Πληρεξούσιοι Βαρυμπόπης Φθιώτιδας στον Όθωνα.
Έχουμε αναφερθεί και σε άλλες μας αναρτήσεις, ότι οι κάτοικοι των χωριών του τότε Δήμου Μακρακώμης, πως οι επιστολές προς τον Όθωνα είναι επιστολές αγωνίας και απόγνωσης των κατοίκων οι οποίοι κατέφευγαν στο έσχατο αποκούμπι βοηθείας, τον Βασιλιάς τους, αφού η μόνη τους έγνοια δεν ήταν άλλη, παρά μόνο πως θα μπορέσουν να καλλιεργήσουν τη γη τους για να θρέψουν τις οικογένειές τους που λιμοκτονούσαν.
Τα αναφερόμενα στην παρακάτω αλληλογραφία που αφορά την Βαρυμπόπη όπως και σε άλλες επιστολές άλλων χωριών, αναδεικνύουν περίτρανα στη δεινή κατάσταση στην οποία είχαν περιέλθει οι κάτοικοι, με τις κτηματικές διαφορές για κτήματα τα οποία όπως αναφέρουν αγόρασαν οι ίδιοι κατά την περίοδο του 1824 ή 1834, ενώ τα ίδια κτήματα διεκδικούσε και ο τότε Δήμαρχος τους και εμπόδιζε αυτούς να τα καλλιεργήσουν.
Οι κάτοικοι του χωριού ύστερα απ’ όλα αυτά, αναγκάσθηκαν να στείλουν πληρεξουσίους του χωριού τους και να μεταβούν αυτοπροσώπως στον Όθωνα, έχοντας μαζί τους την επιστολή την οποία ταυτόχρονα έστειλαν και προς την Βασιλική Γραμματεία των Εσωτερικών, περιγράφοντας λεπτομερώς τα καθέκαστα των συμβάντων. Ήτοι:
«Ελήφθη 29 Φεβρουαρίου 41 υπό αριθ. 20323
Εν Αθήναις τη 18 Φευρουαρίου 1841
Δασκαλάκης Α. Γ. πληρεξούσιος του χωρίου
Βαρυμπόπης
Περί εμφανίσεως του προς την Α.Μ
Μεγαλειότατε
Επειδή οι υποφαινόμενοι όντες απεσταλμένοι του χωρίου μας Βαρυμπόπης επιθυμούμε να παρουσιασθούμεν εις την Υ. Μ. διά να εκθέσωμεν διά αναφοράς μας και προφορικά τους λόγους μας. Δια τούτο παρακαλούμεν να γίνη δεκτή η αίτησής μας και υποσημειούμεθα με βαθύτατον Σέβας
Οι ευπειθέστατοι πιστοί υπήκουοί σου
Γεώργιος Δασκαλάκης
Νάκος Λαμπαδιάρης
Η επιστολή έχει ως εξής:
Αρ. 2382 Ελήφθη την 6 Μαρτίου
Εν Αθήναις τη 26 Φεβρουαρίου 1841
Σημείωση:
Βαρυμπόπη πληρεξούσιοι
κατά του Δημάρχου Τσουκαλά
εξαιτούμενοι την τιμώρησίν του
διοικητικώς ως προς τας αξιοποίνους
πράξεις του ως δήμαρχος
Ακολουθεί η αποσταλείσα επιστολή των κατοίκων προς την επί των Εσωτερικών Γραμματεία, η οποία αναφέρει:
Προς την επί των Εσωτεριών
Γραμματείαν διά ν΄αναφέρη
Μεγαλειότατε.
Συμβάν τραγικόν και φρίκης άξιον πραχθέν κατά του πατρός ενός των υποφαινομένων, ηνάγκασε τους συμπατριώτες μας, να μας πέμψωσιν εις την Βασιλικήν σου Καθέδραν, δια να εκτραγωδήσωμεν ενώπιον του ιερού βήματος της Βασιλικής σου δικαιοσύνης τα δεινά όσα κάθ’ εκάστην πάσχομεν από την στυγεράν και αποτρόπαιον οικογένειαν των Τζουκαλαίων. Ως άνθρωποι ούτοι ευτελαστάτης και ουτιδανωτάτης καταστάσεως όντες προσεκολλήθησαν εις τους Τούρκους εν καιρώ του Ελληνικού αγώνος, και διέμειναν μετ’ αυτών πολεμούντες τους αδελφούς των Χριστιανούς, φονεύοντας τους άνδρας, και αιχμαλωτίζοντας τας οικογενείας των. μάλιστα ο μεγάλος υιός του Τζουκαλά εφονεύθει με πολλούς Τούρκους μαζύ και ο Καλαμάρας δεύτερος υιός ήτον αρχηγός σώματος Τουρκικού και διέμεινεν έως της παύσεως του μεταξύ Ελλήνων και Οθωμανών πολέμου, τούτο συνετέλεσεν εις το να κάμη να συνάξουν χρήματα, λαμβάνοντας μισθούς από τους Τούρκους και λαφυραγωγώντες τους Χριστιανούς, αλλ’ ύστερα από όλα ταύτα Μεγαλειότατε κατόρθωσεν ο Καλαμάρας Τζουκαλάς να απατήση την Κυβέρνησιν να λάβη βαθμόν τιμής αξιωματικού και δια μυρίων ραδιουργιών επί της Διοικήσεως Αδάμ Δούκα[1]να γίνη Δήμαρχος.
