835  ανήκε στην ενορία Υπάτης με τον ίδιο εφημέριο.  Σήμερα ανήκει στη Λαμία μαζί με την Υπάτη.

Βαρκά Φθ. Σήμερα λέγεται επίσημα «Νέα Υπάτη» για πρώτη φορά απογράφεται 1971, ως Νέα Υπάτη, με 69 κατοίκους. Σήμερα συνοικισμός  Δ. Υπάτης με 59 κατοίκους

Βαρυμπόπη ή Βαρμπόπ Φθ. (Μακρακώμη-Τσούκα)Ο Πουκεβίλ στην απογραφή του, περί το 1810 την κατατάσσει στο τμήμα «Πολιτοχώρια» του Κτηματολογίου  Πατρατζίκ, ως Βαρυμπόπη (παλαιά Βαριάνης επισκοπή κατεστραμμένη). με 40 σπίτια. Προεπαναστατικός οικισμός,. η  σημερινή Μακρακώμη. Αναφέρεται στην πρόθεση της Ρντίνας στα φ. 174^α – 175β με τους οικισμούς Πλατύστομο, Μάκρεση, Αμαλότες και Χαλίλι. Στα φ. 176^α με μεταγενέστερες της πρώτης, αναφέρεται ως Βαρυμπόπι. Υπήρξε έδρα Δήμου Μακρακώμης. Το 1835 από μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους, απογράφτηκε ως  Βαρυμπόπη [Μακρακώμη] είχε 45 οικογένειες και 203 κατοίκους.

Επίσης, το ίδιο έτος, ο Επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωργίου όρισε ως εφημέριο των χωριού Βαρμπόπ και Θραψιμιώττικα Καλύβια , ένα εφημέριο. Γράφει ο κώδικάς: «  Όμοιον του υπαριθ. 830 εδόθη προς τον πρεσβύτερον Γεώργιον Κώνστα διά την ενορίαν των χωρίων  Βαρμπόπ και Θραψιμιώτικα Καλύβια Αριθ. πρωτ.  833/28 Δεκεμβρίου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 25 Ιανουαρίου 1836»

25.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον του χωριού Βαρμπόπης διά να στεφανώση τον  Γεώργιον Ιωάννου μετά της Μαρίας Γεωργούλα εις α΄  γάμον.»

Λαμία, 28 Ιανουαρίου 1836

31. Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον Ευθύμιον Οικονόμου του χωριού Βαρυμπόπης διά να στεφανώση τον Δημήτριον Παπά Ευθυμίου μετά της Αικατερίνης Χρήστου εις α΄ γάμον»

Λαμία, 29 Ιανουαρίου 1836

32.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον αυτόν εφημέριον του χωριού Βαρμπόπης διά να στεφανώση τον  Μήτρον Κώνστα μετά της Ελένης Δήμου εις α΄  γάμον.»

Λαμία, 8 Απριλίου 1836

41.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον αυτόν εφημέριον του χωριού Βαρυμπόπ’  παπά Γεώργιον διά να στεφανώση τον  Δημήτριον Αντωνίου μετά της θυγατρός του Κώνστα Γαλανή Βλάχου αμφοτέρους εις α΄  γάμον.»

Λαμία, 4 Ιανουαρίου 1838

6.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Ευθύμιον, εφημεριον του χωριού Βαρυμπόπης, διά να στεφανώση τον  Σπύρον Τζιγκιλόπουλον μετά της Αικατερίνης Ζάχου, αμφοτέρους εις γάμον πρώτον.

Λαμία, 23 Μαΐου 1838

139 .«Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημεριον του χωριού Βαρυμπόπης, πρεσβύτερον Ευθύμιον, , διά να στεφανώση τον  Χρήστον Τζουκαλά μετά της Κυρούλας Κ. Οικονόμου, αμφοτέρους εις γάμον πρώτον.»

Μετονομασία  με  Α.Α. Υπ. Εσ. 3- 5-1916 ΦΕΚ 41/1916 σε Μακρακώμη.  Σήμερα ως Δήμος Μακρακώμης με έδρα τη Σπερχειάδα περιλαμβάνει τους τέως Καποδιστριακούς Δήμους: Μακρακώμης, Σπερχειάδας, Τυμφρηστίων.

Βιτάλι Φθ, η σημερινή Βίτουλη. Ο Πουκεβίλ στην απογραφή του, περί το 1810 την κατατάσσει στο τμήμα «Πολιτοχώρια» του κτηματολογίου  Πατρατζίκ, ως Βιτάλι με 15 σπίτια.

Προεπαναστατικός οικισμός. Αναφέρεται, ως Βίτολη στην πρόθεση της Ρντίνας στα φ. 167^α – 168β με τους οικισμούς Τζήκα (τσούκα), και Σοφού. Στα φ. 168^β – 171^α  με μεταγενέστερες της πρώτης.  Το 1835 η Βίτωλη δεν απογράφεται. Προεπαναστατικά ήταν τσιφλίκι του Αλή Πασά, που πέρασε στα χέρια του Αλβανού Αχμέτ Νεπρα(ε)βίστα και του Μαυριλιώτη Σταυρακόπουλου. Συν. Αγίου Γεωργίου Τυμφρηστού. Σήμερα υπάγεται στο Δήμο Μακρακώμης με έδρα τη Σπερχειάδα.

Βλάχικος Φθ. Συνοικισμός Δημοτικό Διαμέρισμα Πουγκακίων Δήμο Σπερχειάδας με 40 κατοίκους.

Βλαχοκόνακα Φθ. Συνοικισμός Κοινότητας Περιβολίου (Μουστροβο) το 1931 είχε 29 κατοίκους.

Βογόμυλος Φθ. (Μπογόμυλος)σήμερα Αργυροχώρι .  Ο  Πουκεβίλ στην περιήγησή του, κατά το 1810,  τον κατατάσσει στα «Βλαχοχώρια» του κτηματολογίου του Πατρατζίκ, ως Βογόμυλος με 60 σπίτια. Και σημειώνει: « Από το Πατρατζίκ μιάμιση ώρα ν. α Ο Βογόμυλος». « Ο Βογόμυλος αποδίδει την ίδρυσή του σε μια αποικία των Πατερνίων, οι απόγονοι των οποίων ασπάσθηκαν τον Μωαμεθανισμό». Διοικητικά ανήκε στο Δήμο Υπάτης. Το 1912 ήταν συνοικισμός της Υπάτης από την οποία αποσπάστηκε ως Κοινότητα (ΑΑ,Υπ. Εσωτερικών 7795/1924’ Προεπαναστατικός οικισμός σήμερα Αργυροχώρι. Αναφέρεται στη πρόθεση της Ρεντίνας ως Μπουγόμυλος. Στα φ. 119^α – 119β  με τους οικισμούς Άπουλας, Μίρμπεη,  Κόπανος, Μεξιάτες. Το 1835 είχε τους ίδιους ιερείς με την Υπάτη.

Βούκαια Φθ, τα σημερινά Πουγκάκια. Ο Πουκεβίλ τα κατατάσσει στο τμήμα «Βούκαια» του κτηματολογίου  Πατραντζίκ, ως Βούκαια με 80 σπίτια.

Προεπαναστατικός μεγάλος οικισμός, τα σημερινά Πουγκάκια. Κύρια ασχολία των κατοίκων η κτηνοτροφία. Τα Πουγκάκια την κλασική περίπτωση  του ελληνοβυζαντινού χωριού στα πρότυπα των χωριών Πήλιου, που περιλαμβάνει ένα κεντρικό σημείο του οικισμού με την πλατεία και την εκκλησία και περιμετρικά και αμφιθεατρικά αναπτύσσονται οι συνοικίες του. Συν. Δήμου Ομιλαίων (1836-1840)μ Στο Δήμο Τυμφρηστού (1840- 1912) Στη συνέχεια στο Δήμο Σπερχειάδας με 118 κατοίκους  με τους συνοικισμούς Βλάχικος, Κέδρα, Μαστοραίικα,  Ξενοκωστέικα Και Νεοχώρι (Κοστριάδος).

Το 1835 ο επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωργίου όρισε εφημέριους για κάποια χωριά.  «Το χωριό  Πουγκάκια  αποτέλεσε χωριστή  ενορία, αλλά διορίστηκαν δύο ιερείς όπως και το προηγούμενο έτος. Γράφει ο κώδικας: Εδόθη τοις πρεσβυτέροις Δημητρίω και Γεωργίου Τριανταφύλλου η ενορία του χωρίου Πουγκάκια Αριθ. πρωτ. 1025/3 Φεβρουαρίου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 23 Μαΐου 1836

177. « Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον του χωρίου Πουγκάκια, διά να στεφανώση τον Γεώργιον Αθανασίου μετά της Βασιλικής Αποστόλου, αμφοτέρους  εις  γάμον δεύτερον.»

Λαμία, 5 Δεκεμβρίου 1836»

179″Προς τον πρεσβύτερον Δημήτριον εφημέριον του χωρίου Πουγκάκια, διά να στεφανώση τον Ιωάννην Γκουρλόπουλον μετά της Μαρίας Γεωργίου Στάμου, εις  γάμον αμφοτέρων πρώτον.»

Λαμία, 15 Ιανουαρίου 1838»

39.Εδόθη άδεια γάμου προς τον  πρεσβύτερον Τριαντάφυλλον, εφημέριον  του χωρίου Πουγκάκια, διά να στεφανώση τον Κωνσταντίνον Γεωργίου Στάμου μετά της Ελένης, εις  γάμον αμφοτέρους πρώτον.»

Λαμία, 15 Ιανουαρίου 1838»

40.Εδόθη άδεια γάμου εις τον  πρεσβύτερον Δημήτριον, εφημέριον  του χωρίου Πουγκάκια, διά να στεφανώση τον Ιωάννην Νικολάου μετά της Ελένης Γεωργίου,  αμφοτέρους εις α΄ γάμον.»

Λαμία, 15 Ιανουαρίου 1838»

41.Εδόθη άδεια γάμου εις τον αυτόν  πρεσβύτερον   εφημέριον, διά να στεφανώση τον Ζαχαρίαν Ιωάννου μετά της Μαρίας Γεωργίου, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον.»

Λαμία, 30 Απριλίου 1838

123. «Προς τον εφημέριον του χωρίου Πουγκάκια, πρεσβύτερον Δημήτριον, , διά να στεφανώση τον Δημήτριον Γεωργίου μετά της Μαρίας Αθανασίου, αμφοτέρους εις γάμον πρώτον.»

Λαμία, 22 Μαΐου 1838»

137«Προς τον εφημέριον του χωρίου Πουγκάκια, πρεσβύτερον Δημήτριον, , διά να στεφανώση τον Αθανάσιον Ιωάννου μετά της Ελένης Γεωργίου, αμφοτέρους εις γάμον πρώτον.»

Λαμία, 23 Μαΐου 1838»

138 «Προς τον αυτόν, διά να στεφανώση τον Νικόλαον Τριανταφύλλου μετά της Κωνσταντίας Αθανασίου, αμφοτέρους εις γάμον πρώτον.»

 Λαμία, 8 Οκτωβρίου 1838»

178. «Εδόθη άδεια γάμου εις τον πρεσβύτερον Δημήτριον, εφημέριον του χωρίου Πουγκάκια, πρεσβύτερον Δημήτριον, διά να στεφανώση τον Γεεώργιον παπα-Παναγιωτόπουλον μετά της Ελένης Κώνστα,  αμφοτέρους εις πρώτον γάμον.»

Γαβρες Φθ. Γαύρος. Ο Πουκεβίλ την κατατάσσει στο τμήμα «Βούκαια» του κτηματολογίου  Πατρατζίκ, με 10 σπίτια.   Το 1836 ως συνοικισμός του Δήμου Σπερχειάδας. Το 1839 κατοικείτο. Το 1843, όπου οι κάτοικοι  του  μετείχαν σε ξεχωριστές εκλογικές διαδικασίες, ως  Γάβρος για την εκλογή πληρεξουσίων. Το 1855[ οι αδελφοί, κάτοικοι Παλαιοβράχας Χρηστάκης και Γεώργιος Χατσίσκος Κτηματίες πούλησαν το χωριό για 850 δρχ στους αδελφούς Γεώργιον και Ιωάννην Θανασούραν κτηματογεωργούς κατοίκους του χωρίου Στάγια […]επώλησαν προς τους αδελφούς Γεώργιον και Ιωάννην Θανασούραν το δασώδες μέρος του ιδιοκτήτου του χωρίου Γαύρος κειμένου εις τον Δήμον Σπερχειάδος, ήτοι το προς δυσμάς μέρος αυτού, έχον όρια τα εξής: άρχεται από του λαγού το τσατάλι, λαμβάνει το ρεύμα  και βγαίνει εις το Ζερέλι, σύνορον Γαρδικιώτικον, εκείθεν πηγαίνει εις την Τρουμπέταν, ευβγαίνει εις τον έλατον και πίπτυει εις το δίασελον εις το μονοπάτι της Κωφολουμιάς, εκείθεν λαμβάνει την ευθείαν γραμμήν και ευβγαίνει  εις του Δανιήλ την βρύσιν καθώς χύνονται τα ύδατα της βρύσεως εις του ρεύμα και παίρνει το ρεύμα Καλυβόρευμα και έρχεται εις την ειρημένην θέσιν του λαγού το τσατάλι, απ’ όπου ήρχισεν το όριο] Συμβόλαιο 266/1839/ Β. Παρραιβός

Γαρδίκι Ομιλαίων Προεπαναστατικός οικισμός.  Ο Πουκεβίλ δεν το αναφέρει. Ο οικισμός από τα 1836 έως το 1840 υπήρξε έδρα του Δήμου Ομιλαίων.  Από το 1840 έως το 1878 υπάχθηκε στο Δήμο Σερχειάδας Αναφέρεται ως Γαρδίκι στην πρόθεση της Ρεντίνας στα φ. 178^α  με τους οικισμούς Λουκάδα (μάλλον Λευκάδα), Ρουσιανή, Μουτζουράκι, Μερτικάδα και στη Λάσπη του Καρπενησίου. Στα φ. 178β – 179^α υπάρχουν    μεταγενέστερες  της πρώτης γραφές. Η κωμόπολη Γαρδίκι των Ν. Πατρών, είχε δύο ενορίες, ενώ το προηγούμενο έτος είχε τρεις και  διορίστηκαν δύο  εφημέριοι. Γράφει ο κώδικάς: «Εδόθη τοις πρεσβυτέροις Τριανταφύλλω  Ιωάννου και Κώνστα Ιωάννου η ενορία της κωμοπόλεως Γαρδικίου Ν Πατρών. Αριθ. πρωτ, 1029/5 Φεβρουαρίου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 2 Ιανουαρίου 1836»

2. «Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον του χωρίου Γαρδικίου, δια να στεφανώση τον Χρήστον Κωνσταντίνου με την Μαλάμω Παπά Γεωργίου  εις α΄  γάμον.»

 Λαμία, 11 Ιανουαρίου 1836»

12«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Σταμάτιον δια να στεφανώση τον εκ Γαύρίνης Πανταζήν Αναστασίου με την Βασιλική Αναγνώστου Αθανασίου  εις α΄  γάμον.»

Λαμία, 21 Απριλίου 1836»

52. «Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Τριαντάφυλλον, εφημέριον Γαρδικίου, δια να στεφανώση τον Μήτρον Γεωργίου μετά  της Ελένης Γεωργίου αμφοτέρους    εις α΄  γάμον».

Λαμία, 21 Απριλίου 1836

53. «Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Ιωάννην, εφημέριον Γαρδικίου, δια να στεφανώση τον Δημήτριον Παλαιοβίτην  μετά  της Αικατερίνης Ιωάννου, βουβαλάτο, εις α΄  γάμον.

Λαμία, 17 Σεπτεμβρίου 1836»

105«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Ιωάννην Σακελλαρίου εις Γαρδίκι διά να στεφανώση τον Στέριον Ιωάννου μετά της Παγώνας Στέριου, αμφοτέρους εις γάμον πρώτον.

Λαμία 17 Οκτωβρίου 1836»

126. «Προς τους ιερείς Γαρδικίου Υπάτης διά να στεφανώσουν τον Γιάννον Μελαχοτρόπουλον μετά της Αικατερίνης Κοντοδήμου, αμφοτέρους εις γάμον πρώτον.»

Λαμία, 12 Δεκεμβρίου 1836

181. «Προς τον εφημέριον Γαρδικίου Υπάτης πρεσβύτερον Γιαννάκην διά να στεφανώση εις χωρίον Στάγια τον Χρήστον Ρήγα μετά της Μυγδάλους Λάμπρου, αμφοτέρους εις γάμον πρώτον.»

Γαρδικάκι η σημερινή Οίτη και Ομυαλός,  Το 1835 διορίστηκε εφημέριος ιερομόναχος. «Γράφει ο κώδικας: Εδόθη προς τον ιερομόναχον[7] Ιάκωβο Γεωργίου η ενορία Γαρδικάκι και Ομυαλός. Αριθ. πρωτ. 904/10 Ιανουαρίου 1835»

Λαμία 3 Δεκεμβρίου 1838

231.«Προς τον ιερομόναχον Ιάκωβον εφημέριον του Χωρίου Γαρδικάκι, εδόθη άδεια,  διά να στεφανώση τον Γ. Ανέστη Αναστασίου  μετά της Δέσπως Δημητρίου,ο μεν εις β΄η δε εις α΄ εις γάμον.»

Γδαρμένη Ράχη και Δαρμένη Ράχη, η σημερινή Γραμμένη, προεπαναστατικός οικισμός. Ο Πουκεβίλ την κατατάσσει στο «Γιανουλάδι» του  κτηματολογίου του Πατρατζίκ, ως Γδαρμένη Ράχη με 40 σπίτια. Το 1836 ανήκε στο Δήμο Παραχελωιτών. Από το 1840  και στη συνέχεια στο Δήμο Μακρακώμης. Αναφέρεται και στην πρόθεση της Ρεντίνας ως Δαρμένη Ράχη στα φ. 132^α – 133^α μαζί με τους οικισμούς Καναπίτσα, Παλιούρι Μάραθος και Αρχάνι. Στα φ. 133^β -134β  υπάρχουν γραφές μεταγενέστερες της πρώτης.

Η Γδαρμένη Ράχη, είχε μια ενορία, ενώ το προηγούμενο έτος(1834) είχε δύο ενορίες.  Γράφει ο κώδικάς: « Όμοιον του ανωτέρω εγγράφου εδόθη προς τον πρεσβύτερον Αναστάσιον Κωνσταντίνου δια την ενορίαν του χωρίου Γδαρμένη Ράχη . Αριθ. πρωτ, 839/29 Δεκεμβρίου  1834»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 12 Δεκεμβρίου 1836»

192«Προς τον εφημέριον Ράχης πρεσβύτερον Αναστάσιον διά να στεφανώση τον Κωνσταντίνον Κώνσταν μετά της Γαρουφαλλιάς Σωτηρίου, αμφοτέρους εις γάμον πρώτον.»

Λαμία, 12 Μαΐου 1838

136,«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Αναστάσιον εφημέριον Γδαρμένης Ράχης, διά να στεφανώση τον Κωνσταντίνον Αθανασίου μετά της Αναστασίας Δημητρίου, αμφοτέρους εις γάμον πρώτον.»

Γιαβρή Φθ. Απροσδιόριστος διαλυμένος οικισμός. Συναντάται σε κώδικα της Μητρόπολης Φθιώτιδας το 1858

Γιαννιτσού Φθ. Βλέπε: Γλαβανίτσα-Λαβανιτσα, Γιαννιτσιώτικα Καλύβια και για την Παλιά Γιαννουτσι ή Γιανσού

Γλαβανίτσα ή Λαβανίτσα, Γιαννιτσιώτικα Καλύβια και Γιαννιτσού.

Ως  Γλαβανιτσα-Λαβανίτσα, διαλυμένος προεπαναστατικός οικισμός, σήμερα ένα απλό τοπωνύμιο, λίγο πιο κάτω από την κορυφή του όρους «Καραούλι» βόρεια των Λουτρών Πλατύστομου και της σημερινής Γιαννιτσούς. Ο Πούκεβίλ το τοποθετεί ως Λαβανίτσα στο τμήμα «Πολιτοχώρια» του κτηματολογίου του Πατρατζίκ με 10 σπίτια, διατηρήθηκε μέχρι το 1836 και επέκεινα. Από πολλούς ερευνητές ταυτίζεται με τη Γιαννιτσού, στην πραγματικότητα ήταν ένας οικισμός  από τους διάσπαρτους μικρό-οικισμούς στο γιαννιτσώτικο χώρο που αργότερα αποτέλεσαν τα γιαννιτσώτικα Καλύβια. Σήμερα είναι ένα απλό τοπωνύμιο με απομεινάρια κατεστραμμένων οικιών[8].  Ως Γιαννιτσώτικα Καλύβια: Μετά την επικράτηση της επανάστασης του 1821 και κυρίως μετά την αναγνώριση των συνόρων στο φρύδι της Όρθρης 1833, το χωριό δημιουργήθηκε  κυρίως από κατοίκους της Παλαιάς Γιαννιτσούς και από Ασπροποταμίτες οι οποίοι με βάση τη συνθήκη του Λονδίνου και την προβλεπόμενη ανταλλαγή των πληθυσμών το 1833, μετανάστευσαν στον ελλαδικό χώρο, και  δημιουργήθηκαν και νέοι πρόχειρη οικισμοί οι οποίοι αποτέλεσαν το πρώτο μετ΄ επαναστατικό χωριό με την ονομασία ως  Γιαννιτσιώτικα Καλύβια» και ως Κοινοτικό διαμέρισμα του Δήμου Μακρακώμης. Το 1835 σε μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους, η οποία κράτησε δύο χρόνια, απογράφεται ως «Γιαννιτσώτικα Καλύβια» υπαγόμενο στο Δήμο Μακρακώμης και είχε 503 κατοίκους και 117 οικογένειες.

Το 1835  ο  Επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωρργίου όρισε εφημέριους των χωριών, για την Γλαβανίτσα όρισε τρεις Ιερείς. Γράφει ο κώδικάς: «Όμοιον τούτου  εδόθη προς τους πρεσβυτέρους Σακελλάριον Αντώνιον Κωνσταντίνου (Αντωνίου Σακελλάριον), Αθανασίου Ιωάννου και Ιωάννην Κωνσταντίνου δια την ενορίαν Γκλβανίτζαν. Αριθ. Πρωτ. 858/31 Δεκεμβρίου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 28 Σεπτεμβρίου 1836»

109.«Προς τον εφημέριον Καλυβίων της Γιαννιτσούς πρεσβύτερον Δημήτριον διά να στεφανώση τον  Κώνσταν Ιωάννου μετά της Αικατερίνης του Γιαννάκη Καρκάνη εις γάμον αμφοτέρους πρώτον».

 Λαμία, 24 Οκτωβρίου 1836»

135.«Προς τον εφημέριον Καλυβίων της Γιαννιτσούς πρεσβύτερον Ιωάννην διά να στεφανώση τον  Γεώργιον Παπαλώνην μετά της Αγορίτσας Σπαΐ εις γάμον αμφοτέρους πρώτον.»

