Δρωντες ληστες το 1856 κατα Νομό και Δημο

 

   ΔΡΩΝΤΕΣ ΛΗΣΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΙΑ-ΦΗΜΕΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Στην Ελλάδα η ληστεία κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας, είχε αναπτυχθεί σε μεγάλο βαθμό• κλέφτες κι αρματολοί, ανώνυμες και μη συμμορίες.

Η μεγάλη έκρηξη συντελέστηκε μετά την κορυφαία επανάσταση του 1821, όπου

οι κάτοικοι, σαν συνέπεια του μακροχρόνιου αγώνα, έχασαν τα πάντα. Πεινασμένοι και ρακένδυτοι περιφέρονταν στη χώρα προς αναζήτηση τροφής.   Να πώς περιγράφει  ο Δ. Αινιάν στο Βιβλίο του «Άπαντα» σελ. 151, όταν ευρισκόμενος στην Υπάτη διηγείται στο φίλο του Χαν, εξυμνώντας τα βότανα της περιοχής κι εξηγώντας του τα «περί της μαγείας των Γυναικών της Αλώπης  (Υπάτης)» αναφερόμενος  σχετικά με την κατάσταση της ληστείας στη Φθώτιδα γράφει:  “ Η ληστεία στη Φθιώτιδα έχει βαθιές τις ρίζες …. Αλλά ο Λουκιανός μας φέρει και εις άλλην τινά παρατήρησιν, ότι επί της Οίτης δεν ήτο  ασύνηθης κατ΄εκείνην τη εποχήν και η ληστεία. Συμμορία μικρά ληστών διήλθε την Οίτην  πράξασα ό,τι και κατά την παρούσαν εποχήν συμβαίνει ενίοτε. Κάπως το έργο τούτο κατά τους αρχαίους χρόνους κατασταθή επιχώριον, διότι δεν εθεωρείτο αισχρόν, αλλά ως απόδειξις ανδρείας και τόλμης. Δυστυχώς ουδέ τώρα η ηθική και ο πολιτισμός δεν εξήλειψε το κακόν».

Η περίοδος μετά την απελευθέρωση  της περιοχής, όπως έλεγαν οι γεροντότεροι, το νεοσύστατο ελληνικό Κράτος  έκανε προσπάθεια από την μια μεριά να οργανώσει τα του οίκου του, από την άλλη προσπαθούσε να απαλλαγεί από την μάστιγα των ληστών και των διαφόρων άτακτων συμμοριών,  που λυμαίνονταν και καταδυνάστευαν την περιοχή και κυρίως τους κατοίκους των παραμεθορίων περιοχών.

Μαρτυρίες αυτών ανέφεραν, ότι η Ν. Γιαννιτσού και γενικά η περί της Όθρυος περιοχή, είχε πλούσιο παρελθόν με παράνομες συμμορίες και ληστές. που ρήμαζαν την περιοχή και κακομεταχειρίζονταν τους κατοίκους.  Το ζήτημα  της ληστείας απασχόλησε επί μεγάλο χρονικό διάστημα τα αποσπάσματα καταστολής, που συγκροτούνταν για τον σκοπό αυτό

Η Ν. Γιαννιτσού όπως και ολόκληρη η μεθόριος περιοχή  δεινοπαθούσε από τις επιδρομές των ληστών, αλλά και από τα γιουρούσια των άτακτων Τουρκαλβανών. Ίσχυε πάντα  ο άγραφος νόμος του ισχυρότερου, ο οποίος λειτουργούσε πάντα υπέρ των παρανόμων.

Έλεγαν μάλιστα ότι την περίοδο εκείνη, η ζωοκλοπή και γενικά η κλεψιά ήταν γνώρισμα του νεοέλληνα και κατάλοιπο της δύσκολης περιόδου κατά την διάρκεια της τουρκοκρατίας.  Ως παραμεθόριος περιοχή, όπως  ήταν τότε το φρύδι της Όθρυος, οι παράνομοι γνώστες των κρυφών και απόκρημνων διόδων, είχαν την ευκαιρία, όταν διώκονταν από την τουρκοκρατούμενη περιοχή Π. Γιαννιτσούς, για ποινικές ή πολιτικές παραβάσεις, εύκολα να μεταναστεύουν  προς την σημερινή Ν. Γιαννιτσού. Το ίδιο εύκολο ήταν και για τους παραβάτες, κατοίκους  της ελεύθερης περιοχής, όπως ήταν  η περιοχή της Ν. Γιαννιτσούς, του Ασβέστη και του Δομοκού.  Φρόντιζαν μάλιστα να αλλάζουν τα επώνυμα και τα ονόματά τους. Οπότε οι εκατέρωθεν αρχές -στο όνομα της «καλής γειτονίας»-παρόλο που προσπαθούσαν να έχουν κάποια υποτυπώδη συνεργασία, συνήθως  έκαναν τα στραβά μάτια ή δεν γνώριζαν ποιος ήταν ποιος.

Στα «Άπαντα» του  Αινιάνα, σελίδα 161  κεφάλαιο «Ανταρσία των Φθιωτών ενάντια στα κυβερνητικά στρατεύματα», όταν στη μάχη έχασε το άλογό του και βλέποντας να καίγεται η Υπάτη από τα κυβερνητικά στρατεύματα και αφού διέκρινε ότι μεταξύ αυτών των σπιτιών ήταν και το δικό του,   αναγκάσθηκε να φύγει με άλλο άλογο, που παρήγγειλε από τον Δ. Κοντογιάννη (από τους σπουδαίους οπλαρχηγούς της περιοχής). Αναφέρει: «Κομισθέντος δε του ίππου επέβην επ’ αυτού, και συνοδευόμενος  με τους περί εμέ απεμακρύνθην των λοιπών ανταρτών, και δια αποκέντρου οδού μετέβην εις τα Μεθόρια και εκείθεν αμέσως εις Δομοκόν, επικαλεσθείς την προστασίαν της εκεί Οθωμανικής αρχής». 

Η διαμόρφωση του εδάφους της περιοχής και η εκτεταμένη σε μήκος οροσειρά που χωρίζει τη Στερεά από τη Θεσσαλία και που καλύπτεται από πυκνά δάση (δρυς, πουρνάρι, φιλίκι και λοιπή πυκνή βλάστηση) είναι τέτοια, που βοηθούσε τη διαφυφή και  καθιστούσε την φύλαξη των συνόρων δύσκολη. Επί πλέον τα πρανή της οροσειράς αυτής τα αυλακώνουν μεγάλες και δύσβατες χαράδρες, που σχηματίζουν μεγάλα ρέματα, τα οποία καταλήγουν στην πεδιάδα του Σπερχειού.

Οι κάτοικοι της οροθετικής γραμμής,  όπως είναι φυσικό, προσπαθούσαν να τα έχουν καλά με τους ληστές αλλά και με τα αποσπάσματα. αν και η κακομεταχείριση των κατοίκων της περιοχής ήταν το ίδιο σκληρή και απηνής και από τις δύο πλευρές.

Παροιμιώδης έχει μείνει η λαϊκή ρήση, την οποία ακόμη και επί των ημερών μας συχνά οι μεγαλύτεροι επαναλαμβάνουν «και του κλέφτη ψωμί και του χωροφύλακα χαμπέρι».

Οι παράνομοι ληστοσυμμορίτες που δρούσαν στα σύνορα της περιόδου εκείνης, ήταν πολλοί και τα περιστατικά κακομεταχείρισης των κατοίκων με δηώσεις των περιουσιών, απαγωγές και  άγριες δολοφονίες, αμέτρητα.

Οι συμμορίες της γύρω περιοχής, δρούσαν πότε χωριστά και πότε όλοι μαζί. Καταπίεζαν και κακοποιούσαν τους κατοίκους της περιοχής για να τους προμηθεύουν τρόφιμα και να τους δίνουν πληροφορίες για τις κινήσεις των αποσπασμάτων.

Από την άλλη μεριά τα αποσπάσματα πίεζαν ή ξυλοκοπούσαν ή σκότωναν αναίτια πολλές φορές τους κατοίκους της περιοχής τρομοκρατώντας τους, για να μην προμηθεύουν στους παράνομους τρόφιμα.

Επί πλέον δε ζητούσαν επίμονα να φανερώσουν τις θέσεις των παρανόμων.

Οι κάτοικοι είχαν περιέλθει σε μια περίεργη  και πολύ άσχημη κατάσταση  και δεν ήξεραν τι να κάνουν.

Λεγόταν μάλιστα, πως πολλές  φορές κάποιοι από τους κατοίκους εξέφραζαν παράπονα προς τους κλέφτες για τις απειλές, τους σκοτωμούς και τους ξυλοδαρμούς που διέπρατταν τα αποσπάσματα σε βάρος τους, για δική τους χάρη.

Οι κλέφτες εφήρμοζαν δική τους τακτική και ήταν αποφασισμένοι για όλα. Ένα τέτοιο περιστατικό, που μου έκανε εντύπωση,  το παραθέτω όπως το θυμάμαι από διηγήσεις των μεγαλυτέρων.

Ένας συμπατριώτης μας έπεσε θύμα ληστείας. Αρνιόταν πεισματικά να δώσει τρόφιμα στη συμμορία ενός συμπατριώτη μας ληστή, διότι είχε αυστηρές συστάσεις από τον αποσπασματάρχη, ότι θα υφίστατο τις συνέπειες του νόμου σε περίπτωση ανυπακοής, αν τον προμήθευε με τρόφιμα.

Ο ληστής Α. Γ.,  παράτολμος όπως ήταν, όταν άκουσε το περιστατικό είπε στον παραπονούμενο πατριώτη μας :

«Κάλεσε σε δείπνο τον αξιωματικό του αποσπάσματος μαζί με όλους τους χωροφύλακές του και τα υπόλοιπα να τα αφήσεις επάνω μου».

Η δουλειά κλείσθηκε και ενώ όλοι έτρωγαν και έπιναν και τραγουδούσαν στο σπίτι του απειλουμένου, όλως αιφνίδια, αφού είχε εξουδετερώσει από πριν τους έξω φρουρούς χωρίς να πάρει κανείς είδηση, όρμησε στο σπίτι ο ληστής προτάσσοντας τα όπλα του στον αποσπασματάρχη και περίπου  του λέει  τα εξής: «Τι είναι αυτά  που λες και χαλάς αυτούς τους ανθρώπους, να μην μας δίνουν τρόφιμα από τα έχητά  τους και σε μας…» . Δημιουργήθηκε κάποια σύγχυση, έκανε κάποια κίνηση αντίδρασης ο αξιωματικός και ο αρχιληστής τον προειδοποιεί λέγοντας: «…κάτσε κάτω ωρέ,  είστε περικυκλωμένοι και το μόνο που ζητάω από σένα τώρα, να μου ετοιμάσεις εσύ δύο καρβέλια ψωμί, τυρί και ένα σφαχτό βιτούλι και να φύγουμε και να πάμε στο καλό και εσύ,  άλλη φορά, μην κατατρέχεις αυτούς που δεν φταίνε σε τίποτα» .

Να πως περιγράφει , ο  Γ. Δημητρίου με την γλαφυρή του πένα, τη ληστεία στην εισήγησή του που ανακοινώθηκε στις 31 Ιουλίου 2011, στη Γιαννιτσού.

1^η Ημερίδα «Τοπικής  Ιστορίας»

«…Τίποτα άλλο δεν επικρίθηκε και τίποτα άλλο δεν λατρεύτηκε τόσο τον 19ο αιώνα, όσο η ληστεία. Επικρίθηκε από τους εκάστοτε κρατούντες, λατρεύτηκε από το Λαό. Αμέτρητα τα εγκλήματα που κατέγραψε η κρατική πένα, μετρημένα τα ευεργετήματα των ληστών που κατέγραψε η λαϊκή μούσα.

Ληστές, κακούργοι, δολοφόνοι, βασανιστές, εγκληματίες και τόσοι άλλοι χαρακτηρισμοί από τις επίσημες αρχές. Παλληκάρια, ήρωες, ανυπόταχτοι, ελεύθεροι, προστάτες, εκδικητές του άδικου και άλλα από το λαό. Κάπου στη μέση αυτής της αντίθεσης και πλιότερο προς τους λαϊκούς χαρακτηρισμούς, βρίσκεται η αλήθεια.

Θα μου πείτε: «ήρθες εδώ να μας πεις για ληστές;» Ναι, να πω για τους καταγόμενους από τη Γιαννιτσού ληστές και για ληστρικά γεγονότα που έχουν σχέση με την Γιαννιτσού, η οποία είχε την τύχη ή την ατυχία να αποτελεί ένα από τα σημεία από τα οποία περνούσαν καθημερινά ληστές και καταδιωκτικά αποσπάσματα.

Ήταν 1 Φλεβάρη 1855. Συμμορία οκτώ ληστών καταδιώκεται από στρατιωτικό απόσπασμα και επιχειρεί να περάσει στο τουρκικό από τη Γιαννιτσού. Για να σιγουρέψει τη διαφυγή της, απαγάγει έναν κάτοικο της Γιαννιτσούς και τη γυναίκα του που δούλευαν στο χωράφι τους κι αναγκάζει έτσι το απόσπασμα να σταματήσει την καταδίωξη. Δυστυχώς, στην αναφορά του Νομάρχη Φθιωτιδοφωκίδας προς το υπουργείο Εσωτερικών για το γεγονός, δεν αναγράφεται το όνομα του συγχωριανού σας.    

Αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως απλό περιστατικό, αφού συνέβαινε σχεδόν καθημερινά. Εδώ οι πρόγονοί σας, ήταν αναγκασμένοι να δίνουν «και στο ληστή ψωμί και στο χωροφύλακα χαμπέρι».

Αυτή η αναγκαιότητα όμως είχε και συνέπειες. Το να δώσει κάποιος τότε ψωμί στο ληστή, γινόταν αυτόματα ληστοτρόφος που σήμαινε σύλληψη, καταδίκη, φυλάκιση, εκτόπιση και φυσικά εγκατάλειψη της οικογένειας και της δουλειάς του. Το να μην δώσει ψωμί στο ληστή ή το να δώσει στο χωροφύλακα χαμπέρι, σήμαινε αυτόματα την εκδίκηση του ληστή, που σπάνια ήταν μικρότερη από τον θάνατο.

Και μην νομίσει κανένας ότι κάθονταν οι ληστές ή τα αποσπάσματα να ψάξουν ιδιαίτερα να βρουν τον έναν που έφταιγε. Την πλήρωνε όλο το χωριό. Κι ως απόδειξη αυτού, το γεγονός της «επίσκεψης» των ληστών στη Γιαννιτσού στις 17 Νοέμβρη 1855, όπου λήστεψαν ολόκληρο το χωριό κι εκδικήθηκαν τους εχθρούς τους.

Δεν θα κάνω ανάλυση στα αίτια που προκάλεσαν το φαινόμενο της ληστείας, αυτά ήταν πολλά και γενικά την μεγαλύτερη ευθύνη την φέρνει η πολιτεία. Όχι βέβαια ότι η κοινωνία δεν είχε ευθύνη. Είχε, γιατί η κοινωνία ήταν εκείνη που με τον τρόπο της «έσπρωχνε» τους νέους στη ληστεία. Το πιο απλό παράδειγμα είναι η απάντηση κάποιου πατέρα, για την απόρριψη υποψήφιου γαμπρού του, ότι «αυτός δεν μπορεί να κλέψει ούτε κότα! Σ’ αυτόν να δώσω του κουρίτσι μ’ να π’νάσει;»!!! Όταν η κοινωνία θεωρούσε την κλοπή προσόν, πώς να μην υπάρξουν ληστές;

Ή αν θέλετε ένα άλλο περιστατικό, όταν κάποιος πατέρας παρουσιάστηκε στο δικαστήριο, όπου ο γιός του δικαζόταν για κλοπή και υπερασπίστηκε την αθωότητά του με το επιχείρημα «αποκλείεται δικό μ’ παιδί να κλέψει το τσιουκάνι και να αφήσει τη γίδα»!!! 

Ο ληστής, ο τυπικός ληστής, δεν ήταν αυτός που πέρασε στη λαϊκή μνήμη όπως τον παρουσίαζαν τα λαϊκά αναγνώσματα, δηλαδή ισχυρός και υπερήφανος. Ήταν νέος και φυγόδικος. Έφευγε από την κοινωνία με μοναδική μέριμνα να διατηρηθεί στη ζωή και μοναδικό σκοπό να επιστρέψει στην κοινωνία».

    Ιστορικές και Αρχειακές εγγραφές για τη ληστεία και τους ληστές

Ο Κασομούλης στο «Ημερολόγιό» του και στο κεφάλαιο «επώνυμοι ληστές», γράφει  γι’αυτούς που κινήθηκαν και έδρασαν σε όλη την Φθιώτιδα και κυρίως στις περιοχές Σπερχειάδας, Μακρακώμης, Γιαννιτσούς, Λιανοκλαδιού:

Κατά την δεκαετία 1862-1870 είχε παρατηρηθεί έξαρση της ληστείας και ενώ πολλοί ληστές αφήνονταν ελεύθεροι, ήταν επικηρυγμένοι, γύρω στους 200 από τους πολύ γνωστούς. Μερικοί από τους σημαντικούς που έδρασαν στην περιοχή όλης της Φθιώτιδας και στις άλλες περιοχές ήταν: Καλαμάτας Αναστάσιος, πρώην αγωνιστής και αξιωματικός του τακτικού στρατού, ο οποίος εφονεύθηκε από σύντροφό του Αναστάσιο Γκουρμάτσο από τις Ράχες  και ο οποίος φονεύθηκε από απόσπασμα κοντά στο Τσερνοβίτι το 1856. Άλλοι:  Ακρίβος, Κουρέλης, Κουκουβίνος, Σκρουμπής, Κυριάκος Μπαλατσός, Ζάχος, Καραχάλιος, Σκαμαρόνης, Καραμιχαλέτσος, Χολέβας, Χοσιάδας, Ρουπακιάς,Μελισιόβας, Θεοχάρης, Γιαταγάνας, Τζαχίλας, Κουτουβάς, Κατζυράκης, Χαλμούκης, Ζιάκας, Καταραχιάς, Κακαράπης, Νταβέλης, Δεδούσης, Θανασούλας, Αρβανιτάκης, Ακρίδας, Βελούλιας, Γαλλής, Γκαβογιάννης, Δεδούσης, Θανασούλας, Καλτσάς, Καπνιάς, Χορταριάς, Κατσικώνας, Κόκκαλης, Κόκκινος, Κόρακας, Κούτρας, Λιανός, Μανώλης, Ματσούκας, Μουτάφης, Μπελούλιας, Μπλάνης, Μπούρχας, Παλαιοβράχας, Παλάσκας, Πάλλας, Πάτρας ή Μπάτρας, Πλατής, Ραγκούας, Σκαλτσάς, Σπαθιάς, Σπαθούλας, Σπανός, Καλαμπαλίκης(Καμάρας), Τερπίδης, Γιαγκούλας, κ. ά 

Ο Κασομούλης, ήταν ένας από τους απηνείς διώκτες της ληστείας κατά τα πρώτα χρόνια της σύστασης του ελληνικού κράτους περί την οροθετική γραμμή.  Από το «Ημερολόγιο» του επίσης σταχυολογούμε κάθε σχετικό του αμέσου ενδιαφέροντός μας για το χωριό μας σχετικά με τη ληστεία και τους ληστές:

30 Απριλίου(1836)   Ημέρα Πέμπτη, Εν Λαμία.

……. Επισήμως ο Μαμούρης την αυτήν μας κοινοποίησεν, ότι ο Σέμκας2 τον έγραψε πως ο Σωτήρης Στράτου και Ζέρβας εκρύφθησαν εις το τουρκικόν κράτος, ο Χουσιάδας και Ροπακιάς με έως 100 επέρασαν από Ασπροπόταμον

 Στη συνέχεια από τον ίδιον διαβάζουμε:

►8 Μαρτίου-ημέρα Κυριακή (1836)

αναφέρει ……Την αυτήν συνελθόντες εις το Νομαρχείον και συσκεφθέντες περί Γενικού μέτρου της εξασφαλίσεως των επαρχιών της Στερεάς από τους ληστάς και στασιαστάς, έχοντες πληροφορίες από τον Γκαραγκούνην( εδώ πιθανολογείται ότι πρόκειται για τον Ε.  ή Κ. Καραγκούνη από τη Γιαννιτσού) ότι οι λησταί διαβάντες τον Τύρναβον, Γιανσιούν άφησαν αβλαβείς τους στρατώνας και ότι από Πλατύστομον μετέβησαν εις Άγιον Ιωάννην….

11 Μαρτίου  – ημέρα Τετάρτη 1836

Από Βαρμπόπι απαντήσαμεν την αυτήν εις  τον Μαμούρην την αφιξίν μας εις Βαρμπόπι και να μας απαντήση περί ληστών ό,τι ηξεύρει την πορείαν του Γρίβα, καθώς και περί ανταρτών και ότι σκοπεύει να κάμει προς γνώσιν μας. Την αυτήν εγράψαμεν προς τον υπομοίραρχον Φωκίδος και Λοκρίδος τοποθετημένον εις Γιανσιούν (Γιαννιτσού) ότι επειδή οι λησταί είναι ενδεχόμενον μη δεχόμενοι πόλεμον, να διαβούν από το μέρος εκείνο προς τα κάτω, να προσέξουν την διάβασίν των και να μας ειδοποιήσει με ό,τι τρόπον γνωρίζει ταχύτερα, να καταφθάσουμεν, ή εις βοήθειάν του εάν του ριχθούν, ή εις καταδίωξιν…….

►12 Μαρτίου – ημέρα Πέμπτη (1836) σελ. 58

…..Ο συνταγματάρχης με τους λοιπούς 200 να διαμείνει εν Ασβέστι, ενεδρεύων και  ως βοηθός.Ο Μαμούρης να ξεκινήση δια Παλαιοβράχα, Μαυρίλου και Κάψη.

Την αυτήν ο υπομοίραρχος Βασίλης από Γιανσιού μας απάντησιν ότι οι λησταί ωχειρόθηκαν εις Καροπούλες και να στείλωμεν ένα λόχο εκείθεν και ότι εις τους δύο στρατώνας μόνον 23 χωροφύλακες ευρίσκονται. Ο συνταγμ.  Διώρισε να ετοιμάσουν δύο ημερών ψωμί να φέρουν μαζί των όλοι και διώρισε Ζορμπάν με 75 τον Κρεκούκην με 50, του Δυοβουνιώτου 25, του Γκέκα 50 σύνολο 200 οίτινες εξεκίνησαν το ιδίαν εσπέρας…..

► 17 Μαρτίου- ημέρα Τρίτη:( 1836)

 Εις το ίδιον εσώκλειστο γραμμάτιον δύο φυλάκων του Μεριντίνου οίτινες έγραφον ότι ο Σωτήρης Στράτου δεν εστάθη να ενωθεί με τους ληστάς, αλλά διωκόμενος από Κορκόντζηλον του διάβησεν από την γέφυραν του Μανόλη και ότι τες φαμίλιες του Σωτήρη και λοιπών πήγαν στο Μεσολόγγι. Την αυτήν περί τας 7 ώρας π.μ. ξεκινήσαμεν δια Γιανσιού, διορίσαντες με επίσημον τον Μεριντίνην να προσέχει εις  εκείνα τα μέρη. Εφθάσαμεν περί τας 5 μ.μ. εις Γιανσιού ηύραμεν τον υπομοίραρχον Βασίλη1…… εις τον Στρατώνα και ετραβήξαμε δια τα Καλύβια. Οι Γιανσιώται όλοι τες φαμίλιες των τες είχαν διαβάσει εις το χωρίον Γιασνσιού (Π.Γιαννιτσού) να προφυλαχτούν υπό τη σκιάν των Τούρκων. Αυτού εις τα (Γιαννιτσώτικα) Καλύβια από τον Αναγνώστην επληροφορήθημεν,(πιθανόν εδώ να εννοεί τον Αναγνώστην Κουτσολέλον)  ότι είναι 15 λησταί Γιανσιώται ομού με την συμμορίαν του Χοσιάδα και Χαμχούγια  (εδώ πρόκειται για τον Βασίλη Αθανασίου επιθεωρητή επί της οροθετικής γραμμής χωροφυλακής ).

Φαίνεται πως την περίοδο εκείνη ήταν σύνηθες το φαινόμενο περί την οροθετική γραμμή, οι οικογένειες να κατοικούν στο τουρκικό και οι οικογενειάρχες με τα ποίμνια των να βρίσκονται στην ελεύθερη Ελλάδα. Τούτο αποδεικνύεται και από το έγγραφο των ΓΑΚ του φακέλου 958 κεφάλαιο «Εθνικά Κτήματα» με αριθμό 619/582 Οκτώβριος 1836 του οικονομικού επιτρόπου της Φθιώτιδας προς την επί των Οικονομικών Βασιλική Γραμματεία με το ερώτημα, τι να κάνει για αυτούς που οι οικογένειες ζουν εκτός κράτους και οι οποίοι θέλουν να αγοράσουν κτήματα πληρώνοντας σε 10 δόσεις ή και άμεση πληρωμή;.

Συνέχεια από Κασομούλη:

►18 Μαρτίου –Ημέρα Τετάρτη(1836)

Την αυγήν μετέβημεν εις Αρχάνι χωρίον. Εις το χωρίον (Καλύβια Γιανσιού ) συνέβησαν μερικαί καταχρήσεις από μερικούς στρατιώτας, δια τους οποίους συναθροίσας τους διοικητάς των λόχων τους επέπληξεν ο συνταγματάρχης δια την απροσεξίαν των, παραγγείλας αυτούς να λάβουν τα πλέον αυστηρότερα μέτρα κατά των τοιούτων στρατιωτών και ακόμη να πορεύουν όλοι ομού με τον λοχαγόν  εις τον δρόμον. Την αυτήν εις Αρχάνι εσχεδιάσθη να αφήσωμεν τον Κ.Δυοβουνιώτην  (έμεινε Τόλιος Τζεντζιλώνης, ο δε Δυοβουνιώτης ακολούθησε με ημάς ) δια την εξασφάλισιν αυτών των μερών με 50 στρατιώτας, τον δε Ζορμπάν λοχαγόν με 100 πλήρη να μεταβή προς Φτυλιόν και πέριξ να καταδιώξη τους τρυπολόγους εκείνους ληστάς, οίτινες βασανίζουν τους πολίτας………Διευθυνθείς ο Φ. Ζορμπάς δια το ανατολικόν μέρος Λαμίας έλαβε οδηγίας περί συντηρήσεως της ησυχίας και ευταξίας των στρατιωτών. Ο δε Τόλιος(Τζεντζιλωνης) έλαβε οδηγίας να ενεδρεύση εις τους μύλους Γιανσιούς και των πέριξ υπόπτων μερών   

►20Μαρτιου – ημέρα Παρασκευή (1836

 Επισκέφθημεν τον αντιστράτηγον Πίζαν με τον οποίον εξηγήθημεν το ηθικόν των υπηκόων. Εκείθεν  μετέβημεν εις τον νομάρχην και του αναγγείλαμεν, ότι καμμίαν δεν είδαμεν εις την εκστρατίαν από τους Πατριτζακιώτας και ότι να λάβη,  όσα μέτρα δύναται  περί της ηθικής καταστάσεως των Γιαντσιωτών, οίτινες τας οικογενείας των έχουν εις το χωρίον Γιανσιού με τους Τούρκους, οι δε διαμένουν εις τα Καλύβια.