Μ’ όλον τούτο ούτος συνηθισμένος εις τας καταδυναστεψας, όσας επί Τουρκοκρατίας με τους ομοίους των έπραττον δεν παύουσιν ουδέ σήμερον να ενεργώσι μυρίας καταπιέσεις κατά των αδυνατωτέρων εξ ημών.
Κατά το 1824 ή 1834 ηγοράσαμεν ομού οι κάτοικοι του χωρίου Βαρυμπόπης το χωρίον μας επί συμφωνία να λάβωμεν το ήμισυ ημείς, και το ήμισυ η οικογένεια αυτών, και εδώσαμεν έκτοτε, και το ήμισυ του τιμήματος, αλλά όταν έλαβον αυτοί τα έγγραφα, ηρνήθησαν να μας δώσωσι το ήμισυ, και εζήτησαν να μας δώσωσι το εν πέμπτον. Ημείς αντετείναμεν και εκινήθημεν να ζητήσωμεν δια των τακτικών δικαστηρίων τα δίκαιά μας. Κατά το παρελθόν Φθινόπωρον μολις ηρχίσαμεν να καλλιεργώμεν τα χωράφια όπου είχομεν εις την κατοχήν μας, και ο Καλαμάρας μεταχειριζόμενος την Δημαρχιακήν εξουσίαν (μια δυσανάγνωστη λέξη ) έστειλε και μας εμπόδισεν, αλλά ήλθε και μόνος του, και με (Ισούλαν;) του έκοψεν τους δεσμούς του ζυγού των βοών, και επλήγωσεν τον έναν εξ αυτών. επροσπαθήσαμεν να τους πείσουμε να μας αφήσουν να καλλιεργήσωμεν, ότε ήλθον πάλιν να μας εμποδίσουν, πλην δεν εδώσαμεν ακρόασιν. Αλλά την ιδίαν εσπέραν δι’ επίσημον διαταγής προσκαλεί τον Α Δασκαλάκην δημαρχιακόν Πάρεδρον εις το κατάστημα της Δημαρχίας περί τας αρχάς της νυκτός δια να προυσιασθή αλλά μόλις εμβαίνει εις το κατάστημα κλείεται η θύρα και ο Δήμαρχος μετά του αδελφού του, του Γραμματέως του, και άλλων δύο υπηρετών του, τον ρίπτουσι κατά γης ανόμους και αναξίως φορουμένην σπάθην, οι δε λοιποί με χονδρά ξύλα με τόσην σκληρότητα, εσύντρεψαν δύο πλευράς του, και έτρεχε ποταμιδόν το αίμα από το στόμα του, και ήθελον φέρει εις έκβασιν τον απάνθρωπον σκοπού αυττών να τον φονεύσουν εάv εγώ υποπτευθείς τον αιμοβόρον σκοπών των δεν επροσκαλούσα τους εκεί σταθνεύοντας χωροφύλακας, και εθνοφύλακας να δράμωσι προς βοήθειάν του. οι οποίοι υπυρπηδήσαντες τους τοίχους, διότι είχαν κλείσει τας θύρας ήρπασαν από τας όνυχας των αιμοβόρων άγριων τον αποθαμένον ήδη Δασκαλάκην.