Λαμία, 5 Ιανουαρίου 1838

13.« Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρσβύτερον Δημήτριον εφημέριον Καλυβίων της Γιαννιτσούς, διά να στεφανώση τον  Κώνσταν Καρκάνη μετά της Αγόρους Αθανασίου, εις γάμον αμφοτέρους πρώτον.»

Λαμία, 8 Ιανουαρίου 1838

14.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρσβύτερον Αντώνιον Σακελλάριον εφημέριον του αυτού χωρίου, διά να στεφανώση τον  Δημήτριον Αναγνώστου μετά της Αικατερίνης Γεωργίου, εις γάμον αμφοτέρους πρώτον.»

Λαμία, 25 Ιανουαρίου 1838

«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρσβύτερον Αντώνιον Σακελλάριον, εφημέριον εις Γιαννιτσιώττικα Καλύβια, διά να στεφανώση τον Αθανάσιον Κωνσταντίνου μετά της Αικατερίνης παπα-Αντωνίου Σακελλαρίου, αμφοτέρους εις γάμον πρώτον.»

Λαμία, 26 Ιανουαρίου 1838

63.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρσβύτερον Ιωάννην εφημέριον εις Γιαννιτσιώττικα Καλύβια, διά να στεφανώση τον  Κωνσταντίνον Ρίζον μετά της Αικατερίνης Κωνσταντίνου, αμφοτέρους εις γάμον πρώτον.»

Λαμία, 11 Απριλίου 1838

98.«Προς τον εφημέριον του Χωριού Καλύβια Γιαννιτσιώττικα πρσβύτερον Ιωάννην, διά να στεφανώση τονΔημήτριον Κώνστα μετά της Ευαγγελίνας Βασιλείου, αμφοτέρους εις γάμον πρώτον.»

Λαμία, 22 Απριλίου 1838

114.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρσβύτερον Αντώνιον Σακελλάριον εφημέριον εις Γιαννιτσιώττικα Καλύβια, διά να στεφανώση τον Αθανάσιον Δημητρίου μετά της Αικατερίνης Ιωάννου Μανιώτη, αμφοτέρους εις γάμον πρώτον.»

Λαμία, 29 Μαΐου 1838

142.«Προς τον εφημέριον του χωρίου Γιαννιτσιώτικα Καλύβια, πρεσβύτερον Αντώνιον Σακελλσρίου, διά να στεφανώση τον  Κωνσταντίνον Νικολάου μετά της Ζωΐτσας Αθανασίου, του μεν  εις τρίτον, της δε εις δεύτερον γάμον.

Διοικητικές Μεταβολές

Από τις υπάρχουσες αρχειακές εγγραφές μέχρι το τέλος της 10ετίας του 1840, μέσα του 1850 του 1856 μετονομάζεται σε Γιαννιτσού, ως Δ.Δ Μακρακώμης. Από το 1890 μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας μετονομάζεται σε Νέα Γιαννιτσού  μέχρι το 1912 και η Γιαννιτσού Αγράφων, ως Παλαιά Γιαννιτσού.

Το 1912 η Γιαννιτσού κάνοντας χρήση του Νόμου ΔΝΖ΄/30 Απριλίου 1912 και του Διατάγματος  29/8/1912 ΦΕΚ 261/1912, αποσπάται από το Δήμο Μακρακώμης και δημιουργείται αυτοτελής Κοινότητα με συνοικισμό τον Ασβέστη μέχρι το 1832. Στις 1-7- 1932 ΦΕΚ220/1932 ο Ασβέστης αποσπάται από τη Ν. Γιαννιτσού και δημιουργεί αυτοτελή κοινότητα.

12 Δεκεμβρίου 1971 και βάσει του νόμου 795/1971 (ΦΕΚ 1 τΑ)  Απαλείφθηκε το πρώτο συνθετικό του χωριού «Νέα» και στο εξής η ονομασία του χωριού από  εδώ και στο εξής, θα είναι απλώς «Γιαννιτσού»  Σήμερα Κοιν. Διαμέρισμα Μακρακώμης με έδρα τη Σπερχειάδα

Γιαννουλάδι Φθ. Το σημερινό Λιανοκλαδι. Ο  Πουκεβίλ  αναφέρει: «Τεσσεράμισι χιλιόμετρα περίπου βόρεια του Πατραντζίκ αφού περάσουμε το Σπερχειό  από μία πέτρινη γέφυρα με πέντε καμάρες μπαίνουμε στο Γιανουλάδι» και το αναφέρει ως Γιαννουλάδι  του Κτηματολογίου του Πατρατζίκ με 80 σπίτια. Προεπαναστατικός οικισμός. Στην πρόθεση της Ρεντίνας αναφέρεται ως Λιανοκλάδι στα φ. 121β με τους οικισμούς Ρογοζιανό, Λάλα, Καλαμάκι Αμούρι και Νιχώρι. Στα φ. 122^α – 122β, υπάρχουν γραφές μεταγενέστερης της πρώτης. Ήταν έδρα του Δήμου Παραχελωιτών από το 1836- 1840 και από το 1840- 1849 στο Δήμο Μακρακώμης. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Λαμιέων

Το 1835 ο επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωργίου όρισε εφημέριους για κάποια χωριά.  «Το χωριό  Λιανοκλάδι  αποτέλεσε χωριστή  ενορία. Γράφει ο κώδικας: Εδόθη προς τον πρεσβύτερον Ιωάννη Γεωργίου   διά την ενορίαν του χωρίου Λιανικλάδι. Αριθ. πρωτ. 945/15 Ιανουαρίου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 24 Αυγούστου 1836

95.« Προς τον πρεσβύτερον Ιωάννην, διά να στεφανώση τον Αθανάσιον Γεωργίου  μετά της Γιαννούλας του Ιωάννου αμφοτέρους  εις  γάμον δεύτερον»

Λαμία 29  Μαρτίου 1838

84.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Ιωάννην, εφημέριον Λιανοκλαδίου, διά να στεφανώση μετά το Άγιον Πάσχα τον  Αναστάσιον Γιάννου  μετά της Ανθούλας Ιωάννου, αμφοτέρους  εις πρώτον  γάμον»

Λαμία 9  Απριλίου 1838

88.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Ιωάννην,εφημέριον Λιανοκλαδίου, διά να στεφανώση τον  Νικόλαον Χρήστου  μετά της Λουλούδας Κ. Αναγνώστου, αμφοτέρους  εις πρώτον  γάμον»

Λαμία 9  Απριλίου 1838

89.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Δημήτριον ,εφημέριον Λιανοκλαδίου, διά να στεφανώση τον  Γεώργιον Νικολάου μετά της Αγόρους Κωνσταντίνου, αμφοτέρους  εις πρώτον  γάμον»

Λαμία, 27 Απριλίου 1836

118.« Προς τον εφημέριον του Χωρίου Λιανοκλαδίου, πρεσβύτερον Ιωάννην, διά να στεφανώση τον Νικόλαον Γεωργίου βλαχοποιμέμα,  μετά της Μαρίας Γεωργίου Τσικανή, αμφοτέρους  εις  γάμον πρώτον»

Λαμία 30 Απριλίου 1838

124.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Ιωάννην, εφημέριον Λιανοκλαδίου, διά να στεφανώση Αθανάσιον Γεωργίου μετά της Μαρίας Δημητρίου, αμφοτέρους  εις πρώτον  γάμον»

Λαμία 11 Νοεμρίου 1838

222.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον του χωρίου Λιανοκλαδίου, πρεσβύτερον Ιωάννην, διά να στεφανώση Αθανάσιον Γεωργίου μετά της Μαρίας Δημητρίου, αμφοτέρους  εις πρώτον  γάμον»

Γιαννούτσι Φθ. και κατ΄ άλλους ΓιανσούΓιαννιτσού Αγράφων. Προεπαναστατικός οικισμός, σήμερα Παλαιά Γιαννιτσού. Ο Πουκεβίλ στην απογραφή του, περί το 1810 τον κατατάσσει στο τμήμα «Πολιτοχώρια» του κτηματολογίου  Πατρατζίκ, ως Γιανούτσι, με 300 σπίτια.  Μετά την επικράτηση της επανάστασης και με την χάραξη των συνόρων, το 1833 δεν περιλήφθηκε στην Ελλάδα. Με την απελευθέρωση της Θεσσαλίας 1881, αποτέλεσε Κοινοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Μακρακώμης και μέχρι σήμερα ως Παλαιά Γιαννιτσού.

Γόργιανη Φθ: Βλέπε Αγόριανη

Γραμμένη Φθ. βλέπε Γδαρμένη Ράχη

Γυφτοχώρι-(Αιγυπτοχώρι), σημερινή Άνω Καλλιθέα Φθιώτιδος. Ο Πουκεβίλ την κατατάσσει στο τμήμα «Βούκαια» του κτηματολογίου  Πατρατζίκ, ως Γυφτοχώρι με 30 σπίτια. Το 1835 σε μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους, η οποία κράτησε δύο χρόνια, απογράφεται ως «Αιγυπτοχώρι» στο Δήμο Σπερχειάδος και είχε 183 κατοίκους και 40 οικογένειες.  Δεν αναφέρεται στην πρόθεση της Ρεντίνας. Διοικητικά ανήκε στο Δήμο Σπερχειάδας. Με Διάταγμα Υπ. Εσωτερικών 8077/1915 μετονομάστηκε σε Άνω Καλλιθέα -Καλλιθέα. Το 1835  ο  Επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωρργίου όρισε εφημέριους των χωριών, το χωριό είχε δύο ενορίες. Γράφει ο κώδικας: Όμοιον τούτου εδόθη προς τον πρεσβύτερον Γεώργιον Καλλίνικον διά την ενορίαν του Γυφτοχωρίου, επίσης: Όμοιον τω ανωτέρω εγγράφου εδόθη τω κυρίω Αγγελή Χρήστου δια του εις χωρίον Γυφτοχωρίου αποκατασταθήσαν ενορίαν του Αγίου Αθανασίου»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 15 Απριλίου 1836»

46. «Εδόθη άδεια γάμου προς τους ιερείς του χωριού Γυφτοχωρίου, διά να στεφανώσουν τον Αθανάσιον Γεωργουσόπουλον μετά της Μαρίας Βάγια εις α΄  γάμον.»

Λαμία, 25 Αυγούστου 1836»

96.« Προς τον εφημέριον του χωρίου Γυφτοχώρι, πρεσβύτερον Γεώργιον, διά να στεφανώση τον Νοκόλαον Γεωργίου  μετά της Μαρίας Χρήστου αμφοτέρους  εις  γάμον πρώτον.»

Λαμία, 8 Σεπτεμβρίου 1836»

103«Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον του Αιγυπτοχωρίου παπά-Γεώργιον, διά να στεφανώση τον Γιαννάκην του Δήμου μετά της Κωνσταντίνας Δημητρίου εις γάμον αμφοτέρων πρώτον.»

Λαμία, 16 Οκτωβρίου 1836

123.«Προς τον εφημέριον του χωρίου Αιγυπτοχωρίου πρεσβύτερον Γεώργιον, διά να στεφανώση τον Κωνσταντήν Αναγνώστου μετά της Ασήμους Αδά Γεωργίου εις γάμον αμφοτέρων πρώτον».

Λαμία,12 Απριλίου 1838

99.«Προς τον εφημέριον του χωρίου Γυφτοχώρι, πρεσβύτερον Γεώργιον, διά να στεφανώση τον Νάκον Νασόπουλον(;) μετά της Αρχόντους Νικολάου,αμφοτέρους εις γάμον πρώτον».

Λαμία,14 Απριλίου 1838

100. «Προς τον αυτόν εφημέριον του χωρίου Γυφτοχώρι, διά να στεφανώση τον Γεώργιον Χρήσου μετά της Παρασκευής Τριανταφύλλου, αμφοτέρους εις γάμον  πρώτον».

Δαρμένη ή Γδαρένη Ράχη Φθ: Βλέπε Γραμμένη.

Δάφνη Φθ. Εδώθε Χομίργιανη :Βέπε Κομίργιανες δύο οικισμοί

Δίκαστρο Φθ. Βλέπε Ζημιανή.

Δερβέν Καρυά Φθ. σήμερα  Μοσχοκαρυά Ο Πουκεβίλ την κατατάσσει στο «Γιανουλάδι» του  κτηματολογίου του Πατρατζίκ, ως Καρυά με 20 σπίτια. (Μονοπάτι που οδηγεί στη Θαυμακό) Δερβέν Καρυά η σημερινή  Μοσχοκαρυά. Προεπαναστατικός οικισμός. Μετονομασία από Δερβέν Καρυά σε Μοσχοκαρυά, Διάταγμα 9- 9- 1927 ΦΕΚ 206/1927. Συνοικισμός Δήμου Παραχελωιτών (1836- 1840), 1840 έως 1912 ανήκε στο Δήμο Μακρακώμης. Σήμερα ανήκει ως Κοινοτικό Διαμέρισμα στο Δήμο Λαμίας,

Το 835, η Ελληνική Κυβέρνηση ίδρυσε  μεθοριακούς σταθμούς, μέσα στα όρια του Νομού και στρατώνες, μια εξ αυτών ήταν και στο χωριό Δερβέν  Καρυά. «Το 1835 τα χωριά Δερβέν Καρυά (Μοχοκαρυά) και Κούρνοβο αποτέλεσαν μια ενορία: Γράφει ο κώδικας: Όμοιον του υπό αριθμό 830 εδόθη προς τον πρεσβύτερον Δημήτριον Παπά-Γεωργίου διά την ενορίαν των χωρίων Δερβέν Καρυά και Κούρνοβον. Αριθ. πρωτ. 832/28 Δεκεμβρίου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία 28 Νοεμβρίου 1836

172 «Προς τον εφημέριον του Δερβέν Καρυά, πρεσβύτερον Αποστόλην, διά να στεφανώση τον  Μαργαρίτην Κυρίτζηνα από Ράγκα μετά της Μαρίας Θεοδώρου εις γάμον αμφοτέρων πρώτον.»

Δερβέν Φούρκα Φθ.,σήμερα Καλαμάκι. Προεπαναστατικός οικισμός, κοντά στο Λιανοκλάδι, το μονοπάτι που οδηγεί στο Δομοκό. Συνοικισμός Δήμου Παραχελωιτών από το 1836- 1840, από το 1840 – 1859 και έως 1912 στο Δήμο Μακρακώμης. Το 1833  «Η Ελληνική Κυβέρνηση ίδρυσε  μεθοριακούς σταθμούς, μέσα στα όρια του Νομού και στρατώνες, μια εξ αυτών ήταν και στο χωριό Δερβέν  Φούρκα.

Επίσης την ίδια χρονολογία, ο  Επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωργίου όρισε εφημέριους των χωριών, για το χωριό: «Γράφει ο κώδικάς: Διά του παρόντος αρχιερατικού εγγράφου δηλοποιώ ότι δέδωκα τω ευλαβεστάτατω εφημερίω κυρίω Δημητρίω Κωνσταντίνου την εφετεινήν ενορίαν των χωρίων Δερβέν Φούρκας και Καλαμάκι, επί το ευλογείν, αγιάζειν και ψέλλειν τους εν αυτοίς ευλογημένους χριστιανούς δι’ εν ολόκληρον έτος. Ου μεν δε αλλά και λαμβάνειν τα νενομημένα δικαιώματα κατά την ανέκαθεν τάξιν.’Οθεν και δίδοται αυτώ το παρόν ημέτερον γράμμα φέρειν εις  ένδειξιν. Αριθ. πρωτ. 42/830/28 Δεκεμβρίου 1834[9]»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 19 Οκτωβρίου 1836»

129 «Προς τον εφημέριον του Δερβέν Φούρκα πρεσβύτερον Αποστόλην, διά να στεφανώση τον  Αντώνιον Καραδήμου μετά της Ελένης Αθανασίου Πουρνάζου εις γάμον αμφοτέρους πρώτον.»

 Λαμία, 19 Οκτωβρίου 1836»

Λαμία, 5 Ιανουαρίου 1838

9.. «Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Δημήτριον, εφημέριον Δερβέν Φούρκα, διά να στεφανώση τον Ματθαίον Μάλιον μετά της Ανθίτσας Χρήστου, αμφοτέρους εις γάμον πρώτον.»

Λαμία, 29 Απριλίου1838

122., «Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον του χωρίου Δερβέν Φούρκα, πρεσβύτερον Δημήτριον, διά να στεφανώση τον Αθανάσιον Ιωάννου μετά της Μαρίας ιωάννου, αμφοτέρους εις γάμον πρώτον.»

Λαμία, 19 Οκτωβρίου 1838

175. «Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Δημήτριον, εφημέριον Δερβέν Φούρκα, διά να στεφανώση τον Ευθύμιον Δημητρίου μετά της Σουλτάνας παπά-Δημητρίου, αμφοτέρους εις γάμον πρώτον.»

Δίλοφο-Μπρούφλιανή Φθ: Βλέπε Προφύλιανη, Προύφλινη.

Ζαπάντη Φθ. Διαλυμένος οικισμός στο Δήμο Υπάτης, υπήρξε μέχρι το 1912. Ο Γ. Λέλης, θεωρεί τον οικισμό ως θερινή βοσκή με κονάκια

Ζαπούζι η σημερινή Ζιόψη, Ο Πουκεβίλ στην απογραφή του, περί το 1810 τον κατατάσσει στο τμήμα «Πολιτοχώρια» του Κτηματολογίου  Πατρατζίκ, ως Ζαπούζι, με 15 σπίτια.

Προεπαναστατικός οικισμός. Οι κάτοικοι στις αρχές του 20^ου αιώνα λόγω κατολισθήσεων αναγκάσθηκαν να την εγκαταλείψουν και  δημιούργησαν την κοινότητα Άγιο Γεώργιο. Μετονομάστηκε σε Ασπρόκαμπος με Διάταγμα 9-9-1927 ΦΕΚ/ 206/1927, αλλά διατηρήθηκε η παλαιά ονομασία. Συνοικισμός του Δήμου Τυμφρηστού και ως Σιόπος. Το 1981 απογράφεται για τελευταία φορά με 0 κατοίκους.

Το 1835 ο επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωργίου όρισε εφημέριους για κάποια χωρίά. «Η Ζιώψη αποτέλεσε μιαν ενορίαν και διορίσθηκε ως εφημέριος ο ιερεύς Δημήτριος Ιωάννου που ήταν και το προηγούμενο έτος. Γράφει ο κώδικας: Εδόθη τω εφημερίω Δημητρίου Ιωάννου η εφημερία του χωρίου Ζιώψη, Αριθ. πρωτ. 1223/1 Μαΐου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 29 Απριλίου1838

121. «Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον του Χωρίου Ζιώψη, πρεσβύτερον Δημήτριον, διά να στεφανώση τον Αθανάσιον Σώγον μετά της Παρασκευής Αγόρως Χρυσικού, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον.»

Λαμία, 29 Απριλίου1838

166.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Δημήτριον, εφημέριον του Χωρίου Ζιώψη, διά να στεφανώση τον Γιάννον Κωνσταντίνου μετά της Κυριακής Ιωάννου Γιαννοπούλου, αμφοτέρους εις γάμον πρώτον.»

Ζέλι-Ζέλη ή Ζηλευτό Φθ. Βλέπε Ζώλοι

Ζερέλι  και Ζερέλια Φθ. Διαλυμένος προεπαναστατικός οικισμός κοντά στο Γαρδίκι Για τελευταία φορά απογράφεται, ως αυτοτελής οικισμός το 1961 συνοικισμός Κοινότητας Καναλίων με 38 κατοίκους. Αναφέρεται κα με τον οικισμό Χιλιομόδι Φτέρης Συμβόλαιο Ιω Σκαβέντζου

Ζιμιανή Φθ. Προεπαναστατικός οικισμός Τυμφρηστού, το σημερινό Δίκαστρο. Ο Πουκεβίλ στην απογραφή του, περί το 1810 τον κατατάσσει στο τμήμα «Πολιτοχώρια» του Κτηματολογίου  Πατρατζίκ, ως Ζαπούζι, με 20 σπίτια. Αναφέρεται και στην πρόθεση της Ρεντίνας.

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 5 Δεκεμβρίου 1838

233. «Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Γρηγόριον, εφημέριον Ζημιανής, διά να στεφανώση τον Αθανάσιον Ιωάννου Καλότυχον μετά της Παρασκευής Δημητρίου Καρφή, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον.»

Ζιόψη Φθ. βλέπε: Ζαπούζι

Ζώλοι Φθ. σήμερα Ζέλι. Προεπαναστατικός οικισμός, πιθανόν το σημερινό Ζηλευτό. Ο  Πουκεβίλ τον κατατάσσει στο τμήμα «Γιανουλάδι» του  κτηματολογίου του Πατρατζίκ, με 10 σπίτια. Το Ζηλευτό ή Ζέλι από 1836 έως το 1840 ανήκε στο Δήμο Παραχελωιτών με έδρα το Λιανοκλάδι. Από το 1840 έως το 1869 ανήκε στο Δήμο Μκρακώμης, ως Συν. Κοινότητας Λιανοκλαδίου. Το 1912 αποσπάστηκε από την Κοιν. Λιανοκλαδίου και αποτέλεσε ίδια Κοινότητα.

Το 1835 ως «Ζέλι αποτέλεσε μια ενορίαν και διορίστηκε ως εφημέριος ο αιδεσιμότατος Αναστάσιος Ευσταθίου που ήταν και το προηγούμενο έτος. Γράφει ο κώδικας:  Όμοιον τούτου εδόθη προς τον πρεσβύτερον Αναστάσιον Ευσταθίου διά την ενορίαν του χωρίου Ζελίου». Αριθ πρωτ.842/29 Δεκεμβρίου 1834

Θέρμα Φθ: Προεπαναστατικός οικισμός κοντά στα Λουτρά Πλατύστομου,  στους πρόποδες του Βουνού Γλαβανίτσα, και όχι στα Λουτρά Υπάτης. Τα αναφερόμενα Θέρμα[10]  ως  προεπαναστατικός οικισμός ανήκε στα Γιαννιτσώτικα Καλύβια-Γιαννιτσού με 5 Σπίτια. Στην πρόθεση της Ρεντίνας αναφέρονται  στα φ. 159^α  με τους οικισμούς Γλαβανίτσα, Τοπόλου και Λιτόσιλο.  Δεν αναφέρονται από τον Πουκεβίλ.

Θραψιμιώτικα Καλύβια Φθ: Προεπαναστατικός οικισμός-καλύβες Γεωργοκτηνοτρόφων. Στην απογραφή του 1835 είχε 32 κατοίκους και  9 οικογένειες, ανήκε στο Δήμο Μακρακώμης, στο δρόμο Μακρακώμη- Τμφρηστό. Υπήρχε και χάνι. Το 1835 είχε την ίδια ενορία με την Βαρυμπόπη.