Να λάβη όσα μέτρα αυστηρά δύναται ακολούθως δια το υγειονομείον, καθώς και δια όσους διαπραγματεύονται και έχουν συμφέροντα με τους Τούρκους και κατοικούν εντός του κράτους ¨ρητώς δε περί του Νάκου Ρεντινιώτη και Γκαραγκούνη¨, οίτινες καθημερινώς έχουν προσωπικάς ανταποκρίσεις με τους Οθωμανούς και καταπατούν το υγειονομείον4 (Καραντίνα Νοσοκομείο Γιαννιτσούς για πρόληψη λοιμωδών Νόσων;)¨

► 21 Μαρτίου –ημέρα Σαββάτο(1836)

Μας ειδοποίησεν ο Τζεντζιλώνης, ότι δεν έτυχε ληστάς εις το μέρος της Γιανσιούς, αλλά λημέρια παλιά ηύρεν και μερικά ηδίσματα των ληστών κρυμμένα. Επήγα εις επίσκεψιν ιδιαιτέραν του στρατηγού Πίζα, όστις μας έκαμε παρατηρήσεις, ότι του στρατεύματος η παρουσία είναι αναγκαία ενταύθα εις αυτά τα μέρη.

Βρισκόμαστε στα μέσα της δεκαετίας 1840. Έχουν ήδη περάσει 15 σχεδόν  χρόνια από τη σύσταση του ελληνικού κράτους.  Η ληστεία στη χώρα παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις. Οι περί την μεθόριο κάτοικοι είναι σε απόγνωση. Τότε είναι που   στη χωροφυλακή δημιουργείται το  Μεταβατικό σώμα Στερεάς-Ευβοίας   με διοικητή τον ταγματάρχη Δημήτριο Τζήνο και το επί του Μεταβατικού Αιτωλοακαρνανίας διοικητή τον κ. Ν. Φιλάρετον.

Από την έρευνα στα Γενικά Αρχεία του κράτους, «Οθωνικά Αρχεία της επί των Εσωτερικών  ελληνικής Επικράτειας», φάκελος  148. Τα Γ.  Α. Κ (έγγραφα) από 001 έως 148, τα περισσότερα από αυτά, είναι ομαδικές  επιστολές των κατοίκων των χωριών της Φθιώτιδας, της Λοκρίδας, της Βοιωτίας και της Ευρυτανίας για τον επιτυχή διορισμό  του διοικητή της χωροφυλακής  ταγματάρχη Δημητρίου Τζήνου. Από τις επιστολές και το ύφος των επιστολών των χωρικών, που τις υπογράφουν όλοι οι κάτοικοι  των χωριών,  προκύπτει ότι το μεταβατικό έφερε  κάποια απτά αποτελέσματα στην καταστολή της ληστείας.

Για να πάρει ο αναγνώστης μια ιδέα, δημοσιεύουμε κατ΄ αρχάς την  ημερήσια διαταγή του Αρχηγείου Χωροφυλακής Αριθμός Φ 148/ Γ. Α. Κ 002 η οποία έχει ως εξής:

 Αριθ. 7000  Ημερήσια διαταγή

                                      ΑπΟ     Αρχηγείο Χωροφυλακής

                                    Προς

Απάσας  τας Μοιραρχίας τον Διοικητήν του Μεταβατικού Στερεάς και Ευβοίας  Κύριον Δ Τζήνον και τον επί του Μεταβατικού Αιτωλοακαρνανίας κ. Ν. Φιλάρετον.

Στην αρχή αναφέρεται σε μια σειρά από χωριά που έστειλαν επιστολές, μεταξύ δε άλλων αναφέρει:… αναφορών των .προς την  Α¨ Μεγαλειότητα …….ευλογούν το όνομα της  Μεγαλειότητος δια τα συνετά και κατάλληλα μέτρα, άτινα έλαβε προς εξόντωσιν της μαστισάσης της κοινωνίας ληστείας, διορίσασα διοικητήν του κατά  την Στερεάν  Εύβοιαν Μεταβατικόν τον ταγματάρχην της χωροφυλακής κύριον Δ¨ Τζήνον, του οποίου ο διορισμός έφερε τάχιστα τα πλέον ευάρεστα αποτελέσματα εξαλειφθείσης της ληστείας και επανελθούσης της ησυχίας, και ικετεύουν   άπαντες την Α¨ Μεγαλειότητα να μην ενδώσει η Κυβέρνησίς της εις εισηγήσεις εχθρών της τάξεως και ησυχίας και αυτού ακόμη του κράτους και του θρόνου και παρεκκλίνει η Κυβέρνησις του από το όποιον εχάραξε άπαξ δρόμον ακυρώση  της Μεταβατικής υπηρεσίας τον ταγματάρχην Κύριον Τζήνον, διότι δεν μένει η παραμικρά αμφιβολία, ότι θέλουν επανέλθει πάλιν εις την προτέραν  δυστυχή κατάσταση, ήτις θέλει επαναφέρει την ερήμωσιν των χωρίων και αυτού ακόμη του Κράτους, αλλά απεναντίας να διατηρήση αυτόν και πολύ εισέτι καιρόν.

Τα χωριά λαμβάνοντας υπόψιν την παραπάνω διαταγή έσπευσαν να ανταποκριθούν στο κάλεσμα στέλνοντας επιστολές προς το Όθωνα για την διατήρηση του μεταβατικού και κυρίως του διοικητού αυτού Δ. Τζήνου.  Η Γιαννιτσού, λόγω της θέσεώς της υπέφερε από τη  ληστεία, όπως γράφεται και πιο πάνω και είχε άμεση και οδυνηρή επίπτωση στη ζωή των κατοίκων, για αυτό έσπευσαν από τους πρώτους να στείλουν αυτή την επιστολή την οποία θα διαβάσετε αμέσως μετά

Και κατά δεύτερο, το Γ. Α. Κ-έγγραφο 143/ 14 Απριλίου 1849 του ιδίου παραπάνω φακέλου,επιστολή που στάλθηκε και έχει 103 υπογραφές πολιτών του χωριού της Γιαννιτσούς

Η Επιστολή έχει ως εξής:

Εν Γιαννιτζού Μακρακώμης                   Μεγαλειότατε

Καταμαστιζόμενοι  εξ έτη αδιακόπως υπό των απάνθρωπων ληστρικών κακώσεων μιας συστηματικής ληστρικής συμμορίας και της συστοιχούσης αυθαιρεσίας και παρανομίας, επικαλούμεθα την εξ ύψους εν τω μέσω αυτών των δεινών καθ ήν στιγμήν καθότι ηναγκάσθημεν να εγκαταλείψουμε και αυτή την γήν της γεννήσεως μας έφθασε η επικαλούμενη ήτο αυτό το μεταβατικό μέτρον το οποίο η Σεβαστή Κυβέρνηση έλαβε με το οποίο οι διώξεις συνεπούς ευμεθόδου φρονήσεως του   κατήγαγεν την ισχύν του Νόμου ησύχως και αζημίως, όλως εις τα όρη και τα δασικά  θηρία ζώντας ληστάς, επανέφερε άνευ της παραμικράς παρεμπόδισης και νοχλήσεως των πολιτών την κοινήν ησυχίαν, εδάμασε ηθικώς και την αισχροκέρδιαν, αυθαιρεσίαν και παρανομίαν, ώστε οι φιλήσυχοι και φιλότιμποι πιστοί υπήκοοί σου, μετέρχοντες εις το έργον τους ελευθέρως, εργαζόμενοι εις τας εξοχάς ημέραν και νύκτα και επαναπαυόμενοι εις την άγρυπνον  αυτστηράν επαγρύπνησιν,  που δια μόνην την Γενικήν ησυχίαν ακέραιοι και αμερόληπτως εργαζομένου μεταβατικού Σώματος, οδοιπορούν διέρχοντες  (μια δυσανάγνωστη λέξη) αφόβως από τας φονικάς και ληστρικάς ενέδρας .

Μεγαλειότατε ! Η μόνη επιθυμία ημών των φιλήσυχων και φιλοτίμων πιστών υπηκόων σου είναι η ισχύς του Νόμου και η Γενική ησυχία, αυτά τα δεδομένα φέρουσι  παν κοινόν αγαθόν και πολλαπλασιάζουσι το ιδιωτικόν και δημόσιον πλούτον. Εκ μόνου του Ηθικού τούτου ευεργητήματος οδηγούμενοι και από αίσθημα φιλησυχίας κινούμενοι  κηρύτουμε   ελευθέρως ( δυσανάγνωστη λέξη) ευγνωμοσύνης ως λέγομεν ( δυσανάγνωστη λέξη) 

Ως πληροφορούμεθα διάταξιν κατάργησης  του μεταβατικού τούτον αυτοί μεν θεωρούντες την ριζικήν καταστροφήν της ολεθρίαν  ( δυσανάγνωστη λέξη)  της αυθαιρεσίας, παρανομίας και αισχροκερδίας των  δημοσιεύοντας ασύστολες δια των εφημερίδων ψευδείς συκοφαντίες και κατηγορίες.  Ημείς δε  έχοντες  μόνον μέσον ευημερίας την Ισχύν του Νόμου και την οικιακήν ησυχίαν, ζητούμεν την διαρκώς και πολυχρονίως  εξακολούθηση του υπό του ταγματάρχου κυρίου Δημητρίου Τζίνου διοικούμενον  μεταβατικού σώματος, του οποίου η απομάκρυνσις μας έθεσε εις απελπισίαν στενάζοντες κεκλιμμένον τον αυχένα ως με πικράν δάκρυα υποφέρομεν το ωχ ! ωχ! καθόσον εις το μικρόν διάστημα της απουσίας του ήρχισαν γενικώς διάφοροι φόνοι, ληστείες, παρανομίες και αυθαιρεσίες εις διάφορους τόπους.

Μεγαλειότατε! Εις την πατρικήν  πρόνοιαν της υμετέρας Μεγαλειότητος αφοσιούμενοι ως καταφιλούντες τους πόδας ( δυσανάγνωστη λέξη ) Θρόνου σου παρακαλούμε θερμώς, ίνα η υμετέρα Μεγαλειότης εισακούσει τας ταπεινάς ικεσίας ημών των φιλησύχων και φιλονόμων πιστών  ( δυσανάγνωστη λέξη).

Ως πρώτον σκοπόν δεχθεί ευμενώς την καταπιεζόμενη αδύνατον φωνή   επαφιέμεθα της υμετέρας Μεγαλειότητας, Σεβαστέ Βασιλεύ, ευπειθέστατοι ως πιστοί υπήκοοι κάτοικοι του χωρίου Γιαννιτζούς.

28483

Στο Κάτω αριστερό μέρος το έγγραφο  Χαρακτηρίζεται

Γιαννιτσούς χωρικοί

Υπέρ του Ταγμ. Τσήνου

5/17

Ακολουθούν οι υπογραφές όπως είναι γραμμένες.

Δ. Κίντζου.

