Διεκδικήσεις πατρογονικών κτημάτων
Επιστολή προς τον βασιλιά Όθωνα
Για τα ζητήματα των κτημάτων της επαρχίας Φθιώτιδας έχουμε αναφερθεί σε πολλά από τα αναρτώμενα άρθρα μας. Οι πλούσιοι του εξωτερικού, αλλά και οι λεφτάδες του εσωτερικού είχαν το σκοπό τους. Αγόραζαν τα φιλέτα γης και οι εργάτες της έγιναν κολίγοι της χειροτέρης μορφής στα των προγονικά τους κτήματα. Η παρακάτω παρατιθέμενη επιστολή, προς τον Όθωνα, αναφέρεται στις διεκδικήσεις κτημάτων των χωριών: Μοσχοχωρίου και Μουσταφάμπεης-σήμερα Ηράκλεια, από δυο Έλληνες του εξωτερικού οι οποίοι ζητούν μετ’ επιτάσεως να προτιμηθούν αυτοί της αγοράς των κτημάτων και όχι οι κάτοχοι-χωρικοί των προγονικών κτημάτων τους.
[«6/18 9βρίου 1839
Αριθ, 14217
Μεγαλειότατε
Ζίνης περί των χωρίων
Φθιώτιδος
Πολλάκις ελάβαμεν την τόλμην και προφορικώς και δια ταπεινών μας αναφορών να Σας αναφέρομεν Βασιλεύ! Ότι με μεγάλην μας θυσίαν αφήσαμεν το εμπόριον μας εκτός του Κράτους και ήλθομεν να ζήσωμεν υπό την Αιγίδα των νόμων Σου, ηγοράσαντες παρά των ιδιοκτητών Οθωμανών προ τεσσάρων περίπου ετών, τα εν τη Φθιώτιδι εντεύθεν του Σπερχειού Οθωμανικά κτήματα καλούμενα Μοσκοχώρι και Μουσταφάμπεγη, εις τα κτήματα ταύτα ευαρεστήθητε Μεγαλειότατε και εδόσατε την προτίμησιν της αγοράς εις τους κατοίκους των, αλλά ούτοι μη όντες εις κατάστασιν να τα αγοράσωσι, και ιδόντες ότι είναι αδύνατον να εύρωσι να δανεισθώδι χρήματα με ολιγότερον των 20% τόκον ο οποίος θα ήτο ο αφανισμός των και ο εξοθρεμός των σκεφθέντες καλώς έκριναν συμφέρον των να παραιτηθώσι από την αγοράν των κτημάτων. Τούτο αλλ’ εν τοσούτω και να ωφεληθώσιν από την περίστασιν ταύτην, Όθεν και ευχαρίστως εδέχθησαν ημάς παρά κάθε άλλον να λάβωμεν τα χωρία ταύτα, επί τη γραπτή υπόσχεση μα τοις παραχωρήσωμεν εις εκάστην οικογένειαν ανά δύο στρέμματα αμπέλι και ανά, δύο στρέμματα δι’ οικόπεδο των και κήπον των κα ανά δεκαέξ στρέμματα γης διά χωράφια, εκ των οποίων το αμπέλι, οικόπεδο και κήπον να τοις το δώσωμεν δώρον και άνευ τινός πληρωμής, υπόσχεσίς μας αύτη την οποίαν ενόμισαν ευτύχημα των . αλλά καθώς εις κάθε κοινήν υπόθεσιν δεν λείπει η ραδιουργία τοιουτοτρόπω, δεν έλειψε και εδώ εις την παρούσαν υπόθεσιν. άνθρωποι οίτινες πάντοτε η επιχερισίες των είναι να επορεύονται την απλότητα των κατοίκων και να ζώσιν ως βδέλλαι από τα αίαματά των- ούτοι οι εξής Νάκος Πανουριάς, Κ Δυοβουνιώτης, Χαράλαμπος Παπαπολίτης, Αδάμ Δούκας, Δ. Χατζίσκος Νικόλαος Κολέτζος. και άλλοι πολλοί, ούτοι Μεγαλειότατε! μεταχειρισθέντες απ’ αρχής υποσχέσεις δολίους και πάν μέσον εις τους χωρικούς εραδιούργησαν τινές εξ αυτών να φανώσιν ως δήθεν οι κάτοικοι θέλουν να αγοράσωσι τα χωρία των, και υπό το πρόσχημα των κατοίκων θέλουν να τα αγοράσωσιν αυτοί οι ραδιούργοι τα χωρία αυτά, φροντίζοντες μάλιστα να δανεισθώσι και χρήματα και να υποσχεθώσιν οι κάτοικοι αντ’ αυτών.
Ταύτα εκθέτοντας Σας ταπεινώς Μεγαλειότατε! Σας παρακαλούμεν να μη δεχθήτε να γίνομεν θύμα της ραδιουργίας και αισχρκερδείας τινών. είναι πικρόν είναι άδικον, είναι σκληρόν Βασιλεύ, οι υποφαινόμσνοι όντες νόμιμοι αγορασταί των κτημάτων αττών, πληρώσαντες και χρήματα και περιμένοντες τέσσαρα ήδη έτη εντατύθα εις Αθήναις την δικαίαν Σας απόφασιν, αίφνης σήμερον να στερηθώμεν τα κτήματά μας ταύτα και δι’ απάτης να τα οικειοποιηθώσιν άλλοι, άνθρωποιμάλιστα ανίκανοι να τα βελτιώσωσι μην έχοντες τα μέσα και οίτινες βέβαιαθα θα αποκαταστήσουν είλωτες τους κατοίκους διά την πτωχείαν των και επειδή δεν έχουν τα μέσα να τους συντρέξουν διά να βελτωθή η κατάστασις των και να αποκατασταθούν ανεξάρτητοι και ανεπιρρέαστοι, προς τούτοις θα τους αποκαταστήσουν είλωταις τους κατοίκους οι ραδιούργοι ούτοι συνηθισμένοι όντες εις το υπερέχειν και ζην με τους ιδρώταις των άλλων, ενώ οι υποφαινόμενοι όντες απ’ αρχής έμποροι και άλλης διαγωγής θα προσπαθήσωμεν όσον ενέστι να αυξήσωμεν την καλλιέργειαν των κτημάτων αυτών, εκ της οποίας και ημείς θα ωφεληθώμεν και οι κάτοικοι. Διά ταύτα παρακαλούμεν ικετευτικώς Μεγακειότατε! Να ευαρεστηθήτε να διατάξητε να μας παραχωρηθώσι τα διαληφθέντα κτηματά μας Μοσκοχώρι και Μουσταφάμεγη και είμεθα έτοιμοι να εκπληρώσωμεν τας υποσχέσεις μας προς τους κατοίκους αυτών των χωρίων
Εν Αθήναις την. Σεπτεμβρίου 1839
Της Υ: Μεγαλειότητος
Ευπειθέστατοι και ταπεινότατοι
Δούλοι και πιστοί υπήκουοι
Αθανάσιος Ζίνης
Ν. Π. Σκουμπρουρδής»
Πηγή: “Γ. Α. Κ Μικτή ελληνοοθωμανική Επιτροπή Εθνικά Κτήματα”. Φ 42 /] Λήψη 245345- 245349]
Στη συνέχεια, όπως μας φανερώνει η παρακάτω παρατιθέμενη επιστολή, παρουσιάζονται και οι πρώην ιδιοκτήτες Οθωμανοί και διεκδικούν τα κτήματα του Μοσχοχωρίου. Ήτοι:
«Ελήφθη 22 Ιανουαρίου 22 Ιανουαρίου/ 3 Φεβρουαρίου 41
Με αριθμ. Πρωτ.20039
Προς τον Α.Μ. Βασιλέα της Ελλάδος
Μουσταφαγάς περί του Μοσκοχωρίου
Μεγαλειότατε.
Παρατηρώντες τας των υποφαινομένων καθ’ εκάστην επιβαρύνουσας την Α Μ. αναφοράς, ανθρώπων αλλοεθνών, ήθελεν εκ πρώτης όψεως ευρεθή εις απορίαν, αλλά θεωρών την οποίαν έως τώρα υποφέροντες υποφέρομεν ελεεινήν κτάστασιν, και τα χρέη εις τα οποία εμβήκαμεν, δια μιας μόνης απλής πρατηρήσεως της Α. Μ.εις τας αναφοράς μας να μας απαντήση περί του Μοσκοχωρίου το οποίον με όσον δύναται, δύναται ο ανθρώπινος νους να φαντασθή πόνων και ιδρώτων αποκτήσαμεν ,δεν ήθελεν, νομίζομεν μας καταδικάσει, ως αυθάδεις, αλλά ήθελεν κινηθή εις οίκτον εμβλέπον την πενίαν και αμηχανίαν εις την οποία κανατήσαμεν.
Δια ταύτας μας τας αναφοράς Μεγαλειότατε σου δεόμεθα αύθεις εμβλέψας εις ημάς τους αλλοδαπούς και διατάξητε να μας δοθή μια απάντησις περί του ρηθέντος χωρίου, το οποίον μέχρι τούδε δεν ηηξεύρομεν εις ποίου την κατοχήν ευρίσκεται, δηλ αν θα το λάβη η Κυβέρνησης, ή οι κάτοικοι, ή ο Κύριος Σκουμπουρδής, ή τέλος πάντων να ευαρεστηθείτε εις την κατοχήν μας καθώς ως πρότερον. Και προς τούτοις τα ενιαύσια(;;) εις ποίον ανήκουν.
Ταύτα Μεγαλειότατε μας είναι άγνωστα, καίτοι έχοντες τόσας αναφοράς δομένας προς την Υ. Μ.. Οι ταπεινοί δούλοι σας ελθόντες εις εσχάτην πενίαν μη έχοντες τα προς το ζην αναγκαία καίτοι λαβόντες από την αυτού Μεγαλειότητα δύο χιλιάδες δραχμάς ως δάνεια δεν μας ήρκησεν να πληρώσωμεν τα ενταύθα χρέη μας. Δια τούτο Σου δεόμεθα να μας απαντήση όσον τάχος.
Μένομεν πεποιθότες ότι η αίτησης μας θέλει λάβει τελείαν υποδοχήν
Μουσταφαγάς και Νιμισουλά χανούμ
Ταπεινοί δούλοι σας
Εν Αθήναις τη 9 Ιανουαρίου 1841