Ισώματα Φθ. Διαλυμένος προεπαναστατικός οικισμός στην περιοχή της Φτέρης. Αναφέρεται σε Συμβόλαιο 39/1839 και 50 του Συμβολαιογράφου Περραιβού μαζί με τους οικισμούς Καστρί και Κατσαούνο

Καλάβραχα[11] Φθ. Βλέπε Παλαιοβράχα

Καλαμάκι Φθ. Βλέπε Δερβέν Φούρκα.

Καλιγά Φθ ή Καληγά. Διαλυμένος οικισμός. Το 1835 αποτελούσε μια ενορία με το Αγά-Σπερχειάδα, είχε  4 οικογένειες και 17 κατοίκους(1836-1861).

Καλύβι Φθ. Απροσδιόριστος προεπαναστατικός οικισμός. Ο Πουκεβίλ τον κατατάσσει στο τμήμα «Βούκαια» του κτηματολογίου  Πατρατζίκ, με 40 σπίτια. Δεν υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες

Καμπιά Φθ. σήμερα Άνω Καμπιά. ». Ο Πουκεβίλ τα κατατάσσει στο τμήμα «Βούκαια» του Κτηματολογίου  Πατρατζίκ, με 15 σπίτια. Το 1835 από μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους, απογράφεται ως Καμπιά» στο Δήμο Σπερχειάδας με 67 κατοίκους και με 16 οικογένειες, Διοικητικά ανήκε στο Δήμο Σπερχειάδας ως συνοικισμός. Κάτω Καμπιά Φθ. Σήμερα ως ενιαίος οικισμός με τα Άνω Κάτω  Καμπιά και χάνια Καμπιά ανήκει στο Δήμο Σπερχειάδος με 159 κατοίκους.

Σύμφωνα με την έρευνα για τους Φθιώτες αγωνιστές  του 1821, καταγράφηκαν 35 από αυτούς, ενώ στις συνταγματικές εκλογές του 1843  οι συμμετέχοντες κάτοικοι-άρρενες ανέρχονται στους 26

Κανάλια. Βλέπε κάτω Κανάλια

Καναπίτσα Φθ. Διαλυμένος προεπαναστατικός Αγροκτηνοτροφικός  οικισμός μεταξύ Αρχάνι, Πλατύστομο και Γιαννιτσούς. Αναφέρεται στην Πρόθεση της Ρεντίνας, ως απροσδιόριστος οικισμός, στα φ, 132^α  – 133^α  με τους οικισμούς Παλιούρι, Δαρμένη Ράχη, Μάραθος, και Αρχάνι. Στα φ.133β – 134β, υπάρχουν γραφές μεταγενέστερες της πρώτης. Πιθανόν να έλαβε την ονομασία ως Καναπίτσα, διότι στην περιοχή ευδοκιμεί το φυτό Καναπίτσα. Με τις βέργες του έπλεκαν Κοφίνια και καλάθια. Επίσης στην κατανομή των λιβαδιών-βοσκοτόπων, ο Ζουλούμης φέρεται να αγόρασε σχεδόν τα μισό Αρχάνι. Και με έγγραφό του, προς τον οικονομικό έφορο Φθιώτιδος, ζητά να του παραχωρηθεί και το λιβάδι «Καναπίτζα» για να τοποθετήσει τα ποίμνιά του «Πηγή:  Lavanitsa.gr «Γ. Α. Κ Εθνικά Κτήματα» Φ. 2845»

Καράλι Φθ. Διαλυμένος προεπαναστατικός οικισμός στην περιοχή της Υπάτης. Εκτιμάτε ότι βρισκόταν στο τρίγωνο Ροδωνιά. Λαδικού, Λουτρά Υπάτης. Υπήρχε μέχρι το 1862.

Καρβουνοχώρι Φθ. Διαλυμένος οικισμός ανάμεσα στα χωριά Πουγκάκια- Πίτσι και Μουτζουράκι. Κατοικήθηκε τα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια. Καταλάμβανε την περιοχή του Εθνικού δάσους «Πολιάνα» Υπήχθη στο ιδιοκτησιακό καθεστώς  των Εθνικών γαιών. Οι τελευταίοι κάτοικοι μετ εγκαταστάθηκαν στα χωριά Πουγκάκια, Κανάλια και Λευκάδα.

Κάρνα Φθ. Βλέπε Μπαστάνη

Καρυά Υπάτης Φθ. Αναφέρεται και ως «Τουρκοκαρυά»  Βλέπε Πουλοκαρυά

Καρυά  Φθ. Βλέπε Δερβέν Καρυά, η σημερινή Μοσχοκαρυά.

Καστανιά, Φθ. Προεπαναστατικός οικισμός, λεγόταν και «Πασπαλάς». Ο  Πουκεβίλ την κατατάσσει στα «Βλαχοχώρια» του κτηματολογίου του Πατρατζίκ, ως Καστανιά   με 30 σπίτια. Το 1835 από μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους, απογράφτηκε ως Καστανιά στο Δήμο Υπάτης και είχε 66 οικογένειες και 302 κατοίκους. Διοικητικά από το 1836- 1912 ανήκε στο Δήμο Υπάτης, Από το 1912 αποτέλεσε ίδια Κοινότητα με συνοικισμό το Καπνοχώρι.  Ααναφέρεται στην πρόθεση της Ρεντίνας, ως Ρογοζάνα (Ρογοζιανό).

Το 1835 ο επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωργίου όρισε εφημέριους για κάποια χωρίά. «Η Καστανιά Υπάτης αποτέλεσε χωριστήν  ενορίαν.Γράφει ο κώδικας: Όμοιον τω εφημερίω Χρήστο Ασπροποταμίτου η ενορίαν του καθ’ ημάς του χωρίου Καστανιάς, Αριθ. πρωτ. 1111/23 Μαρτίο 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 6 Ιουνίου 1836»

76.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον του χωριού Καστανιάς πρεσβύτερον Αναστάσιον διά να στεφανώση τον Δημήτριον Αναστασίου  Δεόπουλον  μετά της Ελένης Αποστόλη, εις τον μεν πρώτον γάμον, της δε εις δεύτερον.»

Λαμία, 14 Οκτωβρίου 1836

120. «Προς τον εφημέριον του χωρίου Καστανιάς Παπα-Αναστασίου, διά να στεφανώση τον Γεωργούλαν Παπχρήστου    μετά της Μαρίας του Γεωργίου Πελέγγου εις γάμον αμφοτέρους πρώτον.»

Λαμία, 20 Οκτωβρίου 1836

130.«Προς τον εφημέριον του χωρίου Καστανιάς,  πρεσβύτερον Αναστασίον, διά να στεφανώση τον  Κωνασταντήν Γεωργίου Ξηροτύτρη μετά της Μυγδάλους παπά-Κώστα εις γάμον αμφοτέρους πρώτον.»

Λαμία, 20 Οκτωβρίου 1836

142. «Προς τον εφημέριον του χωρίου Καστανιάς πρεσβύτερον Αναστασίον, διά να στεφανώση τον Γεώργιον Σπυρόπουλον    μετά της Αικατερίνης Αθανασίου Τρουβαλά εις γάμον αμφοτέρους πρώτον.»

Λαμία, 3 Δεκεμβρίου 1836

142. “Προς τον εφημέριον του χωρίου Καστανιάς πρεσβύτερον Αναστασίον, διά να στεφανώση τον Τριαντάφυλλον Μακρόπουλον    μετά της Ευφροσύνης παπα-Δημητρίου εις γάμον αμφοτέρους πρώτον.»

Λαμία, 10 Αυγούστου 1838»

152.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Αναστάσιον, εφημέριον του χωριού Καστανιάς, διά να στεφανώση τον Δημήτριον Κώνστα  μετά της Βασιλικής Αθανασίου, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον»

Λαμία,  5 Μαΐου 1838»

249.«Εδόθη άδεια γάμου* προς τον πρεσβύτερον Αναστάσιον, εφημέριον του χωριού Καστανιάς, διά να στεφανώση του Γεωργίου Αναγνωστοπούλου (;) μετά της Λελούδας (κατεστραμένο)… λαδήμου, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον» * Η άδεια είχε αναδρομική ισχύ, δηλ. τελέστηκε ο γάμος και ύστερα βγήκε η άδεια

Λαμία, 9 Οκτωβρίου 1838»

256.«Εδόθη άδεια γάμου* προς τον πρεσβύτερον Αναστάσιον, εφημέριον του χωριού Καστανιάς, διά να στεφανώση τον Γεώργιον Αναστασόπουλον μετά της Κωνσταντινιάς (κατεστραμένο) ..δήμου   εις α΄ γάμον» * Η άδεια είχε αναδρομική ισχύ, δηλ. τελέστηκε ο γάμος και ύστερα βγήκε η άδεια

Λαμία, 22 Οκτωβρίου 1838»

259.«Εδόθη άδεια γάμου* προς τον πρεσβύτερον Αναστάσιον, εφημέριον του χωριού Καστανιάς, διά να στεφανώση τον Δημήτριον Αυγέρου μετά της Αικατερίνης Σουλουκώστα, αμφοτέρους    εις α΄ γάμον» * Η άδεια είχε αναδρομική ισχύ, δηλ. τελέστηκε ο γάμος και ύστερα βγήκε η άδεια

Καστρίτι Φθ. Το σημερινό Καστρί Φθ, προεπαναστατικός οικισμός. Ο Πουκεβίλ στην απογραφή του, περί το 1810 το κατατάσσει στο τμήμα «Πολιτοχώρια» του Κτηματολογίου  Πατρατζίκ, με 20 σπίτια. Συνοικισμός Μακρακώμης 1836- 1912. Από το 1912. Συνοικισμός της Κοινότητας Γραμμένης, από την οποία αποσπάστηκε ως ίδια Κοινότητα(Διάταγμα 13- 11 1928 ΦΕΚ 240/1928) με συνοικισμό το Παλιούρι

Καστριτσα Φθ. (ερείπια) Προεπαναστατικός και διαλυμένος οικισμός με Αρχαία ευρήματα. Πιθανολογείται, ότι είναι η Αρχαία Υπάτη. Ο Πούκεβιλ, στην περιήγησή του, κατά το 1810, την κατατάσσει  στα «Βλαχοχώρια» του Κτηματολογίου του Πατρατζίκ, ως Καστρίτσα με 20 σπίτια ερείπια: «Προχωρόντας πέντε χιλιόμετρα περίπου κατά μήκος της αριστερής όχθης του Σπερχειού, φτάνουμε στην Καστρίτσα. Κοντά σε αυτό το χωριό βρίσκονται ερείπια μιας κυκλώπειας πόλης με ελληνικές και ρωμαϊκές αναστηλώσεις, που όλοι συμφωνούν ότι πρόκειται για την αρχαία Υπάτη»

Καστρί Φθ. βλέπε Καστρίτι

Καστρί Φθ. Διαλυμένος προεπαναστατικός οικισμός στην περιοχή της Φτέρης. Σήμερα, πιθανόν ένα τοπωνύμιο

Κατζαούνο Φθ. Διαλυμένος προεπαναστατικός ορεινό οικισμός στο όρος Γουλιανά-Κατζαούνο μεταξύ Παλαιοβράχας και Φτέρης. Ιδιοκτησιακά ανήκει στη Φτέρη

Κάτω Καλλιθέα Φθ. Δημιουργήθηκε τον 20^ο αι.  από κατοίκους της Άνω Καλλιθέας Στη συνέχεια Δ Δ Δ Σπερχειάδας με 236 κατοίκους, έχει συνοικισμό τη Άνω Καλλιθέα

Κάτω Καμπιά Φθ. Βλέπε Καμπιά.

Κάτω Κανάλια Φθ. Λεγόταν και Άνω Κανάλια αποτέλεσε συνοικισμός του Δήμου Τυμφρηστείων και μετέπειτα συν ΔΔΔ. Σπερχειάδας και οι δύο οικισμοί  με 265 κατοίκους

Κέδρα Φθ. Για πρώτη φορά απογράφεται το 1971, ως αυτοτελής οικισμός συνοικισμός Κοινότητας Πουγκακίων με 33 κατοίκους

Καψί Φθ. (τρεις συνοικίες Μεσαία – Πέρα – Μεγάλη Κάψη) . Ο Πουκεβίλ στην απογραφή του, περί το 1810 τον κατατάσσει στο τμήμα «Πολιτοχώρια» του κτηματολογίου  Πατρατζίκ, ως Καψί, με  150 σπίτια και τρεις συνοικίες. Προεπαναστατικοί οικισμοί Τυμφρηστού, οι τρεις Συνοικίες Πέρα Καψη, Μεσαία Κάψη, Μεγάλη-Τυμφρηστός. Αναφέρεται και στην πρόθεση της Ρεντίνας, στα φ.178^α με τους οικισμούς Λουκάδα, Ρουσιανή, Μοιτζουράκι, Μερτηκάδα και την Λάσπη Καρπενησίου. Στα φ. 178β – 179^α , υπάρχουν γραφές μεταγενέστερες της πρώτης.

Το 1835 ο επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωργίου όρισε εφημέριους για κάποια χωρίά. «Οι μαχαλάδες του χωρίου Κάψη  αποτέλεσαν μιαν ενορίαν. Γράφει ο κώδικας: Εδόθη τω ιερομονάχου Γερασίμω Δημητρίου η ενορία των δύο Μαχαλάδων του χωρίου Κάψη, Αριθ. πρωτ. 1118/23 Μαρτίου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

 Λαμία, 11 Ιανουαρίου 1836

16«Εδόθη άδεια γάμου προς τον Πρεσβύτερον Γιαννάκην, εφημέριον του Μεγάλου χωριού Κάψης διά να στεφανώση τον Αθανάσιον Δημόπουλον μετά της Ευφροσύνης Ιωάννου εις α΄ γάμον.»

Λαμία, 25 Ιανουαρίου 1836

26«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Γιαννάκην, εφημέριον του Μεγάλου χωριού Κάψης διά να στεφανώση τον Κωνσταντίνον Τζιρώνην μετά της Μαρίας Γεωργίου εις α΄ γάμον.»

Λαμία, 30 Ιουνίου 1838

147. “Προς τον εφημέριον του χωριού Κάψη, πρεσβύτερον Κώνσταν, διά να στεφανώση τον στρστιώτην Αθανάσιον Γ. Ρήγαν μετά της Ευαγγειλικής Κώνστα Φρονιμοπούλου, αμφοτέρους εις  γάμον πρώτον.»

Λαμία, 4 Ιουλίου 1838

148. “Προς τον εφημέριον του χωριού Κάψη, πρεσβύτερον Γιαννάκην, διά να στεφανώση τον Γιαννάκην Πάνου Δεντούση μετά της Μαρίαν Γιαννάκη Γιολδάση, αμφοτέρους εις γάμον πρώτον.»

Κλωνί Φθ. Ο Πουκεβίλ το κατατάσσει στο τμήμα «Βούκαια» του κτηματολογίου  Πατρατζίκ, με 40 σπίτια. Το 1835 από μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους, απογράφεται ως «Κλωνί» στο Δήμο Σπερχειάδας, με 85 κατοίκους και με 22 οικογένειες.  Συνοικισμός Δήμου Σπερχειάδας 1836-1912, με τα Ανοίγματα και τα Τριφύλλια[12]. Δεν αναφέρεται στην πρόθεση της Ρεντίνας.

Το 1835 ο επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωργίου όρισε εφημέριους για κάποια χωριά.  «Το χωριό Κλωνί αποτέλεσε χωριατή ενορία. Γράφει ο κώδικας: Όμοιον τούτου εδόθη προς τον πρεσβύτερον Γεώργιον Στέριου   διά την ενορίαν χωρίον Κλωνί, Αριθ. πρωτ. 848/29 Δεκεμβρίου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 22 Απριλίου 1836

54. “Προς τον πρεσβύτερον Αθανάσιον εφημέριον Αγά, διά να στεφανώση τον Γιάννη Δημητρίου μετά της ….. Γιαννιτσιώτου, τον μεν εις δεύτερον, την δε εις πρώτον γάμον εις χωρίον Κλωνί.

Κολοκυθιά Φθ. Προεπαναστατικός οικισμός. Ο  Πουκεβίλ στην περιήγησή του, κατά το 1810,  την κατατάσσει στα «Βλαχοχώρια» του Κτηματολογίου του Πατρατζίκ, ως Κολοκυθιά με 10 σπίτια. Το 1835 από μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους, απογράφεται ως Κολοκυθιά στο Δήμο Καλλιαίων και είχε 16 οικογένειες και 59 κατοίκους. Διοικητικά το 1836- 1840 ανήκε στο Δήμο Καλλιαίων. Από το 1840 – 1878 στο Δήμο Ομιλαίων. Από το 1878 – 1912 στο Δήμο Σπερχειάδας. Δεν αναφέρεται στην πρόθεση της Ρεντίνας.

Το 1835 ο επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωργίου όρισε εφημέριους για κάποια χωριά.  «Το χωριό Κολοκυθιά αποτέλεσε χωριατή ενορία. Γράφει ο κώδικας: Εδόθη η ενορία του χωρίου Κολοκυθιά τω πρεσβυτέρω Νικαλάω Παπα-Παναγιώτου. Αριθ. πρωτ. 848/20 Απριλίου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 15 Νοεμβρίου 1838

276.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Ιωάννην, εφημέριον Σέλιανης, διά να στεφανώση τον  Ιωάννην Ζησίμου μετά της Λαμπρινής Ιωάννου εις χωρίον Κολοκυθιά, αμφοτέρους εις α΄ γάμον»

Κομίριανες Φθ. (δύο συνοικίες),  . Ο  Πουκεβίλ στην περιήγησή του, κατά το 1810, τις κατατάσσει στα «Βλαχοχώρια» του Κτηματολογίου του Πατρατζίκ, ως Κομίργιανες με 40 σπίτια.  Προεπαναστατικοί οικισμοί, σήμερα οι Χομίργιανες: Η  Πέρα ως Ανατολή και η Εδώθε ως Δάφνη.

Ανατολή: Το 1835 από μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους ως Πέρα χωμίργιανη είχε 28 οικογένειες και 113 κατοίκους. Μετονομασία Διάταγμα 28 – 1912 ΦΕΚ 261/1912. Το 1836 ανήκε στο Δήμο Καλλιέων, ως «Πέρα Χομήργιανη», από το 1840 στο Δήμο  Υπάτης και στη συνέχεια στο Δήμο Σπερχειάδας μέχρι σήμερα.

Δάφνη Φθ: Εδώθε Χομίργιανη. Το 1835 από μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους απογράφεται ως Εδώθε Χομίργιανη στο Δήμο Καλλιαίων, είχε 18 οικογένειες και 82 κατοίκους. Μετονομασία με Διάταγμα 9 – 9 -1927 ΦΕΚ206/1927

Το 1835 ο επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωργίου όρισε εφημέριους για κάποια χωριά.  «Οι οικισμοί χομήργιανες μια ενορία. Γράφει ο κώδικας: Εδόθη η ενορία των χωριών δύο Χομήργιανες τω πρεσβυτέρω Δήμω Παπά-Θεοδοσίου. Αριθ. πρωτ. 1184/10 Ιανουαρίου 1835

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 7 Ιουνίου 1838

144.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον  εφημέριον του χωρίου Χομίργιανη,  πρεσβύετρον Δήμον, διά να στεφανώση τον Γιαννακην Πολυζώην μετά της Γιαννούλας Δροσογιάννη, αμφοτέρους εις γάμον πρώτον.»

Κόπανος Φθ.   Απροσδιόριστος διαλυμένος προεπαναστατικός οικισμός δυτικά της Υπάτης. Αναφέρεται και στην πρόθεση της Ρεντίνας, με τους οικισμούς  Άπουλας, Μιξιάτες, Μπογόμυλος και Αλποχώρι. Ήταν πατρίδα του Αρχιερέα Ν. Πατρών(Υπάτης) Ιωσήφ το 1650-1657.

Καπνοχώρι Φθ. Βλέπε  Ρογοζάνα

Κοστράβα Φθ. Κοστριάδα ή Γκοστριάδα. Διαλυμένος προεπαναστατικός οικισμός κοντά στο Νεοχώρι Κοστριάδος. Αναφέρεται στην πρόθεση της Ρεντίνας ως Κοστράβα, με τους οικισμούς Παλαιόκαστρο και Περίλευτο. Ο οικισμός πιθανολογείται ότι είναι ίδιος με τον αμέσως επόμενο

Κοστριάδες Φθ. Μεσαιονικός διαλυμένος οικισμός στα όρια του Σημερινού Νεοχωρίου Τυμφρηστού (Κοστριάδος) οι κάτοικοι του χωριού είχαν ως κύρια ασχολία την Κτηνοτροφία. Το 1844 ήταν έδρα του Δήμου Τυμφρηστού. Από την  έρευνα των Στρατιωτικών καταλόγων των Αγωνιστών του 1821 των «Γ. Α. Κ. τόμος Αριστεία», Βρέθηκε,  ότι, το χωριό έδωσε 109 αγωνιστές  με σημαντική δράση. Των όσων τα πιστοποιητικά των εκδουλεύσεών των έχουμε, αναγράφουν καταγωγή από Νεοχώρι Κοστριάδος

Κουκιά και Υποράχη Φθ .   Ο Πουκεβίλ στην απογραφή του, περί το 1810 τον κατατάσσει στο τμήμα «Πολιτοχώρια» του κτηματολογίου  Πατρατζίκ, ως Κουκιά με 20 σπίτια. Προεπαναστατικά και μετεπαναστατικά ήταν τσιφλίκι του Μήτσου Κοντογιάννη, βρίσκονταν κοντά στη σημερινή  Πτελέα, με την οποία ενσωματώθηκε το 1836 ως συν. στο Δήμο Σπερχειάδας. Στην απογραφή του 1835 που έγινε από Γάλλους, απογράφεται ως Κουκια στο Δήμο Σπερχειάδας, με 10 οικογένειες και 40 κατοίκους. Το 1912 στο Δήμο Τυμφρηστού. Μετονομάστηκε σε Πύργος και αποτέλεσε συνοικισμός Κοινότητας  Πτελέας

Κουμαριώτης Φθ. Απροσδιόριστος διαλυμένος οικισμός στην περιοχή της Υπάτης. «Στο συμβόλαιο 279/1866(Ι, Σκαβέντζος) ο συμβολαιογράφος αναφέρεται ως κάτοικος Πετρομαγούλας Κουμαριώτου Υπάτης, ενώ στο Συμβόλαιο 2182/1871 ως κάτοικος Κουμαριώτου της Υάτης» Δεν είναι γνωστό εάν υπήρχε Πετρομαγούλα οικισμός.

Κουποχώρι Φθ,  Ο  Πουκεβίλ  κατατάσσει τον οικισμό στα «Βλαχοχώρια» του κτηματολογίου του Πατρατζίκ,  με 60 σπίτια Δεν αποκλείεται σύμφωνα με τη σειρά που καταγράφονται τα χωριά της Υπάτης από τον F.  Pouqueville, το Κουποχώρι ως πληθυσμιακά μεγάλο χωριό τότε, να είναι το Νεοχώρι Καλλιέων Υπάτης.  Το Νεοχώρι Φθ. Το 1835 από μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους, απογράφεται ως Νεοχώρι στο Δήμο Καλλιαίων, είχε 66 οικογένειες και 296 κατοίκους. Επίσης την ίδια χρονιά στο χωριό Νεοχώρι Υπάτης διορίστηκε εφημέριος ο ιερέας Γεώργιος Παναγιώτου. Γράφει ο κώδικας: Εδόθη τω πρεσβυτέρω Γεωργίου Παναγιώτου, η ενορία του χωρίου Νεοχωρίου ( Αριθ. πρωτ. 1062/4 Μαρτίου 1835.