Κ. Καραγιαννίδης,

Κώστας Καραμπέτζας,

Ιωάννης Καραμπέτζας,

Γιώργος Παπαθανασίου,

Δημήτης Τούντας,

Φωτάκης, Ιωάννης

Καραγιάννης,

Μήτρος Αναγνώστου,

Αναγνώστου (δυσανάγνωστο όνομα)

Καραντώνης (δυσανάγνωστο όνομα)

Δημήτριος Κουλούρης,

Ιω Τζόμου

Ιωάννης Κυρίτζης,

Γιάννος Κουκούμης,

Ιωάννης Κ.Μαργαρίτης,

Κώστας Λατζηκέρας

Γιώργος Γκούβρας,

(δυσανάγνωστο ονοματεπώνυμο),

Καραμητράς..,

Ιω. Χατζής,

Γιαννακός Αργύρης

Νίκος Σακελλαρίου,

Γιώργος Σακελλαρίου,

Δημήτριος Φουσέκας,

Αλέξης Τζώμου,

Δημήτρης Λιτοσελίτης,

Ιωάννης Πριμέτις,

Ιωάννης Σπυρίδωνος

Ρίζο Ντουζγου,

Ζαχονιάς

Τελόνης,

Ζάχος Κουτζολέλος,

Δημήτριος Μπλίτας,

Ιωάννης Κουκούμης,

Κ. Κουμπάρος,

 Δημήτρης Αναστασίου,

Γιώργος(δυσανάγνωστο επώνυμο) 

Νικος Κουντούρης

Γιώργος Φωτάκης,

Κουτρουμπής, 

Αθανασιος Καραγιάννης,

Δημήτριος Σουλτάτος,

(δυσανάγνωστο ονοματεπώνυμο)  

ΓιαννακόςΓεωργίου,

Δημήτρης Σπαής 

Ζ;;;;;;;;, 

Γ. Ζογλοπίτας,

Ιωάννης Τριαντάφυλλος,

Νικόλαος Κουντούρης 

Δημήτριος Τριγκος

Ιωάννης Γκούβρας, 

(δυσανάγνωστο ονοματεπώνυμο),

(δυσανάγνωστο ονοματεπώνυμο),

(δυσανάγνωστο ονοματεπώνυμο),

Γιάννος  Ζωβοήλης,

Νικ. Αργύρης, 

Τζακτάνης,

Δημήτριος Χατζής, 

(δυσανάγνωστο ονοματεπώνυμο), 

Γιώργος Μπακαλόνης,

Ιω. Ντρούκας,

Γιώργος Νικολάου,

Κώστας Καλτζας, 

(δυσανάγνωστο ονοματεπώνυμο), 

Κώστας Σπαής,

Ζάχος(δυσανάγνωστο επώνυμο),

Ιω. Μπακαλόνης,

Κώστας Ποταμιάς,  

Ιωάννης Ριζοκώστας,

Στάθης Δημόπουλος,

Γιάννης Καραντόνις,

Δημήτριος (δυσανάγνωστο επώνυμο),

(δυσανάγνωστο ονοματεπώνυμο), 

Ιω. Βλάχος,

Κώστας Τούντας,

Κ. Παΐζάνης

Κώστας Κουτζολέλος,

Ταξιάρχης Αλεξογιάννης,

(δυσανάγνωστο ονοματεπώνυμο),

Αθανάσιος Χούχος,

(δυσανάγνωστο ονοματεπώνυμο), 

(δυσανάγνωστο ονοματεπώνυμο),

Κώστας Τρίγκος,

Γιώργος Τζιάκας,

Κώστα Μπαϊζάνη,

Γιώργο Καρκάνη,

Μίτρος Καραγκούνης,

Ιω Γεμενής,

Ιω, Σκαμαντζάρης

Ιω Μανιότης,

Δημήτριος Μαργαρίτης,

Βασίλη Πλατανιάς

Αναγνώστης Μαγκούρας, 

Κώστας Χούχος,

Κώστας Καραχάλιος,

Δημήτριος Γκολίνας,

Δ. Νίκας,

Κώστας Νίκας,

Κώστας Βαγγελλόπουλος,

Αθανάσιος Ντρούκας,

Κώστας Ντρούκας,

                Επικυρούται το γνήσιον των υπογραφών

                 Γιαννιτζού την 14 Απριλίου 1849

                 Ο Πάρεδρος του Χωριού

                  Ιωάννης Μπαλογιάννης ή Καλπογιάννης»

Παρόμοιες επιστολές, υπάρχουν στη διάθεσή μας για όλα σχεδόν τα γύρο χωριά των Δήμων: Όπως, του Δήμου Σπερχειάδος Γ. Α. Κ 001, το οποίο  είναι μια πολυσέλιδη  επιστολή γραμμένη  στο πιο πάνω ύφος και φέρει τις  υπογραφές πάρα πολλών κατοίκων χωριών του δήμου, που υπάγονταν τότε σε αυτόν.

Επιστολή του χωριού Λιανοκλαδίου του δήμου Μακρακώμης (εποχή κατά την οποία, ο δήμος παραχελωϊτών   είχε συγχωνευθεί στο δήμο Μακρακώμης)   και φέρει   145 υπογραφές  ποότών  χωριού.

Επίσης το Γ. Α. Κ 047/ 25 Ιουνίου 1849, το οποίο επίσης, είναι επιστολή των πολιτών  του χωριού Δερβέν Καρυάς και  φέρει την υπογραφή 23ων δημοτών του χωριού, του δήμου Μακρακώμης.

Αλλά και το Γ. Α. Κ – έγγραφο 55/ 3 Ιουνίου 1849, αφορά το χωριό Γραμμένη  Ράχη του δήμου Μακρακώμης και έχει 118 υπογραφές πολιτών του χωριού,  τα οποία αφορούν διάφορα χωριά της Φθιώτιδας, αλλά και άλλων περιοχών.

Άλλες  εγγραφές, από τον τύπο της εποχής και από διάφορα έγκριτα βιβλία για τη ληστεία

Η εφημερίδα «Φάρος της Όθρυος» στο φύλλο 93/1-2-1858   γράφει:

«…Αλλ΄ο Αρχιληστής ούτος Κουλούρης μεθ΄ ενός συντρόφου του, κατέφυγον εντός του Ελληνικού Κράτους ίνα αποκρυβώσιν παρά την Γιαννιτζούν εις ποιμνιοστάσιον του Καραγκούνη. Ο Αξιότιμος όμως Δήμαρχος Μακρακώμης Κύριος Γεώργιος Τζουκαλάς, πνέων εκδίκησιν κατά του ειρημένου κακούργου, διότι πολλάς είχε πράξει άλλοτε ληστοπραξίας εις τον Δήμον αυτού, και πληροφορηθείς παρά τινων συνδημοτών αυτού, αμέσως συλλέξας τους συνδημότας αυτού ενόπλους και ειδοποιήσας και τον γεναίον υπολοχαγόν Λιακόπουλον αποσπασματάρχην του μεταβατικού, έσπευσαν μετ΄αυτών και συνέλλαβον  τον ειρημένον αρχιληστήν Βασίλειον Κουλούρη μετά του συντρόφου του Δημητρίου….

Το πόσο μεγάλος και διακαής ήταν ο πόθος των κατοίκων, για την απαλλαγή από την ληστρική μάστιγα της ληστείας και των ληστών, αξίζει να αναφερθούμε  στο παραπάνω γεγονός , όπου οι κάτοικοι της Γιαννιτσούς πρωτοστάτησαν στον ξεσηκωμό  του Δημάρχου και των κατοίκων των γύρω χωριών για τη σύλληψη του παραπάνω αναφερομένου ληστή, αναγκάζοντας έτσι την πολιτεία να απονείμει δημόσιο έπαινο προς τον δήμαρχο και τους πολίτες  για τη  συμμετοχή τους  στη σύλληψη  του αρχιληστή Κουλούρη. Ήτοι:   Στις 5-4-1858  Η εφημερίδα «Φάρος της Όρθρυος» Φ 104 αναφέρεται στον παραπάνω έπαινο του  Όθωνα. Ήτοι:

Όθων κτλ φ  Επί τη προτάσει του υμετέρου επί των εσωτερικών υπουργού εγκρίνομεν ίνα εκφρασθεί ο βασιλικός έπαινος προς τους εξής υπαλλήλους και πολίτας: Γεώργιον Τζουκαλά δήμαρχο Μακρακώμης, Επαμεινώνδα Σταυρόπουλο υφοδηγόν, Δημήτριο Τσιμίδη, πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου Μακρακώμης και τους κατοίκους Πλατυστόμου, Κώσταν Καρυαμπάν (καταγωγήςΓιαννιτσού), Απόστολον Μπίκον (Γιανιτσού), Δημήτιον Φλώρον και Δημήτριον Γεωργίου (Γιαννιτσού), τον ειδικόν πάρεδρον του χωρίου τούτου Ιωάννην Γεραγάν ( Γιαννιτσού), τους Κατοίκους Γιαννιτζούς Κωνσταντίνον Βαρβατάλην (δεν αποκελείεται να είναι Βαρβατσέλην ή ο Κώστα Βαρβάτοςαπό Γιαννιτσού), Αθανάσιον Σιόκην, τον ειδικόν πάρεδρον του χωρίου τούτου, Γεώργιον Σακελλαρίου, τον ειδικόν πάρεδρον του χωρίου Ασβέστου Γεώργιον Τσούμαν και τον ειδικόν πάρεδρον του χωρίου Αρχανίου Γεώργιον Νερολήν, ως μετά ζήλου και προθυμίας προπαρασκευάσαντας και κατορθώσαντας την σύλληψιν των ληστών Βασιλείου Κουλούρη, Δημητρίου Κατσίμπα και την προσέλευση του Δημ. Καρβέλη.

Στις 2-9-1861 Η  εφημερίδα «Φάρος Της Όθρυος»  αριθμός φύλλου  277 μεταξύ άλλων   αναφέρει για τα γεγονότα περί την κορυφογραμμή:

…….Οι τρεις αρχιλησταί Σέμος, Ξύστρας και Μουχταράκος, ως πληροφορούμεθα, πότε μεν ενούνται και γίγνονται εν σώμα απλό 36-40, πότε δε διαιρούνται εις ιδιαιτέρας συμμορίας. Συνήθως αι ειρημέναι συμμορίαι διατηρούνται από τον υποδερβέναγα Γιαπούπαγα και το Σταθμάρχην Γιαννιτζούς (παλια Γιαννιτσού) Αλιούσταγα, από Καϊτζαν έως Ρενδίναν, καθώς και η συμμορία του Νταλίπη διατηρείται παρ’ άλλων Σταθμαρχών εις τα μέρη του Αλμυρού. Πως είναι λοιπόν δυνατόν να εξαληφθή η ληστεία, όταν αυτοί οι επιτετραμμένοι την δημόσιον ασφάλειαν, τους διατηρούν……

Επίσης στις 1-9-1878 Η εφημερίδα «Ευνομία» αριθμός φύλλου  67 αναφέρει:

Οι εις Γιαννιτσού ευρισκόμενοι φυγόδικοι και τινές των ελευθερωτών της δυστυχούς Θεσσαλίας, ελήστεψαν τους ζωέμπορους Ευαγγελήν Τράντον και Γεώργιον Ανεστόπουλον αφαιρέσαντες παρά του πρώτου 25 ημιόνους και παρά του δευτέρου 400 κριούς. Τη επιμονή  των ιδιοκτημόνων συνήνεσαν ούτοι να ανταλλάξουν τους μεν ημιόνους με 90 λίραςκαι δυο ημιόνους τους δε κριούς με δραχμάς 200 και τριάντα κριούς, οικτρά τη αληθεία η κατάστασις ημών. Αλλ’ η Κυβέρνησις φροντίζουσα μάλλον περί της πλειοψηφίας εν τη Βουλή αδιαφορεί ολως εις τας απαιτήσεις ημών,  ότι πρέπει να ενισχυθούν οι παρά τα όρια σταθμοί, αν όχι προς γενικότερον τινά σκοπόν, τουλάχιστον προς εκφοβισμόν των κακοποιών στοιχείων και περιορισμόν αυτών.

► Ο Δ. Κοτσουλέλος από Ασβέστη, στο βιβλίο του  «Ρούμελη Πατρίδα μου» στη σελίδα 44 Γράφει:

Ο Ιωάννης Κωλέτης  κατά τα τρία χρόνια που κυβέρνησε τη χώρα (1844-1847), εφαρμόζοντας ελαστική πολιτική και παρέχοντας την ευκαιρία στους ληστές να προσαρμοσθούν και να συσσωματωθούν  με τις υγιείς κοινωνικές τάξεις, πέτυχε σημαντική ύφεση της ληστείας. Ύστερα από το θάνατό του, όμως, διογκώθηκε και πάλι και έγιναν τραγικά εγκλήματα, που κλόνισαν την έννοια του Κράτους. Κατά την περίοδο του Όθωνα υπογράφτηκε σύμφωνο τη 8/20 Απριλίου 1856 Ελλάδας και Τουρκίας που επέτρεπε στα στρατιωτικά αποσπάσματα να καταδιώκουν και μέσα στα όρια των δυο κρατών, μέχρι ορισμένη απόσταση… . Υποχώρησε αισθητά το 1920 και ξεριζώθηκε οριστικά το 1928 με την τελευταία Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου

► Ο  Γιώργος  Χ. Καραγκούνης στο βιβλίο του «Ασβέστης» γράφει σχετικά με τους ληστές: Μερικοί κλέφτες, οι οποίοι έδρασαν στην περιοχή και ενθυμούνται οι γεροντότεροι ήταν: Ο Καραθανάσης, ο Παρούσης, ο Καρανίκας, ο Γεωργαλής, ο Γουκοκώστας, ο Καραχάλιος, ο Μπαλατσός, ο Αρκουμάνης, ο Λύγκος, ο Νταβής, που σκοτώθηκε στη θέση που είναι σήμερα το πηγάδι Νταβής στον Ασβέστη,….. Ο Μανσώλας, ο Κουκοβίνος, ο Μπελέχας, ο Αγραφιώτης, ο Χαμχούγιας κ.ά

► Ο Γ.  Κολιόπουλος στο βιβλίο του «Ληστές»,  στη σελίδα  194  αναφέρεται σε γεγονότα και  καταστάσεις, που ανάγκαζαν τους νέους σε ληστείες• γράφει: Σε μια τέτοια κοινωνία, παρά την έλλειψη κινητικότητας που την χαρακτηρίζει και το γεγονός ο αγρότης είναι δεμένος με τη γή, υπάρχει πάντα ένα «πληθυσμιακό πλεόνασμα», ιδιαίτερα σε άγονες ορεινές περιοχές και σε περιοχές όπου κυριαρχεί η κτηνοτροφία. Πολλοί νέοι κυρίως πριν οι οικογενειακές υποχρεώσεις δαμάσουν τη ροπή για φυγή από την καταθλιπτική πραγματικότητα, καθώς και όσοι δεν ήταν πλήρως «ενταγμένοι», όπως στρατιώτες ή πρώην στρατιώτες, οδηγούνταν προς την ληστεία, με σχετική ευκολία…. Άλλοι επιδόθηκαν στη ληστεία κατά την διάρκεια ή εξαιτίας των διαφόρων εξεγέρσεων και επαναστάσεων.