Την απάνθρωπον ταύτην πράξιν των Τζουκαλαίων μαρτυρουμένην σχεδόν απ΄ όλους τους συγχωρίους μας ανακριθείσαν υπό του Νομάρχου και εισαγγελέως, εξ ών επηγασεν η προφυλάκισις των κακούργων, δικαζομένων ήδη εις τα δικαστήρια, ήλθομεν απεσταλμένοι από τους συμπολίτας να (παραστώμεν;) ενώπιόν σου βασιλεύ. και να επικαλεσθώμεν την βασιλικήν προστασίαν σου κατά των δυναστών τούτων, διότι είναι αδύνατον να ζήσωμεν ασφαλώς με ανθρώπους τοιούτους, οι οποίοι ούτε συνείδησιν έχουν, ούτε νόμους φοβούνται ούτε ανθρώπους εντρέπονται.
Λάβετε συμπάθεια Μεγαλειότατε και διατάξετε ό,τι κρίνεται συμφέρον προς υπεράσπισιν και ειρήνην των συμπολιτών μας, ιδιαιτέρως σας παρακαλούμεν, πρώτον να παιδευθή δικαστικώς ο παρανομήσας Δήμαρχος ως υπαγορεύει ο νόμος, και δεύτερον να παύση πάσα άλλης αρχής, επέμβασης εκτός της αυτής δικαστικής απόλαυσιν των επί της αγορασθείσης παρ΄ ημών δικαιωμάτων μας, και τελευταίον να μετατεθή ή δυνατόν , αυτή η οικογένεια εις άλλο χωρίον, διότι αφού φανερά κατήντησαν εις τοσαύτην απάνθρωπον παραβίασιν των νόμων, τι δε πρέπει να φοβηθώμεν εκτεθειμένοι καθ΄ εκάστην εις κάθε κίνδυνον από κρυφίας κακουργίας πράξεις.
Ναι Μεγαλειότατε λυπηθήτε ανθρώπους πάσχοντες δεινώς και επικαλουμένων θερμώς να τους απαλλάξητε από προφανέστατον κίνδυνον.
Υποσημειούμεθα με βαθύτατον σέβας και υποκλινέστατοι
Πιστοί υπήκοοι της Α Μεγαλειότητάς σας.
Γεώργιος Η Δασκαλάκης
Νίκος Λαμπαδιάρης
Η αναφορά αυτή διαβιβάστηκε από τα ανάκτορα προς την Επί των Εσωτερικών Γραμματεία της Επικρατείας. Με σημείωση στην πρώτη σελίδα αναφέρει:
Βαρμπόπη πληρεξούσιοι κατά του Δημάρχου εξητούμενοι την τιμωρησίαν του διοικητικώς ως προς τας αξιοποίνας πράξεών του ως Δήμαρχος
Εν Αθήναις τη 5/11 Μαρτίου 1841
Διεκπεραιωθεί υψηλοτάτην Β. επιταγήν
Με το Οθωνικό έγγραφο-Γ. Α. Κ. Νο 088 του ιδίου φακέλου, η επί των Εσωτερικών Γραμματεία της Επικράτειας στις 14 Μαρτίου 1841 δίδει απάντηση προς το Β. Όθωνα.
Αρ. 2382 ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΥΤΟΥ
ΜΕΓΑΛΕΙΟΤΗΤΑ
Η επί των Εσωτερικών Γραμματεία
της Επικράτειας
Εν Αθήναις !4 Μαρτίου 1841
Μεγαλειότατε
Επιστρέφων την αναφοράν των πληρεξουσίων κατοίκων χωρίου Βαρμπόπης ήτις μας εζητήθει δια της από 5/11 τρέχοντος Μηνός Β. υποσημειώσεων, λαμβάνω την τιμήν να αναφέρω της Α Μ. ότι η αξιόποινος πράξης δι’ ήν κατηγορείται ο Δήμαρχος Μακρακώμης Καλάμαρας τζουκαλάς δεν ανάγεται εκ της υπηρεσίας του, αλλά είναι εκ των κοινών πλημμελημάτων, τα οποία καταδιώκονται κατά τους γενικούς ορισμούς της Ποινικής Δικονομίας, Δια τούτο η Γραμματεία δεν επελάβετο των κατ’ αυτού προανακρίσεων, αλλά αύτη ενηργήθει παρά των αρμοδίων εισαγγελέων και καθ ών έχω πληροφορίας ο κατηγορούμενος ευρίσκεται υπό καταδίωξιν
Υποσημειούμαι με Σέβας βαθύτατου
Της Υμετέρας Μεγαλειότητας
………υπηρέτης και πιστός υπήκοος
Ο επί των Εσωτερικών
Γραμματείας της Επικράτειας
Ν, Γ Θεοχάρης
[1] Διοικητής Φθιώτιδος
Πηγή: Γενικά Αρχεία του Κράτους-Κεντρική Υπηρεσία «Οθωνικά» Φ.109 έγγραφο 088