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 28 Ιανουαρίου 1838

70.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Γεώργιον, εφημέριον Νεοχωρίου Υπάτης, διά να στεφανώση τον  Γεώργιον Δημόπουλον μετά της Σοφίας Καραγεωργίου, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον.»

Λαμία, 10 Απιλίου 1838

280.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Γεώργιον, εφημέριον Νεοχωρίου Υπάτης, διά να στεφανώση τον  Κωσταγγέλην Τζούμου μετά της Μαρίας Παναγιώτου, αμφοτέρους εις α΄γάμον.»

Λαμία, 15 Απιλίου 1838

281.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Γεώργιον, εφημέριον Νεοχωρίου Υπάτης, διά να στεφανώση τον  Δήμον Ιωάννου μετά της Μαρίας Παναγιώτου, αμφοτέρους εις α΄ γάμον.»

Από το 1836 διοικητικά  ανήκε στο Δήμο Καλλιέων με έδρα το Νεοχώρι και αργότερα με νέα Διοικητική διάταξη 1846 αποτέλεσε Κοινοτικό Δ. Υπάτης. Το 1843 στις συνταγματικές εκλογές ψήφισαν συνολικά 66 άτομα από το Νεοχώρι Καλλιέων. Ενώ σύμφωνα με την μέχρι τώρα καταγραφή των αγωνιστών του 1821, ανέρχονται στους 109. Δεν αποκλείεται το Νιχώρι Φθιώτιδος που αναφέρεται στα φ. 121β στην πρόθεση της Ρεντίνας μαζί με τους οικισμούς Ρογοζιανό, Λάλα, Καλαμάκι Αμούρι[13]. Στα φ. 122^α – 122β, υπάρχουν γραφές μεταγενέστερες της πρώτης. Συνήθως το Νεοχώρι Υπάτης, συγχέεται με το Νεοχώρι Κοστριάδος, το οποίο ανήκει στο Δήμο Τυμφρηστού. Όπως αναφέρεται πιο πάνω

Κούρνοβο Φθ. το σημερινό Τρίλοφο. Ο Πουκεβίλ το κατατάσσει στο «Γιανουλάδι» του  κτηματολογίου του Πατρατζίκ, ως Κούρνοβο με 30 σπίτια. Προεπαναστατικός οικισμός το σημερινό  Τρίλοφο. Αναφέρεται και στην πρόθεση της Ρεντίνας στα φ.135^α – 136^α. Στα φ. 136β – 137β, υπάρχουν γραφές μεταγενέστερες της πρώτης. Από το 1936 – 1840) Συν. Δήμου Παραχελωιτών. Από το 1840 – 1912 και μέχρι σήμερα ανήκει στο Δήμο Μακρακώμης. Μετονομασία με Βασιλικό Διάταγμα 20 -11-1957. ΦΕΚ 23^Α/1957.

Τα ο 1835 ο επίσκοπος Ζητουνίου όρισε εφημέριους στα χωριά Ζτουνίου. Το Κούρνοβο αποτέλεσε μια ενορία με την  Δερέν Καρυά  και με τον ίδιο Ιερέα τον πρεσβύτερον Δημήτριον Παπά-Γεωργίου.

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 29 Οκτωβρίου 1838

197.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον του χωρίου Κουρνόβου, πρεσβύτερον Αποστόλην, διά να στεφανώση τον Δημήτριον Χρήστου μετά της Ζωΐτσας Παπαγιάννη, αμφοτέρους εις γάμον πρώτον.»

Λαμία, 1 Νοεμβρίου 1838

202«Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον Κουρνόβου, πρεσβύτερον Αποστόλην, διά να στεφανώση τον Δημήτριον Αποστόλου μετά της Ευαγγελής Δημητρίου, αμφοτέρους εις α΄ γάμον .»

Λαμία, 10 Δεκεμβρίου 1838

240«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Αποστόλην, εφημέριον του χωρίου Κουρνόβου, διά να στεφανώση τον Νικόλαον Μήτρου μετά της Αικατερίνης Βασιλείου, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον.»

Λαμία, 14 Δεκεμβρίου 1838

242«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Αποστόλην, εφημέριον του χωρίου Κουρνόβου, διά να στεφανώση τον Αθανάσιον Γιάννου μετά της Σοφίας Γεωργίου, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον .»

Κουτσούφλιανη Φθ. Βλέπε Ούτζφλιανη

Κουφόδενδρα Φθ. Το 1835 από μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους, απογράφεται ως «Κουφόδεντρα» με 42 κατοίκους και με 10 οικογένειες, Συν. Δ. Σπερχειάδας (1836-1912) Το 1912 υπήρξε συν της Σπερχειάδας.  και έπειτα ενσωματώθηκε στον ιστό της Σπερχειάδας. Στις εκλογές του 1843 βρέθηκε ονομαστικός κατάλογος με 10 Ψηφοφόρους

Κρανιά Φθ  Απροσδιόριστος οικισμός στο Δήμο Καλλιέων-Υπάτης.  Το 1836 στην ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους, απογράφεται ως Κρανία στο Δήμο Καλλιαίων και  είχε 7 οικογένειες και 21 κατοίκους.

Κυδωνιά Φθ. Ο Πουκεβίλ στην απογραφή του, περί το 1810 τον κατατάσσει στο τμήμα «Πολιτοχώρια» του Κτηματολογίου  Πατρατζίκ, ως Κυδωνιά, με 5 σπίτια. Διαλυμένος προεπαναστατικός οικισμός μεταξύ Πάπας [Μεσσοχώρι] Παλιάς Γιαννιτσούς -Ασβέστη. Σήμερα ένα τοπωνύμιο με ελάχιστα απομεινάρια.

Κιλυμόδι Φθ.  Βλέπε χιλιμοδο

Κυριακοχώρι Φθ. Προεπαναστατικός οικισμός. Ο Πουκεβίλ τον κατατάσσει στο τμήμα «Βούκαια» του κτηματολογίου  Πατρατζίκ, με 60 σπίτια και με την ίδια σημερινή ονομασία. Από το 1836 – 1840, ανήκε στο Δήμο Ομιλαίων και από 1878 – 1912 στο Δήμο Σπερχειάδας,. Σήμερα με τις νέες Διοικητικές μεταρρυθμίσεις στο Δήμο Μακρακώμης με έδρα τη Σπερχειάδα.

Το 1835 ο επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωργίου όρισε εφημέριους για κάποια χωριά.  «Το χωριό Κυριακοχώρι και Νικολίτσι  αποτέλεσε μίαν ενορία. Γράφει ο κώδικας: Εδόθη  άδεια  του ιερουργείν προς τον πρεσβύτερον Δήμον Κώνστα   διά τη ενορίαν των χωρίων Κυριακοχώρι και Νικολίτζι, Αριθ. πρωτ. 1072/9 Μαρτίου 1835»

23 Λαβανίτσα Φθ. Βλέπε Γλαβανίτσα.

18 Λαγός. Φθ Ο Πουκεβίλ τον κατατάσσει στο τμήμα «Βούκαια» του κτηματολογίου  Πατρατζίκ, με 5 σπίτια. Προεπαναστατικός οικισμός ανάμεσα Λευκάδα και Γαρδίκι. Σήμερα λέγεται «Λαγέικα». Είναι συνοικισμός (άτυπος) της Φτέρης και βρίσκεται πάνω στο δρόμο Λευκάδα-Γαρδίκι.

Λαδικού Φθ.  Δεν αναφέρεται από το Πουκεβίλ, πιθανόν να ανήκε  στο Συν. Κοινότητας  Βασιλικών μέχρι το 1912, από την οποία αποσπάστηκε ως ίδια Κοινότητ, με το Διάταγμα 29-1- 1934 ΦΕΚ 44/20- 1- 1934. Στη συνέχεια υπήχθη στο Δήμο Υπάτης. Σήμερα με τον Καλλικρατικό Δήμο υπάγεται στο Δήμο Λαμίας.

Λάλα Φθ. η σημερινή Ρωδονιά.  Προεπαναστατικός οικισμός, η σημερινή Ροδωνιά. Ο  Πουκεβίλ. στην περιήγησή του, κατά το 1810, την κατατάσσει στα ««Βλαχοχώρια» του κτηματολογίου του Πατρατζίκ, ως Λάλα με 20 σπίτια. Αναφέρεται στη Πρόθεση της Ρεντίνας. Το 1835 στην ανεπίσημη απογραφή, η οποία  έγινε από Γάλλους, απογράφεται ως Λάλα του Δήμου Υπάτης, είχε 33 οικογένειες και 137 κατοίκους. . Μετονομασία σε Ροδωνιά, με Διάταγμα 9 – 9 -1927 ΦΕΚ 206/1927.

Το 1835 ο επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωργίου όρισε εφημέριους για κάποια χωριά.  «Το χωριό  Λάλα  αποτέλεσε χωριστή  ενορία. Γράφει ο κώδικας: Όμοιον του υπ’ αριθ. 830 εδόθη προς τον πρεσβύτερον Γεώργιον Αποστόλου   διά την ενορίαν του χωρίου Λάλα. Αριθ. πρωτ. 857/39 Δεκεμβρίου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 4 Ιουλίου 1836»

81.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Γεώργιον, εφημέριον του χωρίου Λάλα, διά να στεφανώση τον Αθανάσιον Ευθυμίου  μετά της Αικατερίνης Παπα-δημητρίου,  αμφοτέρους εις πρώτον γάμον».

Λαμία,  5 Μαΐου 1838»

245.«Εδόθη άδεια γάμου* προς τον πρεσβύτερον Γεώργιον, εφημέριον του χωριού Λάλα, διά να στεφανώση του Γεωργίου Αντωνίου μετά της Ελένης Μυλωνά, αμφοτέρους εις α΄ γάμον» * Η άδεια είχε αναδρομική ισχύ, δηλ. τελέστηκε ο γάμος και ύστερα βγήκε η άδεια

Λαμία,  10 Νοεμβρίου 1838»

270.«Εδόθη άδεια γάμου* προς τον πρεσβύτερον Γεώργιον, εφημέριον  Λάλας, διά να στεφανώση του Γεωργίου Ιωάννου μετά της Αικατερίνης Αθανασίου, αμφοτέρους εις α΄ γάμον» * Η άδεια είχε αναδρομική ισχύ, δηλ. τελέστηκε ο γάμος και ύστερα βγήκε η άδεια

Λαμία,  10 Νοεμβρίου 1838»

273.«Εδόθη άδεια γάμου* προς τον πρεσβύτερον Γεώργιον, εφημέριον  Λάλας, διά να στεφανώση του Κωνσταν Κωστόπουλον μετά της Ευαγγελής Γεωργίου, αμφοτέρους εις α΄ γάμον» * Η άδεια είχε αναδρομική ισχύ, δηλ. τελέστηκε ο γάμος και ύστερα βγήκε η άδεια

Λαμία,  15 Νοεμβρίου 1838»

275.«Εδόθη άδεια γάμου* προς τον πρεσβύτερον Γεώργιον, εφημέριον  Λάλας, διά να στεφανώση του Κωνσταν Γεωργίου μετά της Βασίλως Θεοδώρου, αμφοτέρους εις α΄ γάμον» * Η άδεια είχε αναδρομική ισχύ, δηλ. τελέστηκε ο γάμος και ύστερα βγήκε η άδεια

Λέτα Φθ. Ο Πουκεβίλ στην απογραφή του, περί το 1810 τον κατατάσσει στο τμήμα «Πολιτοχώρια» του κτηματολογίου  Πατρατζίκ, ως Λέτα, με 20 σπίτια.

Δεν αποκλείεται να είναι ο διαλυμένος προεπαναστατικός οικισμός Λυτά ή Λύπο ή Λίτα, κοντά στη Παλαιά Γιαννιτσού[14]. Αναφέρεται και στην πρόθεση της Ρεντίνας στα φ. 97^α – 97β . Στο φ, 97β υπάρχουν λίγοι στίχοι με γραφή μεταγενέστερη της πρώτης και ως απροσδιόριστος διαλυμένος οικισμός.

Λεύκα Φθ.Ο Πουκεβίλ στην απογραφή του, περί το 1810 το κατατάσσει στο τμήμα «Πολιτοχώρια» του κτηματολογίου  Πατραντζίκ, ως Λεύκα με 10 σπίτια. Προεπαναστατικό χωρίδιο το οποίο βρισκόταν ανάμεσα Σκόρλια και Κουκιά. Ενσωματώθηκε στη Πτελέα. Η περιοχή της Λεύκας επειδή μετεπαναστατικά υπάχθηκε από τα ελληνικό Κράτος στη κατηγορία των Εθνικών κτημάτων διεκδικήθηκε, από τους κατοίκους της Σκόρλιας

Λευκάδα Φθ. Ο Πουκεβίλ την κατατάσσει στο τμήμα «Βούκαια» του κτηματολογίου  Πατραντζίκ, με 20 σπίτια. Το 1835 από μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους περιηγητές, απογράφεται ως «Λευκάδες» στο Δήμο Σπερχειάδας  με 25 κατοίκους και με  6 οικογένειες, Κατά το Γιώργο Δημητρίου  ο οικισμός δημιουργήθηκε από κατοίκους από την Παλαιολευκάδα, τα Πουγκάκια, το Καρβουνοχώρι και τα Κανάλι. Συνοικισμός Δήμου Σπερχειάδας Σήμερα Δ.Δ.Δ Δήμου Μακρακώμης με έδρα τη Σπερχειάδα.

Λιανοκλάδι Φθ. βλέπε Γιαννουλάδι

Λιάσκοβο Φθ. (Μεσοχώρι) Ο  Πουκεβίλ το κατατάσσει στα «Βλαχοχώρια» του κτηματολογίου του Πατρατζίκ, ως Λιάακοβο  με 15 σπίτια. Το 1835 από μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους, απογράφεται ως Λιάσκοβο στο Δήμο Υπάτης με 21 οικογένειες και 96 κατοίκους. Προεπαναστατικός οικισμός. Μετονομασία σε Μεσοχώρι  Υπάτης» 9 – 9 -1927 ΦΕΚ 206/1927. Διοικητικά από το 1836 – 1912 ανήκε στο Δήμο Υπάτης.

Το 1835 ο επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωργίου όρισε εφημέριους για κάποια χωριά «Το χωριό  Μάντετσι και Λιάσκοβο αποτέλεσε χωριστήν μια  ενορία. Γράφει ο κώδικας: Εδόθη τω πρεσβυτέρω Δήμω Ανδρέου η ενορίαν των χωρίων Μάντετζί και Λιάσκοβο. Αριθ. πρωτ. 974/20 Ιανουαρίου 1835»

Λιζάνη και Άη Δημήτρης Φθ. Ο  Πουκεβίλ τον κατατάσσει στο τμήμα «Βούκαια» του κτηματολογίου  Πατρατζίκ, με 10 σπίτια. Κατά το Γιώργο Δημητρίου, προεπαναστατικός, διαλυμένος οικισμός, στην περιοχή του Τυμφρηστού. ανάμεσα στο χωριό Πίτσι και στην τοποθεσία Άνω Καρές. Σήμερα τοπωνύμιο  Αη Δημήτρης. [Δεν αποκλείεται να είναι ο οικισμός Πίτσι.

Λιτόσιλο Φθ. Προεπαναστατικός οικισμός ΒΔ της Μακρακώμης. Το 1835 από μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους, ως Λιτόσιλο στο Δήμο Μακρακώμης και είχε 14 οικογένειες και 56 κατοίκους. Από το 1836 διοικητικά ανήκε στο Δήμο Μακρακώμης. Αναφέρεται και στην πρόθεση της Ρεντίνας μαζί με τους οικισμούς Γλαβανίτσα, Θέρμα (Γιαννιτσούς). Τοπόλου στα φ. 159^α – 160^α , υπάρχουν γραφές μεταγενέστερες της πρώτης.

Το 1835 ο επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωργίου όρισε εφημέριους για κάποια χωριά «Το χωριό  Λιτόσελο αποτέλεσε χωριστήν  ενορία. Γράφει ο κώδικας: Εδόθη τω πρεσβυτέρω Ιωάννη Αντωνίου η ενορίαν του χωρίου Λιτόσελον. Αριθ. πρωτ. 925/11 Ιανουαρίου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 9 Μαΐου 1836

62.« Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον του χωρίου Λιτόσελον , διά να στεφανώση τον Γεώργιον Τζιρογιαννακόπουλον μετά της Αικατερίνης από το χωριό Ζημιανή, εις  γάμον  δεύτερον

Λαμία, 26 Οκτωβρίου 1838

185« Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Γεώργιον, εφημέριον του χωρίου Λιτόσελον , διά να στεφανώση τον Βασίλειον Κωνσταντίνου μετά της Ελένης Γιάννου, αμφοτέρους εις    πρώτον γάμον»

Λαμία, 29 Οκτωβρίου 1838

186« Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Γεώργιον, εφημέριον του χωρίου Λιτόσελον , διά να στεφανώση τον Γεώργιον Αθανασίου μετά της Αναστασίας Βασιλείου, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον»

Λαμία, 29 Οκτωβρίου 1838

187.« Εδόθη άδεια γάμου προς τον αυτόν εφημέριον, διά να στεφανώση τον Νικόλαον Κωνσταντίνου μετά της Καλίτσας Αντωνίου, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον»

Λιχνό Φθ. Βλέπε Λυχνό

Λουπάκι Φθ. Διαλυμένος προεπαναστατικός κτηνοτροφικός οικισμός της Οίτης στην ομώνυμη τοποθεσία, Συνοικισμός της Υπάτης έως το 1912.

Λουτρά Πλατύστομου Φθ. Διοικητικά ως συν. Πλατύστομου ανήκουν στο Δήμο Μακρακώμης, «Στο απώτερο παρελθόν, λεγόταν ότι, διεκδικήθηκαν και από τη Γιαννιτσού, καθότι ο οικισμός «Θέρμα» που αναφέρεται  είναι στο σύνορο με τα Λουτρά». Μέλει να επιβεβαιωθεί η ανωτέρω πληροφορία μέσα από τη έρευνα».

Λουτρά Υπάτης Φθ. Λεγόταν και «Θέρμα».  Συνοικισμός Κοινότητας Υπάτης έως το 1912. Ο Δ. Χατσίσκος μετεπαναστατικά, όπως ο ίδιος αναφέρει,  το 1829, αγόρασε ένα μεγάλο μέρος των Κτημάτων  του οικισμού Θέρμα  από τους Οθωμανούς ιδιοκτήτες. Υπάρχει εκτενής αλληλογραφία μεταξύ του ιδίου και της μικτής Ελληνοοθωμανικής επιτροπής. «Γ. Α. Κ. -Κεντρική Υπηρεσία Εθνικά Κτήματα»

Λυχνό, ή Λιχνό Φθ. Συνοικισμός Υπάτης Το 1835 από μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους, απογράφεται ως Λυχνό στο Δήμο Υπάτης και είχε 14 οικογένειες και 53 κατοίκους. Από το 1836 έως το 1912 και έκτοτε μαζί με τα Αλώνια Δ.Δ.Δ. Υπάτης με 290 κατοίκους.

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 3 Σεπτμβρίου 1838

253.« Εδόθη άδεια γάμου προς τον ιερομόναχον Κωνσταντίνον, εφημέριον του χωρίου Λιχνού, διά να στεφανώση τον Δημήτριον Βλάχον μετά της Αικατερίνης Μαυρογιάννη, αμφοτέρους εις α΄ γάμον»

Λαμία, 9 Οκτωβρίου 1838

255.« Εδόθη άδεια γάμου προς τον ιερομόναχον Κωνσταντίνον, εφημέριον του χωρίου Λιχνού, διά να στεφανώση τον Κώνσταν Σκιαδά μετά της Δέσπως( κατεστραμένο έγγραφο), αμφοτέρους εις α΄ γάμον»

Λαμία, 20 Οκτωβρίου 1838

258.« Εδόθη άδεια γάμου προς τον  ιερομόναχον Κωνσταντίνον, εφημέριον του χωρίου Λιχνού, διά να στεφανώση τον Ιωάννην Πάτζου μετά της Αικατερίνης Ιωάννου αμφοτέρους εις  α΄ γάμον»

Λαμία, 5 Νοεμβρίου 1838

267.« Εδόθη άδεια γάμου προς τον  ιερομόναχον … (κατεστραμένο), εφημέριον του χωρίου Λιχνού, διά να στεφανώση τον ….(κατεστραμένο) μετά της Αρχόντως Κωνσταντίνου αμφοτέρους εις  α΄ γάμον»

Μαβρίλος Φθ. ή Μαυρίλλο. Ο Πουκεβίλ στην απογραφή του, περί το 1810 τον κατατάσσει στο τμήμα «Πολιτοχώρια» του κτηματολογίου  Πατρατζίκ, ως Μαυρίλο, με  150 σπίτια. Προεπαναστατικός οικισμός Τυμφρηστού, το σημερινό Μαυρίλο. Αναφέρεται και στην πρόθεση της Ρεντίνας στο φ. 181^α στο οποίο οι γραφές είναι μεταγενέστερες της πρώτης. Διοικητικά ανήκε στο Δήμο Τυμφρηστού με έδρα το Νεοχώρι 1836 -1840. Από το 1840 – 1912 είναι έδρα του Δήμου Τυμφρηστού. Στην περιοχή του λειτουργούσαν μπαρουτόμυλοι. Το 1835 ο επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωργίου όρισε εφημέριους για κάποια χωριά «Το χωριό  Μαυρίλλον  αποτέλεσε μια  ενορία και εφημέιος διορίσθηκε ο ίδιος που ήταν και το προηγούμενο έτος. Γράφει ο κώδικας:  Εδόθη  η ενορίαν του χωρίου Μαυρίλλον τω ιερεί Κωνσταντίνου Σακελλάαρίου. Αριθ. πρωτ. 1239/5 Μαΐου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 11Ιανουαρίου 1836

11.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον  εφημέριον του χωρίου Μαυρίλλου, διά να στεφανώση τον Δημήτριον Γιαννάκη μετά της Καλλούς Νικολάου εις α΄ γάμον»

Λαμία, 2 Σεπτεμβρίου 1836»

99.« Προς τον εφημέριον του χωρίου Μαυρίλλο, πρεσβύτερον Κώνσταν, διά να στεφανώση τον Δημήτιον Τζιμάνην μετά της Αικατερίνης Κωνσταντίνου αμφοτέρους εις  γάμον πρώτον»

Λαμία, 22 Ιανουαρίου1838»

55.«Προς τον πρεσβύτερον Κωνσταντίνον Σακελλάριον,  εφημέριον του χωρίου Μαυρίλλου, διά να στεφανώση τον Γεώργιον Αντωνίου  μετά της Κυρούλας Κωνσταντίνου Σταυρακά, αμφοτέρους  εις  πρώτον γάμον»

Λαμία, 24 Ιανουαρίου 1838»

61.«Προς τον πρεσβύτερον Κώνσταν,  εφημέριον του χωρίου Μαυρίλλου, διά να στεφανώσει τον Σπύρον Γεωργίου  μετά της Αικατερίνης Αθανασίου, αμφοτέρους  εις  πρώτον γάμον»

Μαγούλα Φθ. Για πρώτη φορά απογράφεται ως αυτοτελής οικισμός το 1971, συνοικισμός Δήμου Υπάτης. Έκτοτε, ως συν. Δ.Δ. Λουτρών Υπάτης υπαγόμενοι στο Δήμο Υπάτης.