Ενώ στη σελίδα 285 του ίδιου βιβλίο, ο ίδιος,  μεταξύ άλλων επιστολών δημοσιεύει και την επιστολή του λήσταρχου Μπελέχα, ένας από τους πιο αδίστακτους ληστές της περιόδου εκείνης, ο οποίος σκότωσε δύο νέα παιδιά από τον Ασβέστη, διότι τα υποψιάστηκε ότι τον κατέδωσαν.

.Του λήσταρχου Αλέξη Μπελέχα.

Προς τους κατοίκους Ασβέστη (Παληασβέστη) Φθιώτιδας (1872).

Κερατάδες Πολυζαίοι να έλθετε να πάρετε το κρέας, και σεις κερατάδες του χωριού όλοι να φκιάσητε χίλιαις  λίραις και αν δεν τις φκιάσητε να πάτε να γίνητε Εβραίοι εις το Σαλονίκι, διότι μας έχητε τα αδέλφεια σκοτωμένα, καρατάδες όλους θα σας σφάξουμεν άλλο δεν σας γράφομεν και να φροντίσητε με οκτώ ημέρες περάσουν και θα πάθητε ότι έπεθαν τούτοι.

                       Ο φονιάς χαζιλής Αλεξ. Μπελέχας

Ο Μπελέχας όπως θα δούμε και πιο κάτω κατάγεται από τη Δομνίστα Ευρυτανίας του Δήμου Καλλιδρομιτών και στις 19/9/1870 αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη.

Από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους (Γ.Α. Κ),  συλλογής  Βακάλογλου  Φ, Κ 24^α και 24β.  έχουμε πληθώρα εγγράφων  με ονομαστικές καταστάσεις ληστών,  που μας δίδουν διάφορες και σημαντικές  πληροφορίες, όπως:  την καταγωγή τους, τη δράση τους, σε ποια περιοχή έδρασαν ή δρούσαν τότε,  σε ποια συμμορία συμμετείχαν, τίνος λήσταρχου οπαδός ήταν και  τι επικινδυνότητας ήταν.  Υπάρχουν τρεις χαρακτηρισμοί: (Α) πολύ επικίνδυνος , (Β) μεσαίος , και (Γ) λιγότερο.

Επίσης αναγράφονται τα χρηματικά ποσά που επικηρύχθηκαν, πού και πότε συνελήφθησαν ή προσήλθαν ή σκοτώθηκαν.

Ασφαλώς και ο κατάλογος των ληστών δεν τελειώνει με τους παρακάτω παρατιθέμενους καταλόγους. Αναλυτικότερα, είναι μόνο ένα μέρος από τα  Γενικά Αρχεία του Κράτους και οι κατάλογοι-έγγραφα, είναι καταχωρημένα κατ΄ αύξοντα  αριθμό:

Παραθέτουμε τους Αρχειακούς ονομαστικούς κατ αλόγους ληστών, όπως αυτοί αλιεύθηκαν από τα  Γενιά Αρχεία του Κράτους, με τις παρακάτω αναφερόμενες Επικεφαλίδες

Α/α  665: Πίναξ Εμφαίνων τους από του  μηνός Δεκεμβρίου 1855 και εφεξής κατά μήνα  προερχομένους φονευθέντας  και συλλαμβανομένους ληστάς. (στατιστικώς

Α/α 666: Κατάλογος  των  από του  μηνός Δεκεμβρίου 1855 μέχρι τέλους 1858 συλληφθέντων και προσελθόντων  λησταρχών.

Α/α 667: Κατάλογος των από του μηνός Δεκεμβρίου 1855 μέχρι τέλους Νοεμβρίου 1858 συλληφθέντων και προσελθόντων λησταρχών.

Α/α 668:. Μεταβατικό Βοιωτίας. Πίναξ των από 1^ης Ιανουαρίου έως τέλους Δεκεμβρίου 1856 ληστρικών πράξεων και συγκρούσεων των στρατιωτικών αποσπασμάτων μετά ληστρικών συμμοριών και περί αποτελέσματος αυτών.

Α/α 669: Βασιλικό Σώμα Χωροφυλακής, -Ο Μοίραρχος Βοιωτίας-, Ονομαστικός Κατάλογος όλων των υπαρχόντων ληστών κατά συμμορίας.

Α/α 670: Κατάλογος των επιδοθέντων εις τον ληστρικόν βίον μετά την ……

Οκτωβρίου 1862 κατά των Νομών Αττικής και Βοιωτίας (των φονευθέντων, συλληφθέντων και προσελθόντων)

Α/α 671: Κατάστασις των επιδοθέντων εσχάτως εις τον ληστρικόν βίον. Θήβα 24 Ιουλίου 1863.

Α/α 672:Ονομαστικός Κατάλογος των κατά Νομούς  Αττικής και Βοιωτίας. Φθιώτιδος και Φωκίδος, Αργολίδος και Κορινθίας ληστών και προσηρτημένος εις την υπό αριθμόν 5 Εγκύκλιο του υπουργείου Εσωτερικών

Α/α 673: Ονομαστικός Κατάλογος των εν τω Νομώ Φθιωτιδοφωκίδος ληστών.

Α/α 674: Νομαρχία Φθιώτιδος. Πίναξ των εν Τουρκία και Ελλάδι εξοντωθέντων ληστών από της ανάθεσης της καταδιώξεως υπό του αντιστρατήγου της Τουρκίας Μεχμέτ Αλή Πασάν ήτοι από Ιουλίου μηνός 1873 μέχρι Δεμβρίου 1874

Α/α 675: Νομός Αττικής και Βοιωτίας

Α/α 676:  Κύριε Μοίραρχε.( αναφέρει συμμορίες με αριθμό μελών περί την μεθόριον)

Α/α 677: Κατάλογος των υπαρχόντων ληστών παρά την οροθετική Γραμμή

Α/α  678: Ληστές βλαχοποιμένες και  επιζώντες

Α/α 689: Ονομαστικός  και αλφαβητικός κατάλογος των αποκεκηρυγμένων ληστών και εις Στερεάν.

Α/α 690: Τινές εν τω συνημμένω καταλόγω εισίν εγχώριοι.

Α/α 691: Κατάλογοι μη αποκεκηρυγμένων ληστών 1877

Α/α 692: Ονομαστικός κατάλογος των ληστοβιούντων ληστών 1867-1871

Α/α 693: Κατάλογος των υπαρχόντων ληστών 1871

Α/α 694: Κατάλογος ληστών 1875-1874

Α/α 695: Χειρόγραφος ονομαστικός κατάλογος Νομού  Αττικής και Βοιωτίας (είναι με όλες τις επαρχίες της Στερεάς)

Σύμφωνα με τους παραπάνω καταλόγους, οι αναφερόμενοι Δρώντες ληστές κατά Δήμο σε διάφορους Νομούς  της τότε επικράτειας, είναι καταχωρημένοι ως εξής:

                                 Δήμος Λαμίας

Βασιλείου Γάκης ή Ξηρομερίτης, Γ. Α. Κ 689 α/α  14  (Γ) Αρβανιτόβλαχος Λαμίας. Με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθ 11074/8/10/1867 επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Συνελήφθη  εις Μύρμπεη της Φθιώτιδος Οκτώβριος 1871

Ζαρκάδας Δημήτριος (Γ) Λαμία, Δήμος Λαμίας επαρχία Φθιώτιδος. Με απόφαση του Υπουργείου Εσωτερικών αριθ. 14/ 2/2/1867 επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Οπαδός του Τάκου Γ.Α.Κ 689 α/α 33

Μάρας Δημήτριος,ή Κόκκινος (Γ) 689 α/α 78 Αρβανιτόβλαχος Λαμίας – Φθιώτιδας. Με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθ 11074/18/10/1867 επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη.

Μπούτας ή Ρουπακιάς Αθ, Στέργιος,(Γ) είναι Αρβανιτόβλαχος Λαμίας –Φθιώτιδας. Είναι χαρακτηρισμένος επικινδυνότητας  Γ και με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθ 11074/18/10/1867 επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Συνελήφθη στο χωριό Μύρμπεη Φθιώτιδας τον Οκτώβριο 1871.Αναφέται στο Γ.Α.Κ 689 με α/α 83

Φώτου Γεώρ. (Γ.Α.Κ 673 με α/α 28) από Ιμύρμπεη Λαμίας.

Καλαμπαλίκης. (Γ.Α.Κ 673 με α/α 29) από  Ιμύρμπεη Λαμίας. (Δεν αποκλείετα να πρόκαιται για τον εκ  Γιαννιτσούς Καλαμπαλίκη, βλέπε Δήμος Μακρακώμης)

Γιάγκου Δ. (Γ.Α.Κ 673 με α/α 30) από Ιμύρμπεη Λαμίας,

                          Δήμος Μακρακώμης

Αυλωνίτης Κώστας (Γ) από το Δήμο Μακρακώμης της Φθιώτιδας, Με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθμός 8497/31/8/1867, επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για την σύλληψή του και 500 δραχμές για κατάδειξη.   (Γ.Α.Κ 689). Στις παρατηρήσεις δηλώνεται ότι είναι ο Κώστας Καμάρας, όστις ονομάζεται και Αυλόγητος ή Αυλόγηρος ή Καμάρας είναι γραμμένος και στο Γ.Α.Κ  695  Η καταγωγή του είναι από τη Γιαννιτσού.

Βελούλας Γεώργιος. Γ.Α.Κ 678 με α/α. 3 (Β) Σκηνίτης. Η οικογένειά του διαμένει επί πολλά έτη στη Βαρυμπόπη, έχει τρεις αδελφούς  εν Φθιώτιδι. Αναφέρεται στο Γ. Α. Κ  689 με α/α 12, το οποίο είναι κατάλογος των αποκηρυγμένων. Με Βασ. Διάταγμα στις 24/2/1869 επικηρύσσεται με 3000 δραχ για σύλληψη και 1000 για κατάδειξη. Ενώ το Γ. Α. Κ 695 με α/α  235 τον έχει ως σκηνίτη  με καταγωγή από το Φρατζή Φθιώτιδος.

Η Εφημερίδα «Φάρος της Όρθρυος» φύλλο Νο 799 2-3-1873 γράφει:

Ο παραπάνω αρχιληστής μετά τινός συμμορίτου του, κρυπτόμενος εις τα χωρία Μακρακώμης εξήλθε προ τεσσάρων ημερών προς άγραν, αποπειραθείς να αιχμαλωτίσει τον υιόν του Κοτρώτζου από Γιαννιτζού. Αυτός  κατάλαβε  τους ληστές και ετράπη εις φυγήν, οι δε ληστές έλαβον διεύθυνσιν προς τα μεθώρια. Καθ’ οδόν συναντήσαντες δυο κστοίκους Γιαννιτζούς τους συνέλαβον, και τους έφερον μαζύ τους αιχμαλώτους, δια να μην τους προδώσωσιν. Ακολούθως ως εμάθομεν απέδρασαν εκ των χειρών των και ούτω εισήλθον εις το Τουρκικόν καταδιωκώμενοι εκ των ημετέρων στρατιωτικών αποσπασμάτων. Χθές όμως κάποιος, που ήλθε από το Τουρκικό, μας είπε ότι οι ληστές είχαν μπεί στο Μοναστήρι της Ρεντίνης. Εκεί τους αντιλήφθηκαν οι Τούρκοι και τους πολιόρκησαν, αλλά αυτοί κατάφεραν να διαφύγουν σώοι.

Η ίδια εφημερίδα στις 16-3-1874 φύλλο Νο 801 γράφει για τον παραπάνω ληστή:

Κατ’ αυτάς διεδόθη υπό των κατοίκων Λιανοκλαδίου του Δήμου Παραχιλωϊτών  ότι.  εις τα Οθωμανικά μεθόρια ευρέθη νεκρόν το σώμα του αρχιληστάρχου Βελούλα. Εάν τούτο επαλαληθεύση, θέλει απαλλαγεί ο τόπος από μιαν φοβεράν μάστιγα, διότι ο λήσταρχος ούτος είναι ένας των θηριωδέστερων ληστών. Η  είδησις αυτή πιθανολογείται, καθόσον την πρώτην Μαρτίου είχε αιχμαλωτίσει δυο κατοίκους της Γιαννιτζούς και εξήλθεν εις το Τουρκικό. 

Για περισσότερες πληριφορές για τον συγκεκριμένο ληστή  κάντε κλικ στο για να δείτε τις εφημερίδες σε μορφή pdf

⇒ΕΔΩ

⇒ ΕΔΩ 2

Πηγή:”ψηφιακή βιβλιοθηκή της Βουλής των Ελλήνων”

Ηλίας (Γ) Γ. Α. Κ 678 με α/α 8, οπαδός του Βελούλα. Ο πατήρ του κατοικεί εις χωρίον Φτέρη της Φθιώτιδας, επωνομάζετο Σταθάκης, εφονεύθη εις το Δήλεσι. Άλλος ληστής Ηλίας δεν υπάρχει. Διετέλεσε οπαδός του Βελούλα. Με το Γ. Α. Κ 689 και στον  α/α 36 φέρεται μεταξύ των αποκηρυγμένων,  όπου με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος Αριθμό 7293/22/8/1869 επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για τη σύλληψη και 500 για κατάδειξη.

Στις παρατηρήσεις αναφέρει: Είναι άγνωστος, είναι δε ίσως ο Σταθάκης, όστις εφονεύθη εις Δήλεσι.

Καλαμπαλίκης Βασίλειος ( Γ. Α. Κ 669 α/α 1 ) ετών 33 από Άγραφα, βλάχος μικρόθριξ και καμπούρης , ολίγον σωματώδης, έχει σχισμένη την ρίνα, εφονεύθη 13 Απριλίου εις Ξαγαράν ή Ζαγαράν. 10 Μαρτίου 1865 φέρεται ως αρχιληστής και με τη συμμορία του ενεπλάκη. σε μάχη στη θέση Ζωκίδη Θηβών με τον λοχαγό Β Χατζάραν, που είχε στη διάθεσή του 30 χωροφύλακες και εθνοφύλακες. Εξωγρήθη άνευ αντιστάσεως, αλλά συνελλήφθη ένας ληστής πληγωμένος ονόματι Καλιούρας. Στη συνέχεια και στις παρατηρήσεις αναφέρει μια σειρά από 13 ονόματα, συγγενείς του Καλαμπαλίκη, ξαδέρφια πρώτα και δέυτερα, θείοι και γαμπρός, που μερικούς από αυτούς τους αναφέρει να παραχειμάζουν στην επαρχία Θηβών και άλλους στην επαρχία Λοκρίδος. Για τους δε γονείς του γράφει ότι είναι στο Ξηρόμερο και οι συγγενείς του στις ομάδες του Κολοβού και του Μακρή εκ των βλαχοποιμένων των παραχειμαζόντων εις Αττικήν και παραθεριζόντων εις τον Ωρωπό. Είναι φίλοι στενοί του Θεοδώρου και Παναγιώτη Μπαλτά παραχειμάζοντες εις Ωρωπό. Με το 666 έγγραφο μας πληροφορεί ότι ο Καλαμπαλίκης Βασίλειος  εφονεύθη στις 13 Απριλίου του 1858.

Καμάρας Ανδρέας ( Γ. Α. Κ 693 α/α 66 ) Από Γιαννιτζού Φθιώτιδας. Με απόφαση της νομαρχίας Φθιώτιδος αριθμός 10744/ 69/1865, αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Αριθμός πρωτοκ. 31733

Καμάρας Κώστας  ή Καλαμπαλίκης Κ. (επικινδυνότητα  Γ) ( (Γ. Α. Κ 673 με α/α 47 από Γιαννιτσού Μακρακώμης. Είναι ενωμένος με τη συμμορία του Βελούλα εις τους δυτικούς Δήμους  της Φθιώτιδας και ότι ενδιαιτάται εις Λεβαδείαν και εις Λοκρίδα.

Καλαμπαλίκης ή Καμάρας Γεώργιος, ή Καμάρας  Γιώργος   Γ. Α. Κ 689 με α/α 48, από Γρανίτζα Λειβαδιάς. Χαρακτηρισμός (Γ). Με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθμός 10744/6/10/1870, επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Στις παρατηρήσεις γράφει ότι ονομάζεται Κώστας Καμάρας ή Καλαμπαλίκης

Καμάρας ή Καλαμπαλίκης Κώστας πάλι στο ίδιο παραπάνω Γ. Α. Κ που είναι κατάσταση επικηρυγμένων είναι γραμμένος, όπως παραπάνω στον α/α 51 από τη Γιαννιτζού Μακρακώμης και με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος 10744/6/10/ 1870 σύμφωνα με το εκδοθέν Βασιλικό διάταγμα, επικηρύχθηκε με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 δραχμές για κατάδειξη.   Ενώ στο Γ. Α. Κ 674 είναι γραμμένος με α/α 66 στην κατάσταση «Των εν Τουρκία και Ελλάδα εξοντωθέντων Ληστών» βάση  της συμφωνίας ανάθέσης της καταδιώξεως εντός του τότε τουρκικού κράτους, στον αντιστράτηγο της τουρκίας Μεχμέτ Αλή Πασά ήτοι από του Ιουλίου 1873 μέχρι του Σεπτεμβρίου 1874»

Στις παρατηρήσεις γράφει ότι:  ο Κώστας Καμάρας ή Καλαμπαλίκης από Γιαννιτζού προσήλθε εις Σμόκοβο στις 13 Απριλίου .  (Είναι το ίδιο πρόσωπο που δρούσε σε διάφορες περιοχές) .

Πρόκειται για Αυλόγητο (και όχι Αυλόγυρος ). Στους καταλόγους του 1843 είναι γραμμένα τα ονόματα του Ζαχαρία και του Γιώργου Αυλόγητου. Ο Κώστας Αυλόγητος ή Αυλωνίτης ή Καμάρας για άγνωστους λόγους έγινε δεινός  ληστής και είχε δράσει κυρίως στα χωριά της Θήβας και Λειβαδιάς  ως Καλαμπαλίκης.

Η Εφημ. «Φάρος της Όθρυος», φ. 809/11-5-1874 & φ. 806/20-4-1874 γράφει:

«Ὁ  αρχιληστής Καμάρας, μάλιστα εἶναι ἐκεῖνος, ὅστις ἠχμαλώτισε ἐπί τῆς πρώην πολυκρότου πρωθυπουργίας τοῦ ἀναμορφωτοῦ, τόν ἐκ Λιβαδειάς Κύριον Φίλωνα, εἰς ἐποχήν καθ’ ἥν ὁ Κύριος Δεληγεώργης ὑπέσχετο ὅτι οὐδέ τό ὄνομα λῃστής δέν θ’ ἀνεφέρετο πλέον ἐν Ἑλλάδι. Καί ὅμως ὁ λήσταρχος Καμάρας πανηγυρικῶς, οὕτως εἰπεῖν τόν διέψευσεν.». ( ίδε συνέχεια στην εισήγηση Γ. Δημητρίου « Πρώτη ημερίδα τοπικής ιστορίας» 31/7/2012 )

Καμάρας ή Καλαμπαλίκης Μήτρος (επικινδυνότητα Γ), από Γιαννιτζού Μακρακώμης  Φθιώτιδος Γ. Α. Κ 689 με α/α 52. Με την ίδια παραπάνω απόφαση επικηρύχθηκε και αυτός με τα ίδια παραπάνω ποσά. Ο Κώστας Καμάρας ή Καλαμπαλίκης από τη Γιαννιτσού αναφέρεται και σε άλλα Γ. Α. Κ

Κατζούλας Γεώργιος (επικινδυνότητα Γ), εκ Μακρακώμης, Γ. Α. Κ 678 σε α/α 41. Απεσύρθη εκ του ληστρικού βίο. Αφότου επέστρεψε εκ Κρήτης δεν έχει διαπράξει ληστεία, δεν συνεληφθη , εφησυχάζει με τα ζώα του εις λογγές της Μακρακώμης. Από 689  κατάσταση επικηρυγμένων είναι με α/α 43 και με το όνομα Κατσόλας Α Γεώργιος, από Μακρακώμη. Πρόκειται για το ίδιο παραπάνω πρόσωπο. Εδώ, με την απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος εριθ.11074/18/10/1867, επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Στις παρατηρήσεις γράφει: Μεταβάς εις Κρήτην και επιστρέφων εφησυχάζει εις Φθιώτιδα.

Για τον παραπάνω η εφημερίδα «Φάρος της Όρθρυος» του 1858 αναφέρει ότι: Ο Κατζιούλας είναι τραυματισμένος στο δεξιό βραχίονα σε συμπλοκή που έγινε στο τουρκικό με το Δερβέναγα του Αλμυρού, όπου φονεύθηκε ο αρχιληστής Ματζαβίνος και σύντομα επίκειται η σύλληψή του.

Κλεφτογιάννης.  Γιαννιτζού. Γ. Α. Κ 674 α/α του καταλόγου 67. Προσήλθεν εις Σμόκοβο στις 13 Απριλίου 1874.  Το Γ.Α.Κ. αυτό   είναι Κατάσταση των εν Τουρκία και Ελλάδα εξοντωθέντων Ληστών από της αναθέσεως της καταδιωξεως εις τον αντιστράτηγον της τουρκίας Μεχμέτ Αλή Πασά ήτοι από του Ιουλίου 1873 μέχρι του Σεπτεμβρίου 1874

Κωστούλας Ιωάννης Παππιώτης Γ. Α. Κ 674, είναι γραμμένος με α/α 24 από την Πάππα, Είναι στην ίδια κατάσταση με τον Καμάρα και Κλεφτογιάννη  και προσήλθε εν Τουρκία  Σαγανίτη την 14^ην Σεπτεμβρίου 1873

Μπακατζούλας ή Κωτάκης  Αθανάσιος. (Γ. Α. Κ  678 ^α/α 19) εκ του Δήμου Μακρακώμης ή Σπερχειάδος,   κατοικεί στο Αγά. Ο πατήρ του είναι εις Νεζερόν. Για τον ίδιον το Γ. Α. Κ 689 με α/α 87 τον φέρει επίσης από τοΔήμο Σπερχειάδα Φθιώτιδος, βλαχοποιμένας, είναι χαρακτηρισμένος Γ επικινδυνότητας. Με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθ 10744/6/9/1867, επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη.

Μπούρχας ή Καταραχιάς Γεώργιος, Γ. Α. Κ 674 αναφέρεται στον  α/α 90 από Γιαννιτζού, προσήλθεν εις Τουρκία 12 Σεπτεμβρίου 1874. Από άλλο Γ. Α. Κ μαθαίνουμε ότι ο Μπούρχας ή Κιοσές Γεώργιος, κατάγεται από την Φθιώτιδα. Ο Πατέρας του, μια αδελφή και δύο αδελφοί του εκτοπίσθηκαν από την Φθιώτιδα εις Πάτρας.

Βλάχος ή  Μπούρχας Τριαντάφυλλος, Γ. Α. Κ. 678 με α/α 2 από το Δήμο Μακρακώμης Φθιώτιδος. Ο πατέρας του Μπακογιώργος παραχειμάζει εις το χωρίον Μπεκί.

Δημήτριος ή Μήτρος Βλάχος εκ Φθιώτιδος.  Γ. Α. Κ  689, είναι στον κατάλογο των επικηρυγμένων με α/α 11. Με απόφαση του Υπουργείου Εσωτερικών αριθμός 14/2/2/1867, επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για τη σύλληψη και 500 για κατάδειξη. (Στον ίδιο Κατάλογο είναι γραμμένος και ως Μπούρχας Τριαντάφυλλος α/α 83).

Στο Γ. Α. Κ 693 αναφέρεται και ο αδελφός του, αγνώστου μικρού ονόματος.  Έχει αποκηρυχθεί και αυτός με την ίδια απόφαση και τα ίδια παραπάνω ποσά.

Ρεντίνας  Ν. (Γ. Α. Κ 673 με α/α 46 από Βαρυμπόπη Μακρακώμης. Είναι ενωμένος με τη συμμορία του Βελούλα εις τους δυτικούς Δήμους της Φθιώτιδας, ενώ στο Γ. Α. Κ 689 με α/α 136 αναφέρεται ξανά με την ίδια καταγωγή και με το Β.  Δ στις 29/12/1869 αποκηρύσσεται με 2000 για σύλληψη και 1000 για κατάδειξη. Είναι χαρακτηρισμένος επικινδυνότητας Β. Η εφημερίδα «Φάρος της Όθρυος» του 1874 φύλλο 799, αναφέρει ότι προσήλθε εις τον Μεχμέτ Αλή Πασά στον Αλμυρό μαζί με τον Αριστ. Καραγιάννη, τον Δημήτριο Κόκκινο, τον Ανδρέα Τσούνη, τον Αλέξιο Μπελέχα, τον Βασίλειο Κούτρα και λοιπούς άλλους  και δικάστηκαν ανάλογα με τη βαρύτητα των πράξεων των.

Ζήκας Ιωάννης. Εκ του τουρκικού Χωρίου Λακρέσι, ανεψιός του Ληστάρχου Ρεντίνα Γ. Α. Κ 678• είναι γραμμένος με α/α 40.

Τζηγκούλης Αθανασούλας από Μακρακώμη Φθιώτιδος. Γ. Α. Κ 689 είναι γραμμένος με α/α 159. Με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδας αριθμό 11074 αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη.

Τζιανής Κωνσταντίνος, Δήμου Μακρακώμης. Αναφέρεται στο  Γ. Α. Κ. 689 με α/α 160 και με την ίδια παραπάνω απόφαση  έχει επικηρυχθεί και ο ίδιος.

Χρηστογιάννης Ιωάννης, από Μακρακώμη Φθιώτιδας. Στις παρατηρήσεις φέρεται επονομαζόμενος Νεροφείδας• είναι γραμμένος στον αριθμό 111

                         Δήμος Σπερχειάδος

Δελάζος, Βασίλ. (Γ. Α. Κ 673 με α/α 38) από  Αργύρια Σπερχειάδας. Μάλλον θα πρόκειται για Ντελέζος. Στις παρτηρήσεις, γι’ αυτούς που περιλαμβάνονται από 37- 42, γράφει ότι αυτοί  ενδιαιτώνται ιδίως εις την επαρχία Ναυπάκτου και εις τους δήμους Σπερχειάδος και Τυμφρηστού

Δράκος ή Κωστούλας Απόστολος  Γ. Α. Κ 678 με α/α 7 από την Σπερχειάδα. Είναι ο Αθανάσιος Ζήσης εκ Μιλιδωνίου, ο οποίος εφονεύθη το 1871 στο Καλαπόδι. Με το Γ. Α. Κ  689 με α/α 32 φέρεται στον κατάλογο των αποκηρυγμένων ως Δράκος Αναστούλης ή Κατσούλης, βλαχοποιμένας, οπαδός του Ληστάρχου Καντά, όπου με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος Αριθ 7293/22/8/1869 επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για τη σύλληψη και 500 για κατάδειξη

Ευσταθίου  Ηλίας  ( (Γ. Α. Κ 673 με α/α 71) από τα Καμπιά Σπερχειάδας, διατρίβει εις Λειβαδιά και ενδιαιτάται εις πολλάς επαρχίας.

Ένα άλλο Γ.Α.Κ το 674

Κάκος ( Τσιτούρας) Δ. (Γ. Α. Κ 673 με α/α 37))Γυφτοχώρι Σπερχειάδας. Στις παρτηρήσεις για τους από 37- 42 γράφει ότι αυτοί  ενδιαιτώνται ιδίως εις την επαρχία Ναυπάκτου και εις τους δήμους Σπερχειάδος και Τυμφρυστού

Μπακατσούλας Κ. Αθανάσιος ή Κωτάκης.  Από Σπερχειάδα Φθιώτιδος Γ. Α. Κ 689 με α/α 87. Με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθμός 10744/6/9/ 1868 σύμφωνα με το εκδοθέν Βασιλικό διάταγμα, επικηρύχθηκε με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 δραχμές για κατάδειξη. Εφονεύθη.

Μπερεστάνιος Ιωάν. (Α) (Γ. Α. Κ 673 με α/α 40) Προέρχεται από Γαρδίκι Σπερχειάδος. Στις Παρτηρήσεις για τους από α/α 37- 42 γράφει ότι αυτοί  ενδιαιτώνται ιδίως εις την επαρχία Ναυπάκτου και εις τους δήμους Σπερχειάδος και Τυμφρηστού. Για τον ίδιο από το Γ.Α.Κ 689 με α/α 79 του ιδίου, έχει την ίδια διεύθυνση και είναι χαρακτηρισμένος επικινδυνότητας(Α) με Βασιλικό Διάταγμα της 13 Οκτωβρίου 1865, το οποίο γράφει:  «αποκηρύσσεται με 3000 δραχμές για σύλληψη και 2000 για κατάδειξη. Εφονεύθη εις Δήμον Σπερχειάδος».

Παντεβάς Δημήτριος από Μπρούφλιανη Δήμου Σπερχειάδας Γ. Α. Κ 689 με ά/α 122 κατάσταση επικηρυγμένων, με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθμός 10744/6/9/ 1868, και σύμφωνα με το εκδοθέν Βασιλικό διάταγμα, επικηρύχθηκε με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 δραχμές για κατάδειξη. Εφονεύθη εις τον Δήμο Τυμφρηστού. Επωνομάζετο και Πεντεβής

Πουρνάρας Αθανάσιος  Κ. Από Μπρούφλιανη Σπερχειάδος

Σπυρογιάννης Σπύρ. (Γ. Α. Κ 673 με α/α 39) από Παλαιοβράχα Σπερχειάδας, Στις Παρτηρήσεις για τους από 37- 42 γράφει ότι αυτοί  ενδιαιτώνται ιδίως (δυσανάγνωστη λέξη)

Τσιλιμάγκος Σπύρος Ιωάννης, Από Παλαιοβράχα Δήμου Σπερχειάδος Γ. Α. Κ 689 με α/α 161 και με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αρθμό 8479/31/8/1867: «αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη». Ονομάζεται και Τσιλιμάκος

Χαμχούγιας Ιωάν. (Γ. Α. Κ 673 με α/α 41) Από Φτέρη Σπερχειάδος. Στις Παρτηρήσεις για τους από 37- 42 γράφει ότι αυτοί  ενδιαιτώνται ιδίως εις την επαρχία Ναυπάκτου και εις τους δήμους Σπερχειάδος και Τυμφρηστού.

Χαμχούγιας Κ (42), (Γ. Α. Κ 673 με α/α 42 από Φτέρη  Σπερχειάδος. Στις Παρτηρήσεις για τους από 37- 42 γράφει ότι, αυτοί  ενδιαιτώνται ιδίως εις την επαρχία Ναυπάκτου και εις τους δήμους Σπερχειάδος και Τυμφρηστού.

Η  εφημερίδα «Ευνομία» φ. 67 της 1-9-1878 αναφέρει: «Εις Μπρούφλιανην του Δήμου Σπερχειάδος ο Ανδρέας Χαμχούγιας έσφαξε δια γιαταγάνιον τον Γεώργιον Μπαρμπάτσον».

                            Δήμος Ηρακλειωτών

Αγγέλικος Αθ. Γεραγγέλης  ( (Γ. Α. Κ 673 με α/α 63) από Ζέλι. Δρα με τη συμμορία του Καμάρα.

Αντωνίου Ιωάννης(Γ) από Δρακοσπηλιά Ηρακλειωτών της Φθιώτιδας. Με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδας, αριθμό 8497 31/8/1867, επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για την σύλληψή του και 500 δραχμές για κατάδειξη. Εφονεύθη εν Δρακοσπηλιά τον Φεβρουάριο του 1872.

Γαλής Βασίλειος. Από Δήμο Ηρακλειωτών, βλάχος. (Βλέπε  Δήμο Υπάτης).

Καντάς  Ευάγ,  ( (Γ. Α. Κ 673 με α/α 61)από  Ζέλι. Μεμονωμένως δρα εις Λοκρίδα.

Νίκος ή Τασούλας Αθανάσιος, Γ.Α.Κ 678 με α/α 22, αγνώστου καταγωγής. Στις  παρατηρήσεις γράφει ότι είναι ο πληγωθείς και συλληφθείς εις Καραμούζαν, οπαδός του Τάκου. Ενώ στο 689 φέρεται με τον α/α 108, ότι είναι του Δήμου Ηρακλειωτών Φθιώτιδας και με την 11074/18/10/1867 απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδας αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη.  Είναι ο συλληφθείς εις Καραμούζα Λειβαδιάς.

Σκαλτσόπουλος Νικήτας από Παύλιανη, Δήμου Ηρακλειωτών. Γ. Α. Κ 689 α/α 148 κατάστασης των επικηρυγμένων, όπου με απόφαση της Νομαρχίας Αττικής, αριθμός 1727/25/2/1871, φέρεται αποκηρυγμένος με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Είναι οπαδός του Τάκου και συνελήφθη πληγωθείς εις τον Δήμο Κτημενίων.

Στεργίου Λάμπρος ή Γεωργίου Γ. Α. Κ 689 με α/α 144,  από το Δήμο Ηρακλειωτών.  Είναι ο ίδιος που είναι σημειωμένος στον α/α 47 με το όνομα Καλύβας Λάμπρος, Εκ του Οθωμανικού και με την 11074/18/10/1867 απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδας αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη.

Τριανταφύλλου Λάμπρος Δρακοσπηλιά Ηρακλειωτών Γ. Α. Κ 695.

                           Δήμος Υπάτης 

Βασιλείου Ιωάννης (Γ. Α. Κ.693) α/α 20), με απόφαση Νομαρχίας Φθιώτιδος 7293/22/8/1869 αποκηρύσσεται με 1000 και 500 και στο Γ. Α. Κ 693 α/α 20.

Γαλλής ή Κατζιφογαλλής Βασίλειος, Γ. Α. Κ 678 με α/α 6, ομοίως. Υπανδρεύθη εις την

Ρεντίνα, έχει εκ της Γυναικός του και ο ίδιος δυο αδελφούς διαμένοντες εις Υπάτη.

Προέβη εις τα ενδότερα της Τουρκίας. Γ. Α. Κ  689 με α/α 21. Φέρεται ως Γαλής Κ. Βασίλειος από το Δήμο Ηρακλειωτών και είναι στον κατάλογο των αποκηρυγμένων,  όπου με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθμό 11074/18/19/1867 επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για τη σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Στις Παρατηρήσεις αναφέρει ότι ονομάζεται και Κοντζιφογαλλής.

Λετσούδης Δ   Γ.Α.Κ. 673 με α/α 43Τ αναφέρεται ότι είναι από το Λιάσκοβο Υπάτης. Αγνοείται με ποια συμμορία είναι ενωμένος. Από το  689  με α/α 71, για τον Λατσούδα Δημήτριο (που απεβίωσε εις Τουρκία ) υπάρχει επικήρυξη της Νομαρχίας Φθιώτιδας, αριθμος 8497/31/8/1867 για σύλληψη 1000 δραχμές και για κατάδειξη 500. Στις παρατηρήσεις γράφει ότι είναι το ίδιο πρόσωπο στο Γ.Α.Κ  με α/α 116 με το όνομα  όμως Ξεφλούδας Δημήτριος και στις Παρατηρήσεις του ιδίου παραπέμπει ότι είναι το ίδιο πρόσωπο γραμμένο στον α/α 71 ως Λατσούδας και έχει αποκηρυχθεί και με την υπό αριθμό 7293/22/8/1869  με τα ίδια παραπάνω ποσά.

Σμοκοβίτης Θεόδωρος. Από Σμόκοβο Υπάτης

Χριστογεωργόπουλος  Δ ( (Γ. Α. Κ 673 με α/α 59) από Σμόκοβο Υπάτης. Δρα με την συμμορία του Κρικέλλα και του Μπελεστίνου.

                    Δήμος Τυμφρηστού

Αρβανίτης ή Τάκος Δήμος(( (Γ. Α. Κ 673 με α/α 48 & 70 το 673 το 678 με 1 ως 2 689) από Άγραφα, Σκηνίτης (Α),  διατρίβει εις Λειβαδιά και ενδιαιτάται εις πολλάς επαρχίας.  Με το (Γ.Α.Κ 689) με α/α 2 ο Τάκος Αρβανίτης είναι  βλαχοποιμένας Τυμφρηστού, είναι χαρακτηρισμένος με  Α, που σημαίνει πως είναι άκρως επικίνδυνος και στις 20 Απριλίου του 1870 δια Βασιλικού διατάγματος επικηρύχθηκε με 15.000 δραχμές και 5000 για κατάδειξη .

Βλάχου Κ  (Α) το Γ. Α. Κ 673 με α/α 44 αναφέρει ότι είναι από το Παλαιόκαστρο Τυμφρηστού.  Είναι ενωμένος με τη συμμορία του Βελούλα εις τους δυτικούς Δήμους της Φθιώτιδας, και σαν Βλάχος ή Γουλοκώστας ή Καραβάνας Κώστας  είναι στο Γ. Α. Κ 689 με α/α 23 της κατάστασης των επικηρυγμένων.  Είναι χαρακτηρισμένος με το βαθμό Α επικινδυνότητας, γι’ αυτό και με Β. Διάταγμα το 1870 της 7ης Μαϊου επικηρύσσεται με 4000 δραχμές για σύλληψη και 2000 για κατάδειξη.

Καραγιάννης  Αρ. (Γ. Α. Κ 673 με α/α 45), από το Παλαιόκαστρο Τυμφρηστού. Είναι ενωμένος με τη συμμορία του Βελούλα εις τους δυτικούς Δήμους της Φθιώτιδας, ενώ με το Γ.Α.Κ. 689 με α/α 49 φέρεται ως Καραγιάννης ή Καραγιαννόπουλος Αρ. Με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθμός 10744/6/9/1870, επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη.

Η εφημερίδα «Φάρος της Όθρυος» του 1874 φύλλο 799 γράφει σχετικά:  προσήλθε εις τον Μεχμέτ Αλή Πασά στον Αλμυρό μαζί με τον Ν. Ρεντίνα, τον Δημήτριο Κόκκινο, τον Ανδρέα Τσούνη, τον Αλέξιο Μπελέχα, τον Βασίλειο Κούτρα και λοιπούς άλλους και δικάστηκαν ανάλογα με τη βαρύτητα των πράξεών των.

Καραχρήστος Βασίλειος Από Πιτσουτά Τυμφρηστού Με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθ 11074/18/10/1867 επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη.  Εφονεύθη 12 Απριλίου1871 στη Θέση Γκαβέλη της Τουρκίας, από τουρκικά πυρά. Γ. Α. Κ 689 α/α 41.

Κλεφτοδήμος Σπύρος από Μαυρίλο Τυμφρηστού

Κορελής Δημήτριος, εξάδελφος των Μπουρχαίων Γ. Α. Κ 678 α/α 41

Λιάκας Βασίλειος από Μερκάδα Τυμφρηστού.

Μπούρχας Γεώρργιος ή Κιοσές Γ. Α. Κ 678 α/α 16  εκ Φθιώτιδος. Ο πατήρ του και μια αδελφή του εκτοπίσθηκαν εκ Φθιώτιδας εις Πάτραν. Ενώ στο (Γ. Α. Κ, 689 α/α 76) από Τυμφρηστό Φθιώτιδος.  Με απόφαση του Υπουργείου Εσωτερικών αριθμό 14  2/2/1867 αποκηρύσσεται  με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη

Μπούρχας Κώστας του Χ, Γ. Α. Κ 678 με α/α 18 στις  παρατηρήσεις αναφέρει: Εκ Φθιώτιδος, ο πατέρας του ονομάζεται Βλάχος και διαμένει εις την Φθιώτιδα, εις εξαδελφόν του και μετά λοιπών Μπουρχαίων.  Από το Γ.Α.Κ 689 με α/α 85 για τον ίδιον έχουμε τα ίδια παραπάνω στοιχεία και ότι είναι βλαχοποιμένας από τον Τυμφρηστό Φθιώτιδος και με την υπό αριθμό 10744/ 6/2/1868 απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Εφονεύθη στις 29 Σεπτεμβρίου 1872

Τζάκαλος ή Μπούρχας Γεώργιος, Γ. Α. Κ 678. Ο πατέρας του ονομάζεται Νίκος ή Νικολός Μπούρχας, διαμένει στη Φθιώτιδα.

                       Δήμος Πτελεατών

Αργυρίου Δ Δημήτριος(Γ), από Χαμάκου Πτελεατών της επαρχίας Φθιώτιδας. Στις 13 Οκτωβρίου 1867 επικηρύσσεται με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδας αριθμό 11074/13/10/1867 με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 δραχμές για κατάδειξη. Τέλος στις παρατηρήσεις αναφέρει:  Εφονεύθη εις Τουρκίαν  το 1870(Γ.Α.Κ 689).

Βασιλείου Μιχάλης (Γ) Γ. Α. Κ. 689 με α/α/ 10. Αρβανιτόβλαχος από Πτελεατών Φθιώτιδος. Με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθ 11074/24/10/1867 επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη.

Γιαγκου ή Γιαννέλου Γεώργιος* Γ. Α. Κ 689 με α/α 17. Αρβανιτόβλαχος του Δήμου Πτελεατων Φθιώτιδος. Με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος 11074/18/2/1867 αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Φονεύθηκε εις Τουρκίαν 1870. Δεν υπήρξε ληστής.

Γκαμαλέτσος Άρης Ιωάννης εκ Πτελεατών, Αρβανιτόβλαχος. Με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθ 11074/24/10/1867 επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Δεν υπήρξε ληστής. Διαμενείθη παρά τω Δήμω Κωστούλα Γ. Α. Κ 689 α/α 18

Γκαμαλέτζος  Κ.Α. (Γ) Αρβανίτης, από Δήμο Πτελεατών. Είναι χαρακτηρισμένος Γ και με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθ 8497/31/8/1867 επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Συνελήφθη εις την Πάτρα το 1872 όπου διετέλει από Αστυνομικό κλητήρα Γ.Α.Κ 689 α/α 24.

Γκαμαλέτσος Ν Χρήστος, εκ Πτελεατών, Αρβανιτόβλαχος. Με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθ 8497/31/8/1867 επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Γ. Α. Κ 689 α/α 20.

Θεοδωράκης* Δ. (Από Γ. Α. Κ 673 με α/α 13) από Χαμάκου Δήμου Πτελεατών 

Καραβάνης  Δ*. ( Γ. Α. Κ 673 με α/α 15) Από Σούρπη, Δήμου Πτελεατών

Κατσαντώνης Αντω*.  ( Γ. Α. Κ 673 με α/α 14) Άγιοι  Θεόδωρου Δήμου Πτελεατών

Ντατσογιάννης Ευαγγελής (Γ. Α. Κ 678) με α/α  23  και Γ. Α. Κ 689 με α/α 109. Τον αναφέρει ως βλαχοποιμένα του Δήμου Πτελεατών Φθιώτιδας και είναι επικινδυμότητας Α και με το Β.Δ 7ης Μαΐου 1870 αποκηρύσσεται με 6000 δραχμές για σύλληψη και 3000 για κατάδειξη.

Μπίσας ή Γκουτίνης Κώστας (Γ), Αρβανιτόβλαχος, από Δήμο Πτελεατών, επαρχία Φθιώτιδος.  Το Γ. Α. Κ 689 με α/α 28 τον φέρει ως Γκουτίνη ή Μπέσα Κώστα και στις παρατηρήσεις παραπέμπει στον α/α 90 του ιδίου. Με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθ 11074/18/10/1867 επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Φονεύθηκε στην Τουρκία το 1868.  Είναι σημειωμένος στον αριθμό  226519/2/2, (δυσανάγνωστες λέξεις ).

Μπότσιας Μιχ Γιαννάκης Γ. Α. Κ 689 α/α 75 Αρβανιτόβλαχος Δήμου Πτελαιατών. Με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθ 11074/18/10/1867, επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Στις Παρατηρήσεις αναφέρεται ότι δεν υπήρξε ποτέ ληστής υπό τοιαύτην ονοματεπωνυμίαν.

Στέλιος Ευθ. Κώστας (Γ. Α. Κ 689 α/α 143 αρβανιτόβλαχος, από Δήμο Πτελαιατών με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθμό 8497/31/ /1867 αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη.

Τζογκάκης Αθανάσιος, Γ. Α. Κ 678 α/α  30, αδελφός του Δημήτρη και στο 689 με α/α 155 τον αναφέρει από το Δήμο Πτελαιατών και ως βλαχοποιμένα, με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθμό 8497/31/ /1867 και τον αποκηρύσσει με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη, στις δε παρατηρήσεις γράφει ότι ονομάζεται και Τουρνάς και ότι εφονεύθη στη Γούρα το 1869.

Τσάκος Χ  Λάμπρος  Γ. Α. Κ 689 α/α 162, Αρβανιτόβλαχος, Δήμου Πτελαιατών και με την υπό αριθμό 10744/ 6/2/1868 απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη.

Τζογκάκης Δημήτριος Γ. Α. Κ 678 α/α 31, βλαχοποιμήν, αδελφός του Θανάση. Στο 689 με α/α 157 του Δήμου Πτελαιατών και με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος, αριθμός 8497/31/ /1867,  αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη,

Φρίκας ή Φρίκης, Αρβανιτόβλαχος του Δήμου Πτελαιατών  και με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθμός 8497/31/8/1867 αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη• εφονεύθη υπό των συντρόφων του εις την Πελοπόννησο το 1871

Χασιώτης Β. Αντώνιος, Άγιοι Θεόδωροι, Δήμος Πτελεατών Γ. Α. Κ 695.

                   Δήμος Κρεμαστής Λαρίσης

Αποστόλου Αθανάσιος. Από Καϊάφα Κρεμ. Λαρίσης Γ.Α.Κ 695

Γάτος  Ν. Λάμπρος  Γ. Α. Κ. 678 με α/α 5 εις 19 του 689. Υπανδρεύθη εις το Τουρκικόν, διαμένει εις την Νευρόπολη με τον πατέρα του, εφύλαγε το ποίμνιον της Μονής Κορώνης ;;;; εις τον Ισμαήλ Βρασάρην.

Γ. Α. Κ  689 με α/α 19 αναφέρεται στον κατάλογο των αποκηρυγμένων, όπου με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος  αριθμ. 8368/31/8/1868 αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για τη σύλληψη και 500 για κατάδειξη

Καϊαφας *  ( Γ. Α. Κ 673 με α/α 17) από Σουβάλα Κρεμαστής Λαρίσης. Στο ίδιο Γ. Α. Κ το όνομά του είναι καταχωρημένο με α/α 147 ως  Σιάνου Αποστόλου  Αθαν. ή Χαγιάφας, όπου από τις παρατηρήσεις μας παραπέμπει στον Καϊάφα και με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθμό 7293/22/8/1869 αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη

Καλτσάς* Δ  ( Γ. Α. Κ 673 με α/α 16) από Γαρδίκι Κρεμ. Λαρίσης.

Καραγιώργος Αθανάσιος από Ράχες Κρεμ. Λαρίσης Γ. Α. Κ 695.

Κουδουνάκος* Αχ. ( Γ. Α. Κ 673 με α/α 12) από Γλύφα Κρεμαστής Λαρίσης.

Κουτουβής * (Γ. Α. Κ 673 με α/α 27) από τη Νέα Μιντζέλα.

Λαϊγιαννάκης*. ( Γ. Α. Κ 673 με α/α 20) ομοίως, από Ράχες .

Μαλισης Σιάτρας ( Γ. Α. Κ 673 με α/α 18) από Γαρδίκι Κρεμ. Λαρίσης.

Μήτρακας   ( Γ. Α. Κ 673 με α/α 19) από Ράχες Φθιώτιδας.

Μπαλτάς  Ι. Νικόλαος (Γ. Α. Κ 689) από Ράχες. Με το Γ. Α. Κ 689 και με α/α 155 φέρεται   καταγόμενος από Πτελαία και ως βλαχοποιμένας και με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθμό 8497/31/8/1867 αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη

Μπαλτάς Νικόλαος, από Ράχες Κρεμαστής Λαρίσης φέρει βαθμό επικινδυνότητας Γ και με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθ 8497/31/8/1867 επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη.(Γ. Α. Κ 689 α/α 80 Γ. Α. Κ 689 α/α 80) .

Περβελίδης Ιωάννης. Από Ράχες Κρεμαστής Λαρίσης. Γ. Α. Κ 695.

Σιάτρας Ιωάννης  (Γ) ( Γ. Α. Κ 689 α/α 142) από Μύλους Κρεμαστής Λαρίσης επικηρυγμένος με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθμό 8497/31/8/1867, με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη

Σκούτρας  Φ*.  Αρχιληστής  ( Γ. Α.  Κ 673 με α/α 11) είναι από Γλύφα, Κρεμαστής Λαρίσης, ενώ με το 689 και με α/α 145 φέρεται με το όνομα Σκούντρας Φώτης και είναι από τη Βλύχα Κρεμαστής Λαρίσης. Είναι επικινδυνότητας Β και με Β. Δ στις 24 Δεκεμβρίου 1869 αποκηρύσσεται με 2000 δραχμές για σύλληψη και 1000 για κατάδειξη.

                     Δήμου Φαλαρών

Α Αντωνίου Νικολάου από Νίκοβα Φαλαρών Γ.Α.Κ 695

Μελίτσης* . (Γ. Α. Κ 673 με α/α 22) από Τσερνοβίτι Φαλαρών

Μπαλτάς*  Αθ . (Γ. Α. Κ 673 με α/α 23)   από Τσερνοβίτι Φαλαρών.

Παπαδόπουλος  Δα  Αθανάσιος (Γ. Α. Κ 673 με α/α 21) από Σπάρτια Δήμου Φαλαρών

Παρδάλης Ζ. Φώτης από Στυλίδα Δήμου Φαλαρών Φθιώτιδος (Γ. Α. Κ 689  με α/α 121)κατάστασης των.

Τούρνας Γεώργιος από Στυλίδα Φαλαρών

Τσαγκάκης*  Αθ   (Γ. Α. Κ 673 με α/α 24)  από Τσερνοβίτι Φαλαρών. Με το Γ. Α. Κ 689 και με α/α, φέρεται ως καταγόμενος από Πτελαιατών και ως βλαχοποιμένας και με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αρθμό 8479/31/8/1867 αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη

Τσαγκάκης*  Δ  (Γ. Α. Κ 673 με α/α 25) από Τσερνοβίτι Φαλαρών. Είναι αδέλφια με τον Αθ. και με το ίδιο Γ. Α. Κ είναι γραμμένος με α/α 157 και με την ίδια αποκήρυξη.

Τσιτσίρας Δ Κωνσταντίνος  (Γ)  Γ. Α. Κ 689 α/α 167 Δήμου Φαλαρών Φθιώτιδος. Με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδας 11074/18/10/1867 αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κτάδειξη.

Τσόρης ή Τουρνάς Γεώργ. (Γ. Α. Κ 689 α/α 156) βλαχοποιμήν Φαλαρών και με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αρθμό 8479/31/8/1867 αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Ονομάζεται και Τουρνάς Γεώργιος. Εφονεύθη εις Γούραν το 1869

 

Δήμων Παρνασίδος και Δωρίδος

Βέϊμος Αθ, Ευ.   Γ. Α. Κ 673 με α/α 60 Κροκυλίου. Αγνοείται πού βρίσκεται. Στο Γ. Α. Κ 689 με α/α 84 αναφέρεται σαν Μπέϊμος  Ευ.  Αθανάσιο, από Κωστάρτζα Κροκυλίου Δωρίδος και με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθμός 10744/6/9/ 1868 σύμφωνα με το εκδοθέν Βασιλικό διάταγμα, επικηρύχθηκε με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 δραχμές για κατάδειξη. Εφονεύθη.

Βελεστίνος Κώστας. (Α)Από Μαυρολιθάρι δήμου Κυτινίων Παρνασίδος (Γ. Α. Κ 689 με α/α 9). Καταγωγή από το Μαυρολιθάρι του Δήμου Κυτινίων, με Β.Δ στις 25/2/1871 αποκηρύσσεται με 6000 για σύλληψη και 3000 για κατάδειξη και στις Παρατηρήσεις αναφέρεται ότι εφονεύθη στις 15 Μαρτίου 1871 υπό του εντελματία Ανάγνου (  ;   )

Καλύβας