Αίτηση-επιστολη Δημητρίου Μωραΐτη- δικαιολογήματα-συμβόλαια αγοραπωλησιών Οθωμανικών ιδιοκτησιών
Ο Δ. Α. Μωραΐτης, εκπρόσωπος και χρηματοδότης των Ζητουνιάτων πασάδων και άλλων Οθωμανών ιδιοκτητών της τότε επαρχίας Ζητουνίου, υπέβαλε αίτηση-δικαιολογήματα αποζημιώσεως των ανωτέρω αναφερομένων ιδιοκτητών, προς τις δύο Βασιλικές Γραμματείες δηλαδή την Επί των Εξωτερικών και Οικονομικών Βασιλικής Γραμματείας της Επικρατείας» και με διάφορα δικαιοληγήματα και αναφορές σε διάφορες Συνθήκες συναφθείσες μεταξύ ελληνικής Κυβέρνησης, Υ. Πόρτας και τριών μεγάλων δυνάμεων, κυρίως της Αγγλίας, αιτείται την αποζημίωση αυτών από την πώληση των ιδιοκτησιών των. Αναφέρεται σε μια σειρά από πραγματικά γεγονότα που έλαβαν χώρα, τόσο κατά τη διάρκεια της επανάστασης, όσο και την περίοδο των πρώτων χρόνων της μετ’ επαναστατικής περιόδου, αλλά και στα διάφορα πρωτόκολλα των συνθηκών την περίοδο των διαπραγματεύσεων για των καθορισμό των συνόρων της Νέας Ελλάδας. Με την επιστολή του αυτή σκοπός του ήταν να εισπράξει τα χρήματα του. Η Κυβέρνηση την ίδια σχεδόν περίοδο με άλλη επιστολή-Οδηγίες της τον διορίζει εκπρόσωπο για την αγορά και πώληση των παραπάνω κτημάτων, με σκοπό να πιτύχει συμφέρουσες τιμές .
Η «Μικτή Ελληνοοθωμανική (Δικαστική) Επιτροπή Οθωμανικών κτημάτων», που αναφέρεται από τον ίδιον, λειτούργησε από το 1829-1877 και τα έγγραφά της απαντώνται στο ΣΤ.΄ κεφάλαιο ως «ΑΥΤΟΤΕΛΗ ΑΡΧΕΙΑ», τόμος 11 σελ. 373 στα «Γενικά Αρχεία του Κράτους» Γ.Α.Κ. Επειδή, κατά το πρώτο στάδιο της λειτουργίας της παραπάνω αναφερόμενης επιτροπής, ανέκυψαν υψίστης σημασίας ανυπέρβλητες διαφορές μεταξύ των διαδίκων, το Νομοθετικό τμήμα της επί των Εξωτερικών Γραμματείας της τότε επικράτειας, εισάγει Νομοσχέδιο, κανόνων και διορίζει άτομα κύρους στην Επιτροπή. Από την πλευρά της Ελλάδας διορίζονται: ο Βέλιος Γ., ο Δηληγιάννης Π. και Γραμματέας ο Ρίζος Κ. Από την πλευρά της Τουρκίας ορίζεται ο Σεκίπ Εφένδης. Υπάρχει ίδιο κεφάλαιο αναρτημένο για την παραπάνω επιτροπή.
Ο κ. Μωραΐτης στην πολυσέλιδη επιστολή του αναφέρεται συχνά σε διάφορα πρωτόκολλα- συνθήκες αναγνώρισης των πρώτων συνόρων της μετ’ επαναστατημένης Ελλάδας, με σκοπό να δικαιολογήσει κάποιες δίκαιες απαιτήσεις για τα κτήματα και ανάλογα σε πια όχθη του Σπερχειού ποταμού βρίσκονταν τα κτήματα. Διότι, τα της δεξιάς κτήματα, το μέρος αυτό απελευθερώθηκε από τα ελληνικά όπλα και τα κτήματα θεωρήθηκαν Εθνικά και δεν επιτρέπονταν η πώληση ή η μεταβίβαση. Ενώ τα της αριστερής όχθης τα οποία επιδικάσθηκαν στην Ελλάδα έναντι αδρής αμοιβής 10 εκατομμυρίων γρόσια πέραν των 30. εκατομμυρίων, οπότε οι ιδιοκτήτες Οθωμανοί, βάση των συμφωνιών είχαν δικαίωμα να τα πουλήσουν. αν και τα περισσότερα πουλήθηκαν ή αρπάχθηκαν κατά τη διάρκεια της επανάστασης .
Περισσότερες λεπτομέρειες και ιστορικά ντοκουμέντα θα αντλήσετε από την παρακάτω παρατιθέμενη, πολυσέλιδη και λεπτομερέστατη επιστολή-ομολογία του Δημητρίου Αποστόλου Μωραΐτου.
[…Για να δείτε τις δύο επιστολές και όλα τα διατρέξαντα ιστορικά συμβάντα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους πατήστε⇒ Εδώ Επιστολή Δημ Μωραϊτου….]