Μακρακώμη Φθ. Βλέπε Βαρυμπόπη.

Μακρακώμη Φθ: Βλέπε Βαρυμπόπη

Μάκρυση και Μάκρεζι σήμερα Μάκρη Φθ. Ο Πουκεβίλ στην περιήγησή του, κατά το 1810,  την κατατάσσει στο «Γιανουλάδι» του Κτηματολογίου του Πατρατζίκ, ως Μακρέζι με 40 σπίτια. Προεπαναστατικός οικισμός, η σημερινή Μάκρη. Αναφέρεται και στην πρόθεση της Ρεντίνας, ως Μάκρεσι στα φ.174^α, με τους οικισμούς Πλατύστομο, Βαριμπόπη, Αμαλότες και Χαλίλι. Στα φ. 174β – 175β  υπάρχουν γραφές μεταγενέστερες της πρώτης. Μετονομασία Διάταγμα 9- 9 -1927 ΦΕΚ 206/ 1927. Διοικητικά από το 1836 – 1840 ανήκε στο Δήμο Παραχελωιτών. Από το 1840 – 1912 στο Δήμο Μακρακώμης.

Το 1835 ο επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωργίου όρισε εφημέριους για κάποια χωριά «Το χωριό  Μάκρυση  αποτέλεσε χωριστήν  ενορία, αλλά διορίστηκαν δύο ιεροίς, όπως και το πρηγούμενο έτος και μάλιστα οι ίδιοι. Γράφει ο κώδικας: Εδόθη όμοιον του υπό αριθ. 830 προς του πρεσβυτέρους  Αναστάσιον Αθανασίου  και Δημήτριον Αθανασίου διά την ενορίαν  του χωρίου Μάκρυση. Αριθ. πρωτ. 838/29 Δεκεμβρίου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 28 Ιανουαρίου 1836»

35.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον αυτόν εφημέριον του χωριού Βαρυμπόπης διά να στεφανώση τον  εκ Μάκρυση Αθανάσιον Γεωργίου μετά της Αικατερίνης  Ιωάννου εις α΄  γάμον.»

Λαμία, 20 Απριλίου 1836»

51.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Αναστάσιον ψάλλοντα εις χωρίον Μάκρη διά να στεφανώση τον  Δημήτριον Κούτζιαν μετά της Μαρίας Δ. Φούλια, αμφοτέρους εις α΄  γάμον.»

Λαμία, 9 Απριλίου 1838»

92.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Δήμον, εφημέριον Μάκρυσης, διά να στεφανώση τον  Γεώργιον Αναστασίου μετά της Δέσπως Γεωργίου, αμφοτέρους εις δεύτερον γάμον.»

Λαμία, 15 Ιουλίου 1838»

150.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Δήμον, εφημέριον Μάκρυσης, διά να στεφανώση τον  Απόστολον Αθανασίου μετά της Παναγιούς παπά-Κώστα, αμφοτέρους εις δεύτερον γάμον.» Σήμερα Κοιν. Διαμέρισμα του Δ. Μακρακώμης με έδρα τη Σπερχειάδα

Μαντέτσι, Μαντζηζι Φθ. (Περιστέρι) Ο  Πουκεβίλ το κατατάσσει στα «Βλαχοχώρια» του κτηματολογίου του Πατρατζίκ, ως Μαντετσι με 5 σπίτια. Το 1835 από μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους , απογράφεται ως Μάντετσι στο Δήμο Υπάτης και  είχε 9 σπίτια και 31 κατοίκους. Προεπαναστατικός Οικισμός στην περιοχή της Υπάτης το σημερινό Περιστέρι. Μετονομασία 9 – 9 – 1927 ΦΕΚ 206/1927. Από το 1836 έως το 1912 συνοικισμός Δήμου Υπάτης. Σήμερα  Δ.Δ.Δ Λαμίας. Το 1835 αποτέλεσε μια ενορία με το Λίασκοβο και με τον ίδιο ιερέα. . Γράφει ο κώδικας: Εδόθη τω πρεσβυτέρω Δήμω Ανδρέου η ενορίαν των χωρίων Μάντετζί και Λιάσκοβο. Αριθ. πρωτ. 974/20 Ιανουαρίου 1835»

Λαμία, 22 Απριλίου 1836

« Προς τον πρεσβύτερον Ιωάννην εφημέριον Σμοκόβου, διά να στεφανώσει τον Δήμον Χρήστου μετά της Μαρία Κωνσταντίνου, αμφοτέρους εις γάμον πρώτον, εις χωρίον Μάντζήζι»

Μάραθος Φθ: Δεν τον αναφέρει ο Πουκεβίλ. Διαλυμένος προεπαναστατικός οικισμός ανάμεσα Τρίλοφο-Γραμμένη (Κούρνοβο- Δαρμένη Ράχη). Ήταν τσιφλίκι του Αλή πασά και υπήχθη στα Εθνικά Κτήματα. Πιθανόν διοικητικά ανήκε στο Κούρνοβο-Τρίλοφο ή Γραμμένη. Αναφέρεται στην πρόθεση της Ρεντίνας στα φ. 132^α – 133^α, με τους οικισμούς: Καναπίτσα, Παλιούρι, Δαρμένη Ράχη και Αρχάνι. Στα φ. 133β – 134β, υπάρχουν γραφές μεταγενέστερες της πρώτης.

Μάρμαρα Φθ.  Βλέπε Σέλιανη. Ο  Πουκεβίλ τα κατατάσσει στα «Βλαχοχώρια» του κτηματολογίου του Πατρατζίκ, ως Μάρμαρα με 3 σπίτια. Συνέχεια  Σέλιανη

Μαστοραίικα Φθ, Απογράφεται για πρώτη φορά το 1961 ως αυτοτελής οικισμός συνοικισμός Πουγακίων με 42 κατοίκους. Έκτοτε συν. Δ Δ Παγκακίου υπαγόμενος στο Δήμο Μακρακώμης με έδρα τη Σπερχειάδα.

Μπαστάνι Φθ.  (Κάρνα) Το 1835 σε μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους περιηγητές, ως Κάρνα στο Δήμο Σπερχειάδαςκαι φέρεται  να είχε 7 οικογένειες και 26 κατοίκους. Σήμερα ως συνοικισμός της Σπερχειάδας.

 Μαυρίλο Φθ. Βλέπε Μαβρίλος

Μερκάδα Φθ. (Μερτηκάδα) Ο Πουκεβίλ στην απογραφή του, περί το 1810 τον κατατάσσει στο τμήμα «Πολιτοχώρια» του κτηματολογίου  Πατρατζίκ, ως Μερκάδα με 20 σπίτια. Λέγονταν και Μερτηκάδα Προεπαναστατικός οικισμός. Από το 1836 – 1840 ανήκε στο Δήμο Τυμφρηστού και έδρα του 1840- 1912. Και έπειτα ως κοιν. Διαμέρσμα του Δήμου Αγίου Γεωργίου. Αναφέρεται και στην πρόθεση της Ρεντίνας, ως Μερτηκάδα στο φ. 178^α  με τους οικισμούς Λουκλαδα, Ρουσιανή, Κάψη, Μοιτζουράκη, Γαρδίκι και τη Λάσπη Καρπενησίου. Στα φ. 178β – 179^α υπάρχουν γραφές μεταγενέστερες της πρώτης. Το 1835 ο επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωργίου όρισε εφημέριους για κάποια χωριά «Το χωριό  Μερκάδα  αποτέλεσε μια  ενορία και εφημέριος διορίσθηκε ο ίδιος που ήταν και το προηγούμενο έτος. Γράφει ο κώδικας: Εδόθη  η ενορίαν τω ευλαβεστάτω  ιερεί κυρίω Ιωάννη Κώνστα του χωρίου Μερκάδα. Αριθ. πρωτ. 1169/16 Απριλίου 1835»

Λαμία, 31 Οκτωβρίου 1836

149.Προς τον εφημέριον του χωρίου Μερκάδας πρεσβύτερον Ιωάννην, διά να στεφανώση τον Σπύρον Νικολάου από Βασιλικά    μετά της Ζωΐτσας του Κώνστα Γούλια από Καστανιά, εις γάμον αμφοτέρους πρώτον.»

Μεσαία Κάψη Φθ. Βλέπε: Καψί

 Μυξιάτες: Βλέπε το αμέσως επόμενο Μιχάδες

Μεσοποταμία Φθ. Βλέπε Χαλίλη.

Μεσοχώρι Φθ. Βλέπε Πάπα

Μιχάδες Φθ. Μυξιάτες. Φθ. Ο  Πουκεβίλ στην περιήγησή του, κατά το 1810, τον κατατάσσει στα «Βλαχοχώρια» του κτηματολογίου του Πατρατζίκ, ως Μιχάδες με 40 σπίτια. Πιθανολογείται ότι είναι η Μιξιάτες. Απροσδιόριστος, διαλυμένος προεπαναστατικός οικισμός, πιθανόν στην περιοχή Υπάτης. Αναφέρονται στην πρόθεση της Ρεντίνας ως Μιξιάτες στο φ, 119^α – 119β με τους οικισμούς Άπουλας, Μίρμπη, Κόπανος, Μπογόμυλος και Αλποχώρι. Στα φ. 120^α -120β, υπάρχουν γραφές μεταγενέστερες της πρώτης. Στην  απογραφή του 1835, οποία έγινε από Γάλλους είναι καταχωρημένη ως Μοζιάται (πιθανόν λάθος) στο Δήμο Υπάτης,    με 297 κατοίκους και 66 οικογένειες. Από το 1836 – 1912 ανήκε στο Δήμο Υπάτης. Σήμερα ως  ΔΔΔ Υπάτης ανήκει στο Δήμο Λαμίας.

Το 1835 αποτέλεσεν χωριστήν ενορίαν,ως Μυξιάτες. Γράφει ο κώδικας: Όμοιον του υπ’ αριθμ 830 εδόθη προς τον πρεσβύτερον  Κωνσταντίνον Νικολάου [15](ήταν γυιός προεπαναστατικού παπα)  διά την ενορίαν του χωρίου Μυξιάταις. Αριθ. πρωτ. 875/3 Ιανουαρίου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 18 Απριλίου 1836

50.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον του χωριού Μυξιατών διά να στεφανώσει τον Νικόλαον Αργυρίου μετά της Μάρους Ιωάννου εις α΄ γάμον.»

Λαμία, 17 Οκτωβρίου 1836

127.«Προς τον εφημέριον του χωρίου Μυξιάταις πρεσβύτερον Κώνσταν, διά να στεφανώση τον Γεωργάκην γιννου Κουτρούκην    μετά της Αργυρούς Μητρου Καραγκούνη εις γάμον αμφοτέρους πρώτον.»

Λαμία, 17 Οκτωβρίου 1836

139.«Προς τον εφημέριον του χωρίου Μυξιάταις πρεσβύτερον Κώνσταν, διά να στεφανώση τον Τριαντάφφυλλον Παπά-Αναστασόπουλον μετά της Σίρμους του μακαρίτου Δήμου εις γάμον αμφοτέρους πρώτον.»

  Λαμία, 8 Ιανουαρίου 1838

19.« εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Κώνσταν, εφημέριον  Μυξιάταις, διά να στεφανώση τον  Δημήτριον Γεωργίου μετά της Παναγιους Δήμου, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον.»

Λαμία, 22 Ιανουαρίου 1838

54.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Κώνσταν, εφημέριον του χωρίου Μυξιάταις, διά να στεφανώση τον  Βασίλειον Γεωργίου Καραγκούνην μετά της Ευαγγελικής Θεοδώρου, αμφοτέρους  β΄ γάμον.»

 Λαμία, 4 Νοεμβρίου 1838

212.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον του χωρίου Μυξιάταις, πρεσβύτερον Κώνσταν, διά να στεφανώση τον  Αποστόλην Δημήτριον μετά της Γαρέφως παπα-Κώνστα, αμφοτέρους  β΄ γάμον.»

Λαμία, 9 Απριλίου 1838

247.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Κώνσταν, εφημέριον του χωρίου Μυξιάτες, , διά να στεφανώση τον  Ζήσην Χρήστου μετά της ….(κατεστραμένο ο κώδικας) Κώνστα, αμφοτέρους  α΄γάμον.»

 Λαμία, 29 Οκτωβρίου 1838

262.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Κώνσταν, εφημέριον του χωρίου Μεξιάτες, , διά να στεφανώση τον  Θεοχάρην Ιωάννου μετά της Παναγιούς Δημητρίου, αμφοτέρους  α΄γάμον.»

Λαμία, 10 Νοεμβρίου 1838

274.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Κώνσταν, εφημέριον του χωρίου Μεξιάτες, , διά να στεφανώση τον  Δημήτριον Γουργιώτην, μετά της Σουλτάνας Γεωργίου, αμφοτέρους  α΄γάμον.»

Μοσχοκαρυά Φθ.  Βλέπε Καρυά- Δερβέν Καρυά Φθ.

Μουσράβο Φθ, ή Μούστροβο σήμερα Περιβόλι. Ο Π Πουκεβίλ τα κατατάσσει στο τμήμα «Βούκαια» του κτηματολογίου  Πατρατζίκ, με 10 σπίτια. Προεπαναστατικός οικισμός το σημερινό Περιβόλι. Μετονομασία 9 – 9- 1928 ΦΕΚ. 206/ 1928. Συν. Υπάτης από 1836 – 1840. Ίδια Κοινότητα από 1840 -1912, μ ε Διάταγμα 17 – 7 -1927 ΦΕΚ 144/ 1927. Σήμερα, ως Κοιν. Διαμέρισμα Υπάτης ανήκει στη Λαμία.

Μουτζουράκι Φθ. (Μοιτζουράκι) Λέγονταν και Μαντζουράκι. Ο Πουκεβίλ στην απογραφή του, περί το 1810 τον κατατάσσει στο τμήμα «Πολιτοχώρια» του Κτηματολογίου  Πατρατζίκ, ως Μουτζουράκι, με  20 σπίτια.

Διαλυμένος προεπαναστατικός οικισμός Τυμφρηστού. Αναφέρεται και στην πρόθεση της Ρεντίνας ως Μοιτζουράκι, ως διαλυμένος οικισμός απέναντι από τον Τυμφρηστό, στο φ. 178^α με τους οικισμούς Λουκάδα, Κάψη, Μερτηκάδα, Γαρδίκι και Λάσπη Ευρυτανίας. Στα φ. 178β – 179^α , υπάρχουν γραφές μεταγενέστερες της πρώτης. Κατά την επανάσταση μετατράπηκε σε τσιφλίκι του Μήτσου Κοντογιάννη, ο οποίος το διατήρησε και μετεπαναστατικά, αφού πρώτα κατέστρεψε το χωριό κα εξανδραπόδισε τους κατοίκους του. Ένα μεγάλο μέρος αυτών κατέφυγε  στα περίχωρα την Κωνσταντινούπολης και οι υπόλοιποι διαμοιράστηκαν Πέρα Κάψη και στην κώμη Κουκιά. Ανήκε στο Δήμο Τυμφρηστού από 1836 – 1912. Οι στρατιωτικοί κατάλογοι του Υπουργείου Στρατιωτικών το 1844, αναφέρουν 13 Αγωνιστές καταγόμενοι από το χωριό.

Μοχλούκα ΦΘ Διαλυμένος προεπαναστατικός οικισμός, ο οποίος το 1912 ήταν συν. Του Δήμου Μακρακώμης  βρίσκεται μεταξύ Ασβέστη-Δραμπάλα::::::

Μποξαΐς Φθ. Ανήκε στο χωριό Στύρφακα ως Λιβάδι. Εν Λαμία 24 Αυγούστου 1853 Τα 1853, οι κληρονόμοι του Δημάκη Χατζή[16]  διεκδίκησαν το παραπάνω  λιβάδι- βοσκότοπος, αλλά ή απόφαση των εφετών Αθηνών δεν ικανοποίησε τους κληρονόμους με την απόφαση του, και πιθανόν έκαναν έφεση. Έτσι το Υπουργείο των οικονομικών αναθέτει στον οικονομικό έφορο Φθιώτιδος να διερευνήσει περί των κληρονόμων του λειβαδίου  Μποξάϊ και περί του οθωμανικού δικαίου στο ιδιοκτησιακό καθεστώς  επί τουρκοκρατίας. Πιθανόν προεπαναστατικά να οικισμός Αγροτοκτηνοτρόφων

Μπουγόμυλος Φθ: Βλέπε Βογόμυλος σήμερα Αργυροχώρι

Μπρούφλιανη-Δίλοφο (Μπουφλιανά) Φθ: βλέπε Προφύλιανη

Νέα Γιαννιτσού Φθ.  Μετεπαναστατικός οικισμός. Ιδρύθηκε μετά την επικράτηση της επανάστασης και την αναγνώριση των συνόρων στο φρύδι της Όρθρυς 1833 (κατά την κλίση των νερών), από κατοίκους του Ασπροποτάμου και της Παλαιάς Γιαννιτσούς οι οποίοι από το 16 αι. ,είχαν δημιουργήσει διάφορους προεπαναστατικούς οικισμούς στα πρανή της Όρθρυς (Παλαιογιαννιτσώτικα Κτήματα) και εξ αυτού του γεγονότος στα πρώτα 12-15 χρόνια, αναγνωρίστηκαν ως  «Γιαννιτσώτικα Καλύβια».  Από το 1836, Διοικητικά ανήκαν στο Δήμο Μακρακώμης με την παραπάνω επωνυμία. Από το 1850 στα διάφορα έγγραφα, αναφέρονται ως Νέα Γιαννιτσού. Για περισσότερες πληροφορίες στην Ιστοσελίδα και «Γιαννιτσώτικά Καλύβια»  lavanitsa.gr

Νεαι Πάτραι Φθ. Η σημερινή Υπάτη. Ο  Πουκεβίλ στην περιήγησή του, κατά το 1810, την κατατάσσει στο τμήμα  «βλαχοχώρια» του κτηματολογίου του Πατρατζίκ  Κατά ήμισυ Έλληνες- Τούρκοι και 600 Εβραίοι. Στο σύνολο αναφέρει 1500.

Αναφέρεται στην πρόθεση της Ρεντίνας ως Ν. Πάτραι στα φ. 116^α – 117^α . Στα φ. 5β – 6^α  υπάρχουν γραφές μεταγενέστερες της πρώτης.

Στην ανεπίσημη  απογραφή του 1835 είχε 556 οικογένειες και 2,530 κατοίκους. Υπήρξε Διοικητικό και εκκλησιαστικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής. Έδρα  Δήμος Υπάτης από το 1836  έως το 1912. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Λαμίας.

Το 1835 ο επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωργίου όρισε εφημέριους. «Η Υπάτη και  τα γύρω χωριά: Μπογόμυλος, Βασιλικά και Σκα αποτέλεσαν μιαν ενορίαν. Γράφει ο κώδικας: Όμοιον τούτου εδόθη προς τους πρεσβυτέρους Θάνον Ιερομνήμονα, Ζαχαρίαν Σακελλάριον και Αθανάσιον Λάμπρου διά την ενορίαν Υπάτης και των πέριξ χωρίων Μπογόμυλου, Βασιλικά και Σκά. Αριθ. πρωτ. 843/29 Δεκεμβρίου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 11 Ιανουαρίου 1836

14. «Εδόθη άδεια γάμου προς τον Πρεσβύτερον Θάνον Ιερομνήμονα εφημέριον Υπάτης, δια να στεφανώση τον Ζαχαρίαν Νικολάου μετά της Ελένης Ιωάννου από Έλωβαν εις α΄ γάμον.»

Λαμία, 8 Μαΐου 1836

61.« Προς τους ιερείς Υπάτης, διά να στεφανώσουν τον Δημήτριον Γεωργίου ασπροποταμίτην μετά της Ευαγγελίας Ευσταθίου αμφοτέρους  εις  γάμον πρώτον»

Λαμία, 9 Ιουλίου 1836

84.«Εδόθη άδεια γάμου προς τους ιερείς Υπάτης, διά να στεφανώσουν τον Αθανάσιον Παλαιοκαστρίτην μετά της Αικατερίνης Κωνσταντίνου Τζαγκαροπούλου, τον μεν εις δεύτερον, την δε εις πρώτον γάμον.»   

Λαμία, 11 Οκτωβρίου  1836

118.«Προς τον πρεσβύτερον Αθανάσιον εφημέριον Υπάτης, διά να στεφανώση τον Κώσταν Κουτρόπουλον  μετά της Ζωΐτσας Φουρλοπούλου, αμφοτέρους  εις  γάμον πρώτον.»

Λαμία, 23 Οκτωβρίου 1836

134. «Προς τον εφημέριον της Υπάτης Θάνον Ιερομνήμονα, δια να στεφανώση τον Ελευθέριον Θεοδωρή από Πλατύστομο μετά της Αικατερίνης Σκιαδοθανάση από Παλούκοβαν, αμφοτέρους ποιμένας του Μοναστηρίου Αγάθωνος εις γάμον πρώτον.»

Λαμία, 3 Νοεμβρίου 1836

154. « Προς τους ιερείς Υπάτης, διά να στεφανώσουν τον Μήτρον Κωνσταντίνου μετά της Ζωΐτσας Δημητρίου αμφοτέρους εις γάμον πρώτον.»

Λαμία, 4 Νοεμβρίου 1836

160.«Προς τους εφημέριους της Υπάτης , δια να στεφανώσωσι τον Κωνσταντίνον Χρήστου από Παργαν μετά της Αικατερίνης Αθανασίου Κρασοπούλου, εις γάμον πρώτον.»

Λαμία, 23 Οκτωβρίου 1836

166.«Προς τον εφημέριον της Υπάτης Θάνον Ιερομνήμονα, δια να στεφανώση τον  Δημήτριον Γεωργίου Καραχάλιον μετά της Βασίλους Ανασταίου, αμφοτέρους  εις γάμον πρώτον.»

Λαμία, 24 Νοεμβρίου 1836

169 «Προς τον πρεσβύτερον Θάνον Ιερομνήμονα εφημέριον Υπάτης, δια να στεφανώση τον Νικόλαον Ντάλιον, Θεσσαλονικέα μετά της Ελένης Γεωργίου Λιρίτη, αμφοτέρους εις  γάμον  πρώτον.»

  Λαμία, 5 Δεκεμβρίου 1836

178. «Προς τον Θάνον Ιερομνήμονα εφημέριον Υπάτης, παρατηρήσαντες την θέλησιν της Zωΐτσας Φουρλοπούλου δια να νυμφευθή τον Κωνσταντίνον Κούτραν και την έγγραφον συγκατάθεση των γονέων της ειδοποιούμεν σοι να στεφανώσης αυτήν ακωλύτως μετά του Κωνσταντίνου Κούτρα.»

Λαμία, 24 Δκεμβρίου 1836

185.«Προς τον  Θάνον Ιερομνήμονα εφημέριον Υπάτης, δια να στεφανώση τον Αθανάσιον Κουφιτόπουλον μετά της Γιαννούλας Σφίκα, αμφοτέρους  εις γάμον δεύτερον.»

Λαμία, 4 Ιανουαρίου 1838

7.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύερον Θάνον Ιερομνήμονα, εφημέριον Υπάτης,  διά να στεφανώση τον Κωνσταντίνον Γεωργίου  μετά της Τζανέτας Χρήστου, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον.»

Λαμία, 8 Ιανουαρίου 1838

15.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύερον Τριαντάφυλλον, εφημέριον Υπάτης,  διά να στεφανώση τον Ιωάννην Γρηγορίου  μετά της Αγγελικής Τριανταφύλλου, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον.»

Λαμία, 8 Ιανουαρίου 1838

171.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύερον Αθανάσιον, εφημέριον Υπάτης,  διά να στεφανώση τον Γεώργιον Καπλάνην, λοχαγόν του 4^ου λόχου Β΄ Τάγματος της Οροφυλακής  μετά της Βασιλείας Χρήστου Παλάσχου, του μέν εις δεύτερον, της δε εις πρώτον γάμον.»

 Λαμία, 5 Μαϊου 1838

248.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύερον Θάνον Ιερομνήμονα, εφημέριον Υπάτης, διά να στεφανώση τον Αθανάσιον Τζιπουρόπουλον(;) μετά της Παναγιούς Λελούδη, αμφοτέρους εις α΄ γάμον.»

Λαμία, 25 Ιουνίου 1838

250. «Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Θάνον, εφημέριον Υπάτης, διά να στεφανώση τον Αθαν. Γεωργίου σιτιστήν του β΄ λόχου του 4^ου τάγματος της Οροφυλακής μετά της Ευαγγελής Γεωργίου, αμφοτέρους εις α΄ γάμον.»

Λαμία, 9 Ιουλίου 1838

251.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Αθανάσιον, εφημέριον Υπάτης, διά να στεφανώση τον Σταύρον Δημητρίου χωροφύλακα μετά της Ζωΐτσας…….., αμφοτέρους εις α΄ γάμον.»

Λαμία, 9 Ιουλίου 1838

252. «Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Θάνον, εφημέριον Υπάτης, διά να στεφανώση τον Λουκάν Χορμοβίτην  μετά της Σταμάτως Γεωργίου, αμφοτέρους εις α΄ γάμον.»

Λαμία, 20 Οκτωβρίου 1838

257. «Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Αθανάσιον, εφημέριον Υπάτης, διά να στεφανώση τον Κώσταν Αποστόλου  μετά της Αργυρής Γκαραγκούνα αμφοτέρους, εις β΄ γάμον.»260

Λαμία, 29 Οκτωβρίου 1838

260. «Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Θάνον, εφημέριον Υπάτης, διά να στεφανώση τον Τριαντάφυλον Γουργιώτην  μετά της Λεμονιάς Ανδρίτσου αμφοτέρους, εις α΄ γάμον.»

 Λαμία, 29 Οκτωβρίου 1838

261.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Αθανάσιον, εφημέριον Υπάτης, διά να στεφανώση τον Παναγιώτην Αμπλιανίτην  μετά της Λεμονιάς Ευαγγελινής Ιωάννου,  αμφοτέρους εις α΄ γάμον.»Ανδρίτσου αμφοτέρους, εις α΄ γάμον.»

 Λαμία, 2 Νοεμβρίου 1838

264. «Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Θάνον, εφημέριον Υπάτης, διά να στεφανώση τον Απόστολον Αθανασίου  μετά της Λεμονιάς Μαρίας Ιωάννου,  αμφοτέρους εις α΄ γάμον.»

Λαμία, 4 Νοεμβρίου 1838

265. «Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Θάνον, εφημέριον Υπάτης, διά να στεφανώση τον Σπύρον Παναγιώτου  μετά της ..(κατεστραμένος ο κώδικας)  αμφοτέρους εις α΄ γάμον.»

Λαμία, 10 Νοεμβρίου 1838

269. «Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Θάνον, εφημέριον Υπάτης, διά να στεφανώση τον Αθανάσιον Χρήστου  μετά της Βασίλως Μάνθου, αμφοτέρους εις α΄ γάμον.»

Λαμία, 10 Νοεμβρίου 1838

272. «Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Θάνον, εφημέριον Υπάτης, διά να στεφανώση τον Δημήτριον Ακτίδην  μετά της Ανθούλας Δημητρίου, αμφοτέρους εις α΄ γάμον.»

Νέα Υπάτη Φθ. Βλέπε Βαρκά Φθ.

Νεοχώρι Καλλιέων-Υπάτης: Βλέπε Κουποχώρι

Νεοχώρι Κοστριάδος – Τυμφρηστού: Βλέπε Κοστριάδες.

Νιχώρι Φθ. Διαλυμένος απροσδιόριστος οικισμός, αναφέρεται στην πρόθεση της Ρεντίνας μαζί με τους οικισμούς Ρογόζιανο, Λάλα, Καλαμάκι και Αμούρι. Δεν αποκλείεται να είναι το Νεοχώρι Καλλαίων.

Ντελί Φθ. Απογράφεται το 1961 για τελευταία φορά, ως αυτοτελής οικισμός συν.  Κοινότητας Καναλίων.

 Ντρίζου Φθ.  Προεπαναστατικός διαλυμένος οικισμός ανάμεσα Πιτσίου Παλιολευκάδας και κτήμα Αγίου Ιωάννη. Στη θέση με το Εκκλησάκι της Αγίας Αικατερίνης όπου οι κάτοικοι της Λευκάδας τα=κάθε χρόνο τελούν την ετήσια πανήγυρι, στα διοικητικά όρια της οποίας ανήκει.

Ομυαλός: Βλέπε Γαρδικάκι

Ουτζφλιανη[17] Φθ. Η σημερινή Κουτσούφλιανη συν Γαρδικίου.  Ο Πουκεβίλ την κατατάσσει στο τμήμα «Βούκαια» του Κτηματολογίου  Πατρατζίκ, με 10 σπίτια. Προεπαναστατικός οικισμός, αποτελούσε πάντα, ακόμα και σήμερα συνοικισμός του Γαρδικίου, βρίσκεται στο δρόμο Λευκάδα- Γαρδίκι-Καμπιά και Γαύρο. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Μακρακώμης με έδρα τη Σπερχειάδα.

Παλαιοβράχα Φθ: Παλαιοβράχα. Ο Πουκεβίλ την κατατάσσει στο τμήμα «Βούκαια» του Κτηματολογίου  Πατρατζίκ, με 30 σπίτια. .Το 1835 από μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους απογράφεται ως  Σπερχειάς [Παλαιόβραχον] στο Δήμο Σπερχειάδας και είχε 72 οικογένειες και 347 κατοίκους. Πιθανολογείται ότι ήταν έδρα του Δήμου Σπερχειάδας για κάποιο διάστημα.

Προεπαναστατικά την  κατοικούσαν Τούρκοι και Έλληνες. Διοικητικά από το 1836 έως το 1912 ανήκε στο Δήμο Σπερχειάδας Σήμερα Κοινοτικό διαμέρισμα ανήκει στο Δήμο Μακρακώμης, με έδρα την Σπερχειάδα.  Δεν αναφέρεται στην πρόθεση της Ρεντίνας.

Το 1835 ο επίσκοπος Ζητουνίου όρισε  εφημέριους. Το χωριό Παλαιοβράχα  αποτέλεσεν χωριστήν ενορίαν./Γράφει ο κώδικας:  Εδόθη  τω πρεσβυτέρω Δημητρίω Τριανταφύλλου  η  ενορία του χωριού Παλαιοβράχα. Αριθ. πρωτ. 1176/19 Απριλίου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία ,28 Ιανουαρίου 1836

29.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφηέριον του χωριού Αγά διά να στεφανώση εν ελλείψει ιερέως, τον  εκ Παλαιοβράχας Δημήτριον Καλογρίδην με την Μαρίαν, θυγατέρα του Δημητρίου Μαραγκού εις α΄  γάμον.»

Λαμία, 28 Ιανουαρίου 1836

30.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον του χωριού Αγά διά να στεφανώση εν ελλείψει ιερέως, τον  εκ Παλαιοβράχας Γεώργιον Λάμπρου με την …[18], θυγατέρα του Γεωργίου Λάμπρου εις α΄  γάμον.»

Λαμία, 6 Νοεμβρίου 1836

165. “Προς τον εφημέριον του χωρίου Παλαιοβράχας πρεσβύτερον Δημήτριον, διά να στεφανώση τον Γιαννάκην Τζαουσόπουλον μετά της Ελένης Γεωργίου Ανδριτσοπούλου εις γάμον αμφοτέρους πρώτον.»

Λαμία, 8 Ιανουαρίου 1838

20.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύερον Δημήτριον, εφημέριον του χωριού Παλαιοβράχας,  διά να στεφανώση τον Γρηγόριον Τριανταφύλλου μετά της Πανώριας Βάρσου, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον,»

Λαμία, 16 Απριλίου 1838

103.« Προς τον εφημέριον του χωριού Παλαιοβράχας, πρεσβύερον Δημήτριον, διά να στεφανώση τον Δημήτριον Νικολάου μετά της Μαρίας Ιωάννου, αμφοτέρους εις γάμον πρώτον,»

Λαμία, 17 Σεπτεμβρίου 1838

157.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύερον Δημήτριον, εφημέριον του χωριού Παλαιοβράχας,  διά να στεφανώση τον Κωνσταντίνον Γεωργίου μετά της Αναστασίας Γεωργίου, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον,»

Λαμία,29 Σεπτεμβρίου 1838

162.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύερον Δημήτριον, εφημέριον  Παλαιοβράχας,  διά να στεφανώση τον Αθανάσιον Αντωνίου μετά της Γιαννούλας  Κώνστα Μπαφαπάκη, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον,»

Παλαιοχώρι Φθ,  λέγεται και Παλαιοχώρι Τυμφρηστού. Προεπαναστατικός οικισμός όπου αναπτύχθηκε με την παλαιά και διαλυμένη  μονή του Προφήτη Ηλία. Βρίσκεται ανάμεσα Γαρδίκι και Πουγκάκια, Συνοικισμός Δήμου Τυμφρηστού έως το 1912. Από το 1912 υπάχθηκε  στο Δήμο Σπερχειάδας και σήμερα στο Δήμο Μακρακώμης με ‘εδρα τη Σπερχειάδα.

Λαμία, 5 Μαΐου 1838.

128.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον Παλαιοχωρίου, πρεσβύερον Γεώργιον,  διά να στεφανώση τον Αθανάσιον Δημητρίου μετά της Γιαννούλας  Θεδώρου, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον,»

Παλιά Γιαννιτσού Φθ. Βλέπε Γιανούτσι

Παλιούρι Φθ. Προεπαναστατικά ήταν τσιφλίκι του Αλή πασά, ενώ μετεπαναστατικά, ήταν της οικογένειας Τσάλη και του Ιω. Κωλέττου, ο οποίος τα κατείχε μαζί με τα χωριά Αρχάνι και Μάκρεση με την διαμεσολάβηση   παλατιού επί  Όθωνος. Το 1912 συνοικισμός μαζί με το Καστρί Γραμμένης με Διάταγμα 13-11- 1928 ΦΕΚ 240/ 1928, από την οπό την οποία αποσπάστηκαν μαζί με το Καστρί και σχημάτισαν την Κοιν. Καστρί. Έκτοτε ως αυτοτελής  Κοιν. Καστρί, ανήκει στο Δήμο Μακρακώμης.

Πάπα Φθ.  (τ. Μεσοχώρι) Προεπαναστατικός οικισμός, μετονομασία με Β. Δ. 7-6- 1957 ΦΕΚ 119/1957, ανήκε στα Άγραφα. Δεν συμπεριλήφθηκε  αρχικά στο ελληνικό κράτος με την αναγνώριση των συνόρων του, στο φρύδι της Όρθρυς, το 1833. Εντάχθηκε στην Ελλάδα μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας  το 1881.  Οι κάτοικοι της είχαν πάντοτε εμπορικές σχέσεις με την Μακρακώμη και Σπερχειάδα, γι’ αυτό  ονομάστηκε και Μεσοχώρι. Αναφέρεται και στην πρόθεση της Ρεντίνας ως Πάπα μαζί με την Σελίστα και Τζάτσα. (Πάπα-Τσάτσα-Τρύπια Πέτρα: τρεις οικισμοί που αναφέρονταν συχνά, που ήταν κοντά στην Πάπα)

Περιβόλι Φθ. βλέπε Μουσράβο

Περιλευτό Φθ. ή Περίβλεπτο. Ο Πουκεβίλ στην απογραφή του, περί το 1810 τον κατατάσσει στο τμήμα «Πολιτοχώρια» του κτηματολογίου  Πατρατζίκ, ως Περιλευτό, με100 σπίτια. Συνοικισμός του του Δήμου Τυμφρηστού από το 1836 -1912, ως Περίβλεπτο Φθ.

Προεπαναστατικός οικισμός Τυμφρηστού, το σημερινό Περίβλεπτο. Αναφέρεται και στην πρόθεση της Ρεντίνας.

Το 1835 αποτέλεσεν (όπως και το προηγούμενον έτος) μιαν ενορίαν. Γράφει ο κώδικας: Εδόθη τω ιερομονάχω Ιακώβω Κωνσταντίνου  η ενορίαν των χωρίων Περίβλεπτος και Μπιτσωτά. Αριθ. πρωτ. 929/12 Ιανουαρίου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

 Λαμία. 1 Νοεμβρίου 1838

200.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον του χωρίου Περίβλεπτον, πρεσβύερον Γρηγόριον, διά να στεφανώση τον Δημήτριον Πανάκη μετά της Γιαννούλας Βλαχομήτρου, αμφοτέρους εις α ΄γάμον,»

Λαμία. 1 Νοεμβρίου 1838

201.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον του χωρίου Περίβλεπτον, πρεσβύερον Γρηγόριον, διά να στεφανώση τον Ιωάννην Αθανασίου μετά της Αγορίτσας παπά-Αθανασίου, αμφοτέρους εις α ΄γάμον,»

Λαμία. 10  Δεκεμβρίου 1838

237.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύερον Γρηγόριον, εφημέριον του χωρίου Περίβλεπτου, διά να στεφανώση τον Γεώργιον…… μετά της Σταθούς Μήτρου, αμφοτέρους εις α ΄γάμον,»

Λαμία 16  Δεκεμβρίου 1838

244.«Προς τον πρεσβύερον Γρηγόριον, εφημέριον του χωρίου Περίβλεπτου, εδόθη άδεια διά να στεφανώση τον Γεώργιον Γρηγορίου μετά της Αικατερίνης Ιωάννου, αμφοτέρους εις α ΄γάμον,»

Περιστέρι Φθ: Βλέπε Μάντετσι

Πίτσι Φθ. Προεπανασταρτκός οικισμόςκαι τσιφλίκι του Αλή πασά. Συνοικισμός Δήμου Τυμφρηστείων(1861-1912)Το 1912 συνοικισμός Κοινότητας Πουγκακίων από την οποία αποσπάστηκε και μαζί με τα Κανάλια δημιούργησαν την Κοινότητα Κανάλια (Δ/μα 26/2/1924 ΦΕΚ 44/1924). Ίδια Κοινότητα από το 1934 (Δ/γμα 29-1-1934) Σήμερα Δήμου Σπερχειάδας με 164 κατοίκους.

Πιτσωτά ή Μπιτσωτά Φθ.  Συνοικισμός Δήμου Τυμφρηστού (1836- 1912), έκτοτε Δ. δ. Δ. Αγίου Γωργίου με 59 κατοίκους. Το 1835 αποτέλεσεν (όπως και το προηγούμενον έτος) μιαν ενορίαν. Γράφει ο κώδικας: Εδόθη τω ιερομονάχω Ιακώβω Κωνσταντίνου  η ενορίαν των χωρίων Μπιτσωτά και Περίβλπτος. Αριθ. πρωτ. 929/12 Ιανουαρίου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 2 Ιανουαρίου 1836

 «Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον του χωρίου Μπιτζωτά δια να στεφανώση τον Κωνσταντίνον Γρηγορίου μετά της Καλίτσας  Ζαχαρίου εις α΄  γάμον.»

Λαμία, 11 Ιανουαρίου 1838

22.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον Ιερομόναχον Ιάκωβον εκ του χωρίου Μπιτζωτά, δια να στεφανώση τον Κώνσταν Γεωργίου μετά της Αικατερίνης Ιωάννου εις πρώτον γάμον.»

Λαμία, 19 Σεπτεμβρίου 1838

161.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον Ιερομόναχον Ιάκωβον εφημέριον  Μπιτζωτά, δια να στεφανώση τον Γρηγόριον Γεωργίου Κωστόπουλον μετά της Καλλίτζας Δημητρίου από το χωρίον Σκόρλια, αμφοτέρους εις πρώτον  γάμον.»

Λαμία, 12 Νοεμβρίου 1838

225 «Εδόθη άδεια γάμου προς τον Ιερομόναχον Ιωάννην, εφημέριον  του χωρίου Μπιτζωτά , δια να στεφανώση τον Κωνσταντίνον Ιωάννου μετά της Κωνσταντινιάς Θεοδώρου, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον.»

Λαμία, 12 Δεκμβρίου 1838

229 «Εδόθη άδεια γάμου προς τον Ιερομόναχον Ιάκωβον εφημέριον   του χωρίου Πιτζωτά , δια να στεφανώση τον Γιάννην Γεωργίου μετά της Μαρίας Γεωργίου, αμφοτέρους εις α΄ γάμον.»

Πλάτανος Φθ. Σήμερα Στάγια. Μετενομασία Β. Διάταγμα 20-11 1957. ΦΕΚ 253^Α/1957. Συν Δήμου Ομιλαίων 1836-1840. 1840 -1878  και 1878-1912 στο Δήμο Σπερχειάδας με 102 κατοίκους.

Λαμία 12 Δεκεμβρίου 1836»

181.«Προς τον εφημέριον Γαρδικίου Υπάτης πρεσβύτερον Γιαννάκην διά να στεφανώση εις χωρίον Στάγια τον Χρήστον Ρήγα μετά της Μυγδάλους Λάμπρου, αμφοτέρους εις γάμον πρώτον.

Πλατύστομο Φθ. Προεπαναστατικός οικισμός. Ο Πουκεβίλ στην απογραφή του, περί το 1810 το κατατάσσει στο τμήμα «Πολιτοχώρια» του Κτηματολογίου  Πατρατζίκ, ως Πλατύστομο με 10 σπίτια. Αναφέρεται και στην πρόθεση της Ρεντίνας με τους οικισμούς Μάκρεση, Βαρυμπόπη, Αμαλότες, και Χαλίλη, στο φ. 174^α . Στα φ. 174β – 176^α υπάρχουν γραφές μεταγενέστερες της πρώτης. Το 1835 από μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους περιηγητές, απογράφεται ως «Πλατύστομο» στο Δήμο Μακρακώμης με 207 κατοίκους και με 47 οικογένειες, Διοικητικά από το 1836 έως και σήμερα ανήκει στο Δήμο Μακρακώμης με συνοικισμό τα ομώνυμα Λουτρά. Το 1835 αποτέλεσεν χωριστήν ενορίαν, αλλά διορίστηκαν όπως και το προηγούμενον έτος και μάλιστα οι ίδιοι εφημέριοι. Γράφει ο κώδικας: Όμοιον τούτου εδόθη προς τους πρεσβυτέρους Γεώργιον Κώνσταν και Νικόλαον Κωνσταντίνου διά την ενορίαν του χωρίου Πλατύστομον. Αριθ. πρωτ. 859/

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 20 Ιουλίου 1836

88.«Εδόθη άδεια γάμου τω πρεσβυτέρω Νικολάω εφημ. Πλατυστόμου, διά να στεφανώση τον Δημήτριον Τριανταφυλλόπουλον μετά της Δέσπους εξαδέλφης του παπά-Νικολάου, του μεν εις δεύτερον, την δε εις πρώτον γάμον»

Λαμία, 28 Ιανουαρίου 1838

72.«Εδόθη άδεια γάμου εις τον πρεσβύτερον Γεώργιον εφημέριον. Πλατυστόμου, διά να στεφανώση τον Απόστολον Γεωργίου μετά της Ανθίτσας Γεωργίου, αμφοτέρους  εις πρώτον γάμον»

Λαμία, 22 Απριλίου 1838

113.«Εδόθη άδεια γάμου εις τον εφημέριον του χωρίου Πλατυστόμου, πρεσβύτερον  Γεώργιον,  διά να στεφανώση τον Κωνσταντίνον Ιωάννου μετά της Αικατερίνης  Γεωργίου, αμφοτέρους  εις πρώτον γάμον»

Λαμία, 19 Οκτωβρίου 1838

178.«Εδόθη άδεια γάμου εις τον πρεσβύτερον  Γεώργιον εφημέριον  Πλατυστόμου, διά να στεφανώση τον Γεώργιον Αθανασίου μετά της Αγόρως Δ. Πάνου, τον μεν  εις β΄, την δε α΄ γάμον»

Λαμία, 12 Νοεμβρίου 1838

223.«Εδόθη άδεια γάμου εις τον εφημέριον του χωρίου Πλατυστόμου, πρεσβύτερον  Γεώργιον, διά να στεφανώση τον Κωνασταντίνου  Δημητρίου μετά της Αγγρίστας Τζολέου, του μεν  εις α΄,  την δε εις β΄ γάμον»

Λαμία, 12 Νοεμβρίου 1838

243.«Εδόθη άδεια γάμου εις τον πρεσβύτερον  Γεώργιον, εφημέριον του χωρίου Πλατυστόμου, , διά να στεφανώση τον Κωνασταντίνον  παπα-Ρισκα μετά της Στυλιανής Γ. Καλέτζου, αμφοτέρους εις α΄ γάμον

Πουγκάκια Φθ: Βλέπε Βούκαια

Πουλοκαρυά Φθ. Καρυά Υπάτης. Ο  Πουκεβίλ την κατατάσσει στα «Βλαχοχώρια» του κτηματολογίου του Πατρατζίκ, ως Πουλοκαρυά με 20 σπίτια.

Προεπαναστατικός οικισμός , σήμερα  Καρυά Υπάτης. Λέγονταν και Καρυά Υπάτης ή Τουρκκαρυά. Χωρίζονταν στην Πέρα και στην Εδώθε  Καρυά. Μετεπαναστατικά αποτέλεσε ιδιοκτησία του Χριστόδουλου Αινιάν. Το 1835 σε μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους, απογράφεται ως Καρυά  στο Δήμο Υπάτης με 15 οικογένειες με 62 κατοίκους. Συνοικισμός Δήμου Υπάτης από το 1836 – 1912. Το 1912 ως συνοικισμός Ροδωνιάς υπαγόμενος στο Δήμο Υπάτης.

Το 1835 ο επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωργίου όρισε εφημέριους για κάποια χωρίά. «Η Καρυά Υπάτης και Μποξαΐς[19] αποτέλεσε μιαν ενορίαν και διορίσθηκε ως εφημέριος ο ιερεύς Δημήτριος Ιωάννου που ήταν και το προηγούμενο έτος. Γράφει ο κώδικας: Όμοιον τούτου εδόθη τω εφημερίω Δήμον Χρηστοδούλου διά την ενορίαν Καρυάς- Μποξαΐς, Αριθ. πρωτ. 844/29 Δεκεμβρίου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 24 Οκτωβρίου 1836»

138 «Προς τον εφημέριον του χωρίου Καρυά Υπάτης, πρεσβύτερον Ευθύμιον, διά να στεφανώση τον  Φώτην του Γιάννη μετά της Μαρίας Δημητρίου Τζούμπαση  αμφοτέρους εις γάμον  πρώτον.»

Λαμία, 15 Ιανουαρίου 1838

37.«Εδόθη  άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Χρήστου, εφημέριον του χωρίου Καρυά, διά να στεφανώση τον  Γεώργιον Δημητρίου μετά της Γιαννούλας Γιάννου,  αμφοτέρους εις πρώτον γάμον.»

Λαμία, 4 Ιουνίου 1838

143.«Προς τον εφημέριον του χωρίου Καρυάς, πρεσβύτερον Χρήστο, διά να στεφανώση τον  Κωνσταντίνου Αντωνίου μετά της Τασιός Νικολάου,  αμφοτέρους εις δεύτερον γάμον.»

Λαμία, 20 Σεπτεμβρίου 1838

254.«Εδόθη  άδεια γάμου* προς τον πρεσβύτερον Χρήστου, εφημέριον του χωρίου Καρυά, διά να στεφανώση τον  Ιωάννην Νίκου μετά της Στυλιανής (……),  αμφοτέρους εις α΄ γάμον.» * Η άδεια είχε αναδρομική ισχύ, δηλ. τελέστηκε ο γάμος και ύστερα βγήκε η άδεια

Λαμία, 5 Νοεμβρίου 1838

266.«Εδόθη  άδεια γάμου* προς τον πρεσβύτερον..(κατεστραμένο), εφημερίου του χωρίου Καρυάς, διά να στεφανώση τον …(κατεστραμένο)   μετά της Δέσπως Αθανασίου,  αμφοτέρους εις α΄ γάμον.» * Η άδεια είχε αναδρομική ισχύ, δηλ. τελέστηκε ο γάμος και ύστερα βγήκε η άδεια

Προφήτης Ηλίας Φθ. Προεπαναστατικό διαλυμένο Μναστήρι με οικισμό Υπηρετών. Αναπτύχθηκε περιμετρικά από το μοναστήρι στην περιοχή των Πουγκακίων. Αναφέρεται και στην πρόθεση της Ρεντίνας.

Προύφλιανη:Βλέπε Προφύλιανη

Προφύλιανη, Μπρούφλιανη Φθ. και Προύφλιανη. Το σημερινό Δίλοφο. Ο Πουκεβίλ τήν κατατάσσει στο τμήμα «Βούκαια» του κτηματολογίου  Πατρατζίκ, ως Προφύλιανη με 15 σπίτια. Το 1836 σε μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους, ως Μπρούφλιανη στο Δήμο Σπερχειάδας, είχε 230 κατοίκους και 54 οικογένειες. Από το 1836 ανήκει ως  Δ,Δ.Δ. Σπερχειάδας. ΦΕΚ 261Α, 31/08/1912 Ο οικισμός Μπρούφλιανη αποσπάται από το δήμο και ορίζεται έδρα της κοινότητας Μπρούφλιανη. Σήμερα στο Δήμο Μακρακώμης με έδρα τη Σπερχειάδα.

Το 1835 αποτέλεσε χωριστήν ενορίαν. Γράφει ο κώδικας: Εδόθη όμοιον του υπό αριθμό 830 προς τον πρεσβύτερον Κωνσταντίνου Ιωάννου Καλλινίκου διά την ενορίαν του χωρίου Μπρούφλιανη. Αριθ. πρωτ. 855/2 Ιανουαρίου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

 Λαμία, 1 Δεκεμβρίου 1836

174.«Προς τον εφημέριον του χωρίου Προύφλιανης  πρεσβύτερον Γεώργιον, διά να στεφανώση τον  Ιωάννην Αναστασίου μετά της Αικατερίνης του Αθανασίουαπό Κλοκυθιά εις γάμον αμφοτέρους πρώτον»

Λαμία, 15 Δεκεμβρίου 1836

184. Προς τον εφημέριον του χωρίου Προύφλιανης πρεσβύτερον Γεώργιον, διά να στεφανώση τον Πολυμέρην Γιάννου μετά της Τασίας Αθανασίου Αναγνώστου εις γάμον αμφοτέρους πρώτον.»

Λαμία, 9 Απριλιου 1838

96.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον του χωρίου Μπρούφλιανης, πρεσβύτερον Γεωργάκην, διά να στεφανώση τον  Μήτρον Μπακογιάννη μετά της Αρχοντούλας Πολυζώη, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον»

Λαμία, 4 Νοεμβρίου 1838

96.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον του χωρίου Μπρούφλιανης, πρεσβύτερον Γεώργιον, διά να στεφανώση τον  Ζωητόν Αθανασίου μετά της Ακτίδος Δημητρίου, αμφοτέρους εις α΄ γάμον»

Πτελέα Φθ. Βλέπε Σκόρλια.

 Πύργος Φθ. Βλέπε Σμόκοβο.

Ροβολιάρι ή Ροβολιάρης: Βλέπε Αροβολιάρι.

Ρογοζάνα ή Ρογοζιανό Φθ. Προεπαναστατικός οικισμός το σημερινό Καπνοχώρι. Ο  Πουκεβίλ το κατατάσσει στα «Βλαχοχώρια» του κτηματολογίου του Πατρατζίκ, ως Ργοζάνα με 5 σπίτια. Αναφέρεται και στην πρόθεση της Ρεντίνας. Μετονομάστηκε  σε Καπνοχώρι 9-9-1927 ΦΕΚ 206/1927.

Ροδωνιά Φθ.: βλέπε Λάλα.

Ρονόξυλο Φθ. Απροσδιόριστος προεπαναστατικός διαλυμένος οικισμός που τ0 1912 ήταν συνοικσμός του Δήμου Υπάτης. επί της Οίτης δυτικά της Υπάτης. Πιθανόν να πρόκειται για τον οικισμό Ροδοκάλους επί της Οίτης ΒΔ της Υπάτης.

Ρουσιανή Φθ. Λεγόταν και Ρουστιανή ή Παναγία Ρογοζιανή Ρουστιανή.  Διαλυμένος  προεπαναστατικός οικισμός μοναστήρι που περιφερειακά αναπτύχθηκε οικισμός. Βρισκόταν ανάμεσα στο Πίτσι Πουγκάκια και Κανάλια κοντά στο ποταμό Ρουστιανίτη. Διέθετε μεγάλη περιουσία και μετατράπηκε σε  άτυπο προστάτη των συμφερόντων των κατοίκων της περιοχής.  Ο Ναός της της Παναγίας διατηρείται όπου τελείται ετήσια Πανήγυρι με την συμμετοχή όλων των κατοίκων της περιοχής.  Αναφέρεται στην πρόθεση της Ρεντίνα. Αναφέρεται και στην πρόθεση της Ρεντίνας μαζί με τους οικισμούς: Λουκάδα, Κάψη, Μουτζουράκι, Μερτηκάδα, Γαρδίκι και Λάσπη Καρπενησίου.

Σαπολίθι Φθ. Απροσδιόριστος διαλυμένος οικισμός που το 1912 ήταν συνοικισμός του 1836 του Δήμου Παραχελωϊτών.

Σέλιανη πρώην Καλλιαία Φθ. σήμερα Μάρμαρα. Ο  Πουκεβίλ την κατατάσσει στα «Βλαχοχώρια» του Κτηματολογίου του Πατρατζίκ,  με 50 σπίτια. Εδώ βλέπουμε ότι ο Πουκεβίλ βρήκε δύο οικισμούς οι οποίοι  βασικά ήταν πολύ κοντά ο ένας με τον άλλο. Το 1835 από μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους, απογράφεται ως Καλλιέα, είχε 77 οικογένειες και 346 κατοίκους. Από το 1836 – 1840 η Σέλιανη ανήκε στο Δήμο Καλλιέων. Το ίδιο συμβαίνει και τις εκλογές του 1843. Τα Μάρμαρα σε αυτές τις δύο περιπτώσεις δεν αναφέρονται. Μετονομασία, με το Διάταγμα  9 – 9 -1927  ΦΕΚ 206/1927, συγχωνεύονται οι δύο οικισμοί  με την ονομασία Μάρμαρα. Το 1835 αποτέλεσε μίαν ενορίαν, αλλά διορίστηκαν δύο εφημέριοι.  Γράφει ο κώδικας: Εδόθη η ενορία του χωρίου  Σέλιανης προς τους Ιωάννην Δημητρίου και Χήστον Ιωάννου.  Αριθ. πρωτ. 1183/19 Απριλίου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

 Λαμία, 15 Νοεμβρίου 1838

276.«Εδόθη άδεια γάμου* προς τον πρεσβύτερον Ιωάννην, εφημέριον Σέλιανης, διά να στεφανώση τον  Ιωάννην Ζησίμου μετά της Λαμπρινής Ιωάννου εις χωρίον Κολοκυθιά, αμφοτέρους εις α΄ γάμον» * Η άδεια είχε αναδρομική ισχύ, δηλ. τελέστηκε ο γάμος και ύστερα βγήκε η άδεια

Λαμία, 14 Δεκεμβρίου 1838

277.«Εδόθη άδεια γάμου* προς τον πρεσβύτερον Χρήστον, εφημέριον Σέλιανης, διά να στεφανώση τον  Δήμον Βαλσάκη μετά της Παρασκευής Νικολάου, αμφοτέρους εις α΄ γάμον» * Η άδεια είχε αναδρομική ισχύ, δηλ. τελέστηκε ο γάμος και ύστερα βγήκε η άδεια

Λαμία, 24 Δεκεμβρίου 1838

278.«Εδόθη άδεια γάμου* προς τον πρεσβύτερον Νικόλαον, εφημέριον Σέλιανης, διά να στεφανώση τον  Αθανάσιον Καραγιάννην μετά της Μαρίας Δημητρίου, αμφοτέρους εις α΄ γάμον» * Η άδεια είχε αναδρομική ισχύ, δηλ. τελέστηκε ο γάμος και ύστερα βγήκε η άδεια.

Λαμία, 30 Ιανουρίου 1838

279.«Εδόθη άδεια γάμου* προς τον πρεσβύτερον Νικόλαον, εφημέριον Σέλιανης, διά να στεφανώση τον  Γεώργιον Γιαυρή μετά της Άννης Ιωάννου, του μεν εις α΄,  της δε εις β΄γάμον» * Η άδεια είχε αναδρομική ισχύ, δηλ. τελέστηκε ο γάμος και ύστερα βγήκε η άδεια

Λαμία, 25 Οκτωβρίου 1838

282.«Εδόθη άδεια γάμου* προς τον πρεσβύτερον Νικόλαον, εφημέριον Σέλιανης, διά να στεφανώση τον  Κώνσταν Νικολάου μετά της Γαρέφως Δημητρίου ,αμφοτέρους ες α΄ γάμον» * Η άδεια είχε αναδρομική ισχύ, δηλ. τελέστηκε ο γάμος και ύστερα βγήκε η άδεια

Λαμία, 30 Οκτωβρίου 1838

283.«Εδόθη άδεια γάμου* προς τον πρεσβύτερον Χρήστον, εφημέριον Σέλιανης, διά να στεφανώση τον  Δήμον παπα-Ιωάννου μετά της Ελένης Ιωάννου ,αμφοτέρους ες α΄ γάμον» * Η άδεια είχε αναδρομική ισχύ, δηλ. τελέστηκε ο γάμος και ύστερα βγήκε η άδεια

Σελίσκα Φθ. Απροσδιόριστός διαλυμένος οικισμός. Αναφέρεται στην πρόθεση της Ρεντίνας μαζί με τους οικισμούς Πάπα, Τσάτσα.

Σιδηροδρομικός Σταθμός Λιανοκλαδίου Φθ. Συνοικισμός Κοινότητας Σταυρού. Το 1931 είχε 127 Κατοίκους έχει ενωθεί με τον Σταυρό (Μπεκή).

Σκόρλια Φθ. Προεπαναστατικός οικισμός. Ο Πουκεβίλ στην απογραφή του, περί το 1810 το κατατάσσει στο τμήμα «Πολιτοχώρια» του κτηματολογίου  Πατρατζίκ, ως Σκόρλια  με 10 σπίτια. Αναφέρεται και στην πρόθεση της Ρεντίνας ως Σκορλιαριώτες. Το 1835 από μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους απογράφεται ως Σκόρλια, είχε 12 οικογένειες και 54 κατοίκους. Στην πρώτη Διοικητική διαίρεση της χώρας υπήχθη στο Δήμο Μακρακώμης. Το 1835 το χωριό υπάγονταν στην ίδια ενορία με την Τσούκα με τρεις ιερείς. Στις πρώτες εκλογές του 1843 έλαβε μέρος, με 16 οικογενειάρχες. Αργότερα οι κάτοικοί του μαζί τους κατοίκους Λεύκας. Κουκιά συνενώθηκαν και δημιούργησαν το χωριό Πτελέα.

Σμόκοβο Φθ. σήμερα Πύργος. Προεπαναστατικός οικισμός, ο σημερινός Πύργος Υπάτης. Ο  Πουκεβίλ το κατατάσσει στα «Βλαχοχώρια» του Κτηματολογίου του Πατρατζίκ, με 20 σπίτια. Το 1835 από μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους, απογράφεται ως Σμόκοβο και είχε 24 οικογένειες και 98 κατοίκους. Ο Β. Σπανός τον αναφέρει στη πρόθεση της Ρεντίνας ως Σμοκοβάκι Φθ. στα φ. 27^α – 27β με το Ζαπάντι Δομοκού[20]. Στα φ. 243^α -243β υπάρχου γραφές μεταγενέστερες της πρώτης. Με Διάταγμα 9-9/1927 ΦΕΚ 206/1927 μετονομάστηκε σε Πύργος Συνοικισμός Δήμου Υπάτης από το 1836 -1912 Σήμερα ως ΔΔΔ Υπάτης ανήκει στη Λαμία.

Το 1835 ο επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωργίου όρισε εφημέριους για κάποια χωριά.  «Το χωριό  Σμόκοβο  αποτέλεσεν χωριστήν  ενορίαν, αλλά διορίστηκαν δύο εφημέριοι. Γράφει ο κώδικας: Εδόθη τω πρεσβυτέρω Ανδρέα Παναγιώτου και Ιωάννη Παπάδημητρίου   η ενορία του χωρίου Σμόκοβον. Αριθ. πρωτ. 973/20 Ιανουαρίου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 22 Απριλίου 1836

 56.«Προς τον  πρεσβύτερον Ιωάννην εφημέριον  Σμοκόβου, διά να στεφανώση τον Δήμον Χρήστου μετά της Γιαννούλας Σταύρου, αμφοτέρους  εις  γάμον πρώτον.

Λαμία, 30 Οκτωβρίου 1836

143.«Προς τον  εφημέριον  Σμοκόβου πρεσβύτερον Δήμον, διά να στεφανώση τον Γεώργιον Ανδρέου μετά της Μαρίας Παπά-Δήμου, αμφοτέρους  εις  γάμον πρώτον.

Λαμία, 6 Απριλίου 1838

246.«Εδόθη άδεια γάμου* προς τον πρεσβύτερον Ιωάννην, εφημέριον του χωρίου Σμοκόβου, διά να στεφανώση τον  Γεώργιον Λάμπρου μετά της Ελένης παπα-Δήμου,αμφοτέρους εις α΄ γάμον» * Η άδεια είχε αναδρομική ισχύ, δηλ. τελέστηκε ο γάμος και ύστερα βγήκε η άδεια

Λαμία, 2 Νοεμβρίου 1838

263.«Εδόθη άδεια γάμου* προς τον πρεσβύτερον Δήμον, εφημέριον του χωρίου Σμοκόβου, διά να στεφανώση τον Στέργιον Κωνσταντίνου μετά της Γαρέφους Αναστασίου,  εις α΄ γάμον» * Η άδεια είχε αναδρομική ισχύ, δηλ. τελέστηκε ο γάμος και ύστερα βγήκε η άδεια

Λαμία, 6 Νοεμβρίου 1838

268.«Εδόθη άδεια γάμου* προς τον πρεσβύτερον Δήμονν, εφημέριον του χωρίου Σμοκόβου, διά να στεφανώση τον στρατιώτην  Δήμον Ανδρίτσον μετά της Κωνασταντινιάς Ιωάννου, τον μεν εις β΄, την δε εις α΄ γάμον» * Η άδεια είχε αναδρομική ισχύ, δηλ. τελέστηκε ο γάμος και ύστερα βγήκε η άδεια

Λαμία, 10 Νοεμβρίου 1838

271.«Εδόθη άδεια γάμου* προς τον πρεσβύτερον Δήμονν, εφημέριον  Σμοκόβου, διά να στεφανώση τον Κωνσταντίνον Θεοχάρη μετά της Μαρίας Ιωάννου, αμφοτέρους εις α΄ γάμον» * Η άδεια είχε αναδρομική ισχύ, δηλ. τελέστηκε ο γάμος και ύστερα βγήκε η άδεια.

Σοφό ή Σοφού Φθ. Διαλυμένος προεπαναστατικός οικισμός στο Δυτικό σύνορο Μακρακώμης-Τσούκας. Ο Πουκεβίλ στην απογραφή του, περί το 1810 τον κατατάσσει στο τμήμα «Πολιτοχώρια» του Κτηματολογίου  Πατρατζίκ, με 15 σπίτια και γράφει: Από το Πτρατζίκ, μια ώρα προς δυτικά το Περιλευτό. Από εκεί, δυο ώρες δυτικά, το Σοφό.       Διαλυμένος οικισμός μεταξύ Βαρυμπόπης-Μακρακώμης και Τσούκας. Σήμερα ένα απλό τοπωνύμιο της περιοχής. Για τα χωράφια του, υπήρξαν πολλές διενέξεις μεταξύ Τσουκαλαίων και Δ. Χατζίσκου. Μετά την επανάσταση τα καλλιεργούσαν οι κάτοικοι της Τσούκας.

Σπερχειάδα Φθ:  βλέπε Αγά.

 Στάγια Φθ. βλέπε Πλάτανος.

Στύγραφα Φθ.  Προεπαναστατικός οικισμός,  τα σημερινά Στύρφακα ή Στίρφακα.  Ο Πουκεβίλ τα κατατάσσει στο «Γιανουλάδι» του  κτηματολογίου του Πατρατζίκ, ως Στύγραφα (παλιά Κουτσάγρα, επισκοπή),με 6 σπίτια. Από το 1836 – 1840, ανήκε στο Δήμο Παραχελωΐτών  με έδρα το Λιανοκλάδι, και από το 1840-1912 στο Δήμο Μακρακώμης. Σήμερα ως Κοιν. Διαμέρισμα Λιανοκλαδίου ανήκει στο Δήμο Λαμίας.

Λαμία, 29 Απριλίου 1838

112«Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον του χωρίου Στύρφακα, πρεσβύτερον Ιωάννην, διά να στεφανώση τον Γεώργιον Θεοδώρου μετά της Σταθούς Κώστα, τον μεν εις πρώτον, τις δε εις δεύτερον γάμον.»

Συκά Φθ. Προεπαναστατικός οικισμός. Ο  Πουκεβίλ τον κατατάσσει στα «Βλαχοχώρια»» του κτηματολογίου του Πατρατζίκ, ως Συκά με 10 σπίτια. Το 1835 σε μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους, απογράφεται ως Συκά και είχε 10 οικογένειες και 43 κατοίκους. Το 1835 είχε τους ίδιους ιερείς με την Υπάτη.

Το 1843 καταγράφτηκαν 8 αγωνιστές του 1821.

Τοπόλ Φθ, προεπαναστατικός διαλυμένος  οικισμός κοντά στο σημερινό χωριό Γιαννιτσού. Αναφέρεται στη πρόθεση της Ρεντίνας μαζί με τη Λαβανίτσα Ροβολίαρι.  Σύμφωνα με τα αναφερόμενα ενός γεωμέτρη σε ένα    αχρονολόγητο ψηφιακό έγγραφο   του Φακέλου 72 των Γενικών Αρχείων του Κράτους, «Εθνικά Κτήματα» Ελληνοοθωμανικής επιτροπής γράφει: […το (Παλιοχώρι) Τοπόλου είναι πέραν του ρέματος του  «Παπά» στο μέσον του δρόμου από Πλατύστομου- Γιαννιτσού (Παλαιά)[21] και προς το Κέρινο Λιθάρι…]  Υπάρχουν δύο εκδοχές οι οποίες, οι οποίες δεν μπορούν να προσδιορισθούν γιατί δεν Γνωρίζουμε πιο είναι το Ρέμα του Παπά που αναφέρεται στο παραπάνω αρχειακό έγγραφο των Γ. Α. Κ.. η  Ποταμιά ή το Σαπώρεμα. Αν το ρέμα του παπά είναι η ποταμιά, τότε το Τοπόλ είναι τα σημερινά Καλύβια της Αγίας Τριάδος.

α) Το μέσον του σημερινού δρόμου από Πλατύσομο προς Παλαιά Γιαννιτσού  είναι περίπου στη θέση του σημερινού χωριού  της Ν. Γιαννιτσούς  όπου και το  εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία και διασχίζει το Σαπώρεμα.  Λίγο πιο κάτω από την κορυφή του λόφου σε ένα υπήνεμο σημείο,  με την ονομασία «Τοπόλ» απέναντι από το εκκλησάκι υπήρχαν απομεινάρια κατεστραμμένων Καλυβιών, ενώ στα ριζά του λόφου από την ίδια πλευρά υπήρχε ο μύλος σήμερα «παλιόμυλος». Επίσης στα ριζά Βόρειας κοντά στα «Κόκκινα»  είχε και έχει τις πηγές του το Τοπολιόρεμα, το νερό του οποίου χρησιμοποιούσε ο μύλος για τις αλεστικές  ανάγκες των εκεί κατοίκων.

β) Επίσης  κατά την εποχή της τουρκοκρατίας δεν αποκλείεται ο δρόμος Πλατύστομου-Π. Γιαννιτσούς να  ήταν από τη απέναντι κορυφογραμμή, δηλαδή από την πλευρά της Αγίας Τριάδας-Τσουλά Βρύση- Παλαιά, όπου έχουμε και εκεί προεπαναστατικό οικισμό  με το όνομα  «Καλύβια» ή Καστράκι.  Και σύμφωνα με τα αναφερόμενα στο παραπάνω έγγραφο του γεωμέτρη που αναφέρει το Τοπόλου βρίσκεται πέραν του ρέματος του Παπά (ίσως η σημερινή Ποταμιά) τότε αφού και τα Καλύβια-Αγία Τριάδα  είναι  το μέσον περίπου αυτού του δρόμου,  αλλά και οι δυο κορυφογραμμές, συγκλίνουν και συναντιόνται πάνω από το Μελεγο_Δημταυγέρη, δηλ.  λίγα μέτρα κάτω από την Παλαιά Γιαννιτσού. Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει  ή  την α΄ από τη β΄ σκέψη. Ο αείμνηστος Ι..Ντρούκας του Χρήστου σε μια επιστολή του προς το Σύλλογο γιαννιτσωτών,[… αναφέρει ότι οι κάτοικοι των Καλυβιών τη Αγίας Τριάδας έφτιαξαν το Μύλο που αναφέρεται πιο πάνω για τις αλεστικές ανάγκες τους στον Παλιόμυλο κοντά στο χωριό και χρησιμοποιούσαν το νερό από το Τοπολιόρεμα…16^ος αι.] Τα συμπεράσματα δικά σας το μόνο σίγουρο είναι ότι το Τοπόλου ή Τοπόλ ήταν σε ένα από τα δύο σημεία που αναφέρονται πι πάνω στο Γιαννιτσώτικο χώρο.

Τουρκιές, Φθ. Απροσδιόριστός διαλυμένος οικισμός στο σημερινό Δήμο Μακρακώμης. Ο Πουκεβίλ τον κατατάσσει στο «Γιανουλάδι» του  κτηματολογίου του Πατρατζίκ, ως Τουρκές με 10 σπίτια.

Τρίλοφο Φθ. Βλέπε Κούρνοβο.

Τριφύλια Φθ. Για πρώτη φορά απογράφεται το 1961, ως αυτοτελή οικισμός συνοικισμός Κλωνίου με 50 κατοίκους. Στη συνέχεια Δ,Δ Κλωνίου στο Δήμο Μακρακώμης με έδρα τη Σπερχειάδα,

Τσάτσι Ο Πουκεβίλ στην απογραφή του, περί το 1810 το κατατάσσει στο τμήμα «Πολιτοχώρια» του Κτηματολογίου  Πατρατζίκ, ως Τσάτσι, με 20 σπίτια. Δεν αποκλείεται να είναι ο διαλυμένος προεπαναστατικός οικισμός μεταξύ Παλαιάς Γιαννιτσούς και Πάπας. Πιθανόν ή Τσάτσα (Πάπα, Τσάτσα, Τρύπια  Πέτρα).Αναφέρεται στην πρόθεση της Ρεντίνας ως Τζάτζα. 

Τσούκα Φθ. Ο Πουκεβίλ στην απογραφή του, περί το 1810 την κατατάσσει στο τμήμα «Πολιτοχώρια» του Κτηματολογίου  Πατρατζίκ, ως Τσούκα με 80 σπίτια. Αναφέρεται στην πρόθεση της Ρεντίνας ως Τζήκα μαζί με τους οικισμούς: Σοφού, Βίτωλη,  στα φ. 168β – 171^α  υπάρχουν γραφές μεταγενέστερες της πρώτης.

Το 1835 στην ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους απογράφεται ως Μακρακώμη[22]  [Τσούκα] και είχε 61 οικογένειες και 283 στο Δήμο Μακρακώμης Προεπαναστατικός οικισμός διατηρήθηκε μέχρι σήμερα ως Δ, Δ του Δήμου Μακρακώμης.

Το 1835 ο επίσκοπος Ζητουνίου Ιάκωβος Παπαγεωργίου όρισε εφημέριους για κάποια χωρίά. Η Τσούκα και Σκόρλια αποτέλεσαν μιαν ενορίαν, όπου και διορίσθηκαν τρεις ιερείς ως εφημέριοι.   Γράφει ο κώδικας: Όμοιον του υπ’ αρίθ 830 του εδόθη προς του πρεσβυτέρους Δημητρίου Ιωάννου, Κώνσταν Γεωργίου και Γρηγόριον Ιωάννου  διά την ενορίαν Τσούκας και Σκόρλια, Αριθ. πρωτ. 852/30 Δεκεμβρίου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 22 Απριλίου 1836

58« Προς τον πρεσβύτερον Δημήτριον Τζακατούραν εφημέριον του χωρίου Τσούκα, διά να στεφανώση τον Δημήτριον Καραγιανόπουλον μετά της Παναγιώτας Πολυμεροπούλου, αμφοτέρους εις α΄ γάμον.»

Λαμία, 25 Απριλίου 1836

59.« Προς τον  πρεσβύτερον Δημήτριον Τζακατούραν, διά να στεφανώση τον Γιάννη Παπαδημητρόπουλον μετά της Αικατερίνης Πολυμερογεώργου, αμφοτέρους  εις  γάμον πρώτον»

Λαμία, 7 Μαΐου 1838

130.« Προς τον  εφημέριον του χωρίου Τζούκας Γρηγόριον, διά να στεφανώση τον Γεώργιον Λιασκόνη μετά της Μαρίας Γεωργίου, αμφοτέρους  εις  γάμον πρώτον.»

Λαμία, 7 Οκτωβρίου 1838

168.« Προς τον  εφημέριον του χωρίου Τζούκας Γρηγόριον, διά να στεφανώση τον παπα-Γεωργίου μετά της Αικατερίνης Ιωάννου, αμφοτέρους  εις  γάμον πρώτον.»

Λαμία, 7 Μαΐου 1838

218.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον  εφημέριον του χωρίου Τζούκας, πρεσβύτερον Γρηγόριον, διά να στεφανώση τον Δημήτριον παπα-Γεωργίου μετά της Μαρίας Ιωάννου, αμφοτέρους  εις  α΄ γάμον.»

Λαμία, 7 Μαΐου 1838

236.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύτερον Γεώργιον, εφημέριον του χωρίου Τζούκα, διά να στεφανώση τον Ιωάννην Γεωργίου μετά της Παναγιούς Κωνσταντίνου, αμφοτέρους  εις  α΄ γάμον.»

Παρακαλώ πατήσε  Για να δείτε την εφημερίδα σε μορφή pdf⇒Τσούκα Γαιάνθρακες 

Τυμφρηστός Φθ. (Πέρα Κάψη) Μετονομασία Διάταγμα 2- 2 – 1929 ΦΕΚ/40/1929 ως Τυμφρηστός Περισσότερα βλέπε Κάψη.

Υπάτη Φθ: βλέπε Ν. Πάτραι.

Υποράχη Φθ. Βλέπε Κουκιά.

Φτέρη Φθ. Άνω Φτέρη. Δύο οικισμοί. Ο Πουκεβίλ στην περιήγησή του κατά 1810, την κατατάσσει στο τμήμα «Βούκαια» του κτηματολογίου  Πατρατζίκ, ως Φτέρη με 60 σπίτια. Το 1835 από μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους, απογράφεται ως «Φτέρη» στο Δήμο Σπερχειάδας  με 386 κατοίκους και με 83 οικογένειες, Προεπαναστατικός οικισμός. Αναφέρεται στη πρόθεση της Ρεντίνας ως Φτέρη στο φ, 172^α με τους οικισμούς Σέλιανη, Γόριανη και στα φ. 172β -173^α . υπάρχουν γραφές μεταγενέστερες της πρώτης.  Λέγεται και «Ελληνικά» ένα μέρος των κατοίκων της Άνω Φτέρης δημιούργησε μετ ‘επαναστατικά τη Φτέρη. Συνοικισμός Δήμου Σπερχειάδας [1836-1912] Σήμερα Κοιν. Διαμέρισμα Δήμου Μακρακώμης με έδρα τη Σπερχειάδα.

Το 1835 ο Επίσκοπος Ζητουνίου (Λαμίας) Ιάκωβος Παπαγεωργίου, όρισε ένα εφημέριο  για το οικισμό Φτέρης. Γράφει ο κώδικας: «Εδόθη τω πρεσβυτέρω Γεωργίω Αθανασίου η ενορία του χωρίου Φτέρης. Αριθ. πρωτ. 1009/29 Ιανουαρίου 1835»

Τελεσθέντες γάμοι

 Λαμία, 8 Ιανουαρίου 1838

34.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύερον Γεώργιον Αθανασίου, εφημέριον Φτέρης,  διά να στεφανώση τον Βασίλειον Δημητρίου μετά της Αικατερίνης Πολυζώη, αμφοτέρους εις πρώτον γάμο.,»

Λαμία, 17 Ιανουαρίου 1838

34.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύερον Γεώργιον, εφημέριον Φτέρης,  διά να στεφανώση τον Γεώργιον Παπα-Κωστόπουλον μετά της Ευδοκίας Γεωργίου, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον.» Πηγή:[Φθιωτικά χρονικά 1997  Ενορίες και εφημέριοι της Επισκοπής Ζητουνίου]

Χαλίλη Φθ.  σήμερα Μεσοποταμία, Μετονομασία Διάταγμα 17- 7- 1930. Συνοικισμός Δήμου Σπερχειάδας από το 1836 έως το 1912.

Αναφέρεται στην πρόθεση της Ρεντίνας ως Χαλίλι, στα φ. 174^α  με τους οικισμούς Πλατύστομο, Μάκρεσι, Βαρυμπόπη και Αμαλότες. Στα φ. 174β – 176^α υπάρχου γραφές ματαγενέστερες της πρώτης.

Το 1835 στην ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους περιηγητές είχε 61 οικογένειες και 283 κατοίκους αναφέρεται ως Χαλίκι (Μεσοποταμία) με 183 κάτ. – 43  σπίτια. Σήμερα Δ.Δ.Δ Μακρακώμης με έδρα τη Σπερχειάδα.

Τελεσθέντες γάμοι

Λαμία, 18 Ιανουαρίου 1836»

21.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον του χωριού Χαλιλίου διά να στεφανώσει τον  Ιωάννην Κωνσταντίνου μετά της Αλεξάνδρας Πάνου τον εις β΄ την δε εις α΄  γάμον.»

 Λαμία, 7 Απριλίου 1838

87.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύερον Γεώργιον, εφημέριον Χαλιλίου,  διά να στεφανώση τον Γεώργιον Γεώργιον Αναστασίου μετά της Αικατερίνης Νικολάου, αμφοτέρους εις δεύτερον  γάμον.»

Λαμία, 7 Ιανουαρίου 1838

145,.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον Χαλιλίου, πρεσβύερον Γεώργάκην,  διά να στεφανώση τον Γεωργάκην Μήτρου μετά της Δέσπως Αθανασίου, τον μεν εις πρώτον, τη δε  εις δεύτερον  γάμον.»

 Λαμία, 30 Ιουνίου1838

146,.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον εφημέριον Χαλιλίου, πρεσβύερον Γεώργάκην,  διά να στεφανώση τον Κυριάκον Μιχαήλ μετά της Αικατερίνης Παπα-Γεωργίου, τον μεν εις πρώτον, τη δε  εις γάμον δεύτερον.»

Λαμία,21 οκτωβρίου1838

180.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύερον Γεώργιον, εφημέριον Χαλιλίου,   διά να στεφανώση τον Γιάννην Γεωργίου μετά της Βασίλως Δημητρίου, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον.»

 Λαμία, 19 Νοεμβρίου 1838

227.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύερον Γεώργιον, εφημέριον Χαλιλίου,   διά να στεφανώση τον Παναγιώτην Νικολάου μετά της Χάϊδος Γεωργίου, αμφοτέρους εις πρώτον γάμον.»

Λαμία, 1 Δεκεμβρίου 1838

228.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύερον Γεώργιον, εφημέριον Χαλιλίου,   διά να στεφανώση τον Αθανάσιον  Μήτρου μετά της Αικατερίνης Δημητρίου, αμφοτέρους εις β΄ γάμον.»

Λαμία, 5 Δεκεμβρίου 1838

234.«Εδόθη άδεια γάμου προς τον πρεσβύερον Γεώργιον, εφημέριον χωρίου Χαλιλίου,   διά να στεφανώση τον Ιωάννην Αντωνίου στρατιώτην του α΄λόχουτου 4^ου τάγματος της  Οροφυλακής μετά της Αγγελικής Κωνσταντίνου, αμφοτέρους εις α΄ γάμον.»

  Χαμψά Φθ.  Λεγόταν και Χάμζα. Υποστατικό, μικρό τσιφλίκι στα όρια Παλαιοβράχας το οποίο αρχικά είχε λάβει ως προικώο της συζύγου του  ο Ν. Κοντογιάννης, από τον πεθερό του κατσαμπάση της Ρεντίνας Τσολάκογλου. Ακατοίκητος συν. Κοινότητας Παλαιοβράχας, το 1951 και το 1961 απογράφεται για τελευταία φορά. Στοιχεία για το ιδιοκτησιακό καθεστώς του οικισμού εκτός των άλλων υπάρχουν: Συμβόλαιο Νο 1159/1838 Βασίλης Περραιβός και  Συμβ. Νο  982/1839 Κωνσταντίνος Οικονομίδης.

Χομήργιανες- Ανατολή Φθ: βλέπε Κομήργιανες

Χάνια Καμπιών Φθ. Συνοικισμός ΔΔ Κμπιών Δήμου Σπερχειάδος με 14 κατοίκους.

Χιλιομόδι Φθ. Λεγόταν και «χλιομόδι». Το 1835 από μια ανεπίσημη απογραφή που έγινε από Γάλλους, απογράφεται ως «Κιλυμίδι» στο Δήμο Α=Σπερχειάδας με 42 κατοίκους και με 10 οικογένειες, Ανήκε στο Δήμο Σπερχειάδας. Μικρό υποστατικό ιδιοκτησίας Μαυριλιώτη Κοτζαμπάση Χατσίσκου, στην αγροτική περιοχή του χωριού Φτέρη, επί της νότιας πλευρά της όχθης του Σπερχειού. Το κτήμα αυτό έλαβε στη συνέχεια ως προικώο της συζύγου του Ρουσώς Χατσίσκου, ο Μιλτιάδης Χουρμούζης. Σήμερα διαλυμένος προεπαναστατικός οικισμός, που το 1836 ήταν συν.  του Δήμου Σπερχειάδος. . […του προς δυσμάς του ρηθέντος χωρίου[23] δασώδους μέρος , συνορευομένου  ανατολικώς με γαίας του χωρίου Γαύρου, δυτικώς με γαίας του χωρίου Κουτσούφλιανη, αρκτικώς με γαίας του χωρίου Χιλιομοδίου και Μεσημβρινώς με γαίας του χωρίου Γαρδικίου και Ζαρέλι[24], Απογράφεται για τελευταία φορά το 1961 ως αυτοτελής οικισμός το 1961 ως συνοικισμός Κοινότητας Φτέρης με 0 κατοίκους.

Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν:

►Φραγγίσκος Pouqueville «Ταξίδι στην Ελλάδα Στερεά Ελλάδα, Αττική-Κόρινθος» σελ. 80-82.  Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ 1995

►Γεώργιος Δημητρίου ερευνητής «Πόλεις, Κωμοπόλεις, Χωριά και Οικισμοί στη Φθιώτιδα (13^ος – 20^ος αι.) «Φθιωτικά χρονικά» Λαμία 2006

►Βασίλης Σπανός: «Οι οικισμοί της Φθιώτιδας στην πρόθεση της Ρεντίνας  1460 ci– 19ος αιών»,  πρακτικά 1^ου συνεδρίου  3-4 Σεπτεμβρίου 2002 στο «Συνεδριακό Κέντρο Κάστρο Λαμίας»

►Γενικά Αρχεία του Κράτους-Κεντρική Υπηρεσία Υπ. Εσωτερικών

►Γενικά Αρχεία του Κράτους-Λαμίας

► Φθιωτικά Χρονικά Λαμία 1997 Ενορίες και εφημέριοι της Επισκ. Ζητουνίου»

► Φθιωτικά Χρονικά Λαμία 1998 και 2006 άδειες γάμων…»

Για περισσότερους γάμους: Το 1834 στα «Φιωτικά χρονικά 1994, σελ. 71-117» Το 1835, στα «Φιωτικά χρονικά 1996, σελ. 60-106» και το 1837, στα «Φιωτικά χρονικά 1999, σελ. 41-76»

Θωμάς Ζέρβας – Λαβανίτσα

 

[1] Υπάτης: περιλαμβάνει τους Δήμους Καλλαίων, Μακρακώμης, Σπερχειάδας, Τιμφρηστείων και Υπάτης από τον  Φ. Πουκεκεβίλ. Δεν περιλαμβάνει τις επαρχίες Ζητουνίου, Ηρακλειωτών, Πτελεατών. Κρεμ. Λαρίσης-Αμαλιαπόλεως

[2] Ο  F.  Pouqueville (Φραγκίσκος Πουκεβίλ) Γάλλος ιατρός και διπλωμάτης   διορίστηκε Πρόξενος της Γαλλικής Κυβέρνησης στον Αλή Πασά στα Γιάννενα. Περιόδευσε την Ελλάδα κατά την διάρκεια της τουρκοκρατίας [1810] και άφησε σημαντικό ιστορικό έργο. Στο βιβλίο του «Ταξίδι στην Ελλάδα» τόμος  Στερεά Ελλάδα Αττική-Κόρινθος) και στη σελίδα 82 Εκδόσεις Ιανός 1995

[3] Πιθανόν το πρώτο κτηματολόγιο προεπαναστατικά

[4] . [Πόλεις, Κωμοπόλεις, χωριά και οικισμοί στην Φθιώτιδα (13^ος -20^ος αι.) «ΦΘΙΩΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ 2006»] Γ. Δημητρίου

[5] Διάταγμα ΦΕΚ 95/ 30- 4- 1919

[6] Ήταν και αυτός υιός Παπά

[7] Μέτα τη  διάλυση των μοναστηρίων, με διάταγμα του Αρμανζβέργκ, πολλοί ιερομοναχοι διοριστηκαν ως εφημέριοι

[8] Ενα μεγάλο μέρος από τα κτήματα με του περισσότερα απομεινάρια κατεστραμμένων οικισμών της περιοχής(Νότιο μέρος)ανήκαν στην οικογένεια των Ζαχακαίων και κάποιοι από αυτούς είχαν εγκατασταθεί στην Τουρκία από τον 16^ο  αιώνα «Ιστορικαί Σελίδες περί της εν Κασαμπά Ορθοδόξου Ελληνικής Κοινότητας 1625-1922» του Αρχιμανδρίτου  Κυρλλου Α. Ζαχόπουλου (Ζαχάκη)  Ενώ το Βόρειο τμήμα της περιοχής της Λαβανίτσας με πολλά ποτιστικά κτήματα ανήκε σε άλλη μεγάλη οικογένεια των Ζοβοήλη (Ζοβοηλαίων) αργότερα κάποιοι από αυτούς άλλαξαν το όνομα σε «Βλάχος», ύστερα από κάποιο παράνομα.

[9] Ήταν το πρώτο διοριστήριο έγγραφο για το έτος 1835, το οποίο εστάλη την 12-12- 1834 και το οποίο μνημονεύεται για όλους τους διορισμούς που ακολούθησαν. Εδώ φαίνονται οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των εφημερίων.

[10] Βορτσέλας Ιωάννης

[11] Πιθανόν παραφρασμένη ονομασία

[12] Για πρώτη φορά απογραφή το 1961 ως αυτοτελής οικισμός συνοικισμός Κοινότητας Κλωνίου

[13] Πιθανόν, να είναι το Νεοχώρι Υπάτης.

[14] Δημήτριος Δεληγιάννης Π. Γιαννιτσού, επιβεβαιώνει την ύπαρξή του στο χώρο της Παλαιάς Γιαννιτσούς

[15] Ο εφημέριος Κωνσταντίνος Νικολάου είχε κάποια περιπέτεια, διότι εστεφάνωσε αντικανονικώς δυο νέους και τιμωρήθηκε από τον Επίσκοπό Ιάκωβο Παπαγεωργίου. Ο κώδικα Γράφει: Προς τους κατοίκους του χωρίου Μυξιάτες. Ο εφημέριός σας Κώνστας παπά Νικολάου  την 14^ην Απριλίου εναντίον των διατάξεων της Σ. Ιεράς Συνόδου και των δοθησών οδηγιών του παρ΄ αδείας επισκοπής στεφανώσας τον Ιωάννην Κώνστα μετά της Σουλτάνας Αμουριώτισας καθυπεβλήθη εις Αργείαν πάσης ιεροπραξίας μέχρι και αυτού του πετραχειλίου δια μήνας τρεις. Όθεν ειδοποιούμενοι τούτο σας αναγγέλομεν δια της παρούσης μας ότι λαβόντες την περί ημών πρόνοιαν εδιορίσαμεν το εξ Αμουρίου εφημέριον κύριον παπά Δημήτριον δια να σας επισκέπτεται και να ιερουργεί ιερατικώς με την αράδα εις το χωρίον σας εν όλω τω διαστήματι της του εφημερίου σας αργίας, τον οποίον θέλετε αναγνωρίσεως προσωρινόν εφημέριον σας αποδεχόμενοι αυτόν ευγενώς

 

[16]  Ήταν Βιλαετλής

[17] Πιθανόν από παράφραση της Κουτσούφλιανης από τον Πουκεβίλ.

[18] Το ΄νομα δεν διακρίνεται, ο κώδικας είναι φθρμένος

[19] Δεν υφίσταται σήμερα, ήταν Τσιφλίκι κοντά στα Στύρφακα [Γ. Α. Κ ιδιοκτησιακό]

[20] Δεν αποκλείεται, εδώ να πρόκειται περί λάθους, διότι το χωριό Σμόκοβο-Πύργος είναι εκ διαμέτρου αντίθετο από το Ζαπάντι και να πρόκειται για το Σμόκοβο Δομοκού. Άλλωστε, οι καλόγεροι όταν έκαναν τις εξορμήσεις στα χωριά, φρόντιζαν να είναι όσο το δυνατόν κοντά το ένα χωριό από το άλλο, όπως είναι το Ζαπάντι Ξενιάδος, με το Σμόκοβο Δομοκού

[21] Διότι όταν γίνονταν η απογραφή το σημερινό χωριό δεν είχε συσταθεί και η καταγραφή της περιοχής έγινε μεταξύ 1829-1830

[22] Μάλλον θα πρόκειται περί λάθους και σε ξεχωριστή στήλη τους κατοίκους τους αναφέρει  ως Μακρακομήτες .  Στην ίδια απογραφή υπάρχει και η Βαρυμπόπη υπαγόμενη στο Δ. Μακρακώμης

[23] Συμβόλαιο 1330/1862 Ιω Σκαβεντζος. Το συναντάμε και στο Συμβόλαιο Νο 3735/1855 Αλέξανδρος Χατσίσκος

[24] Βλέπε Ζερέλι και Ζαρέλια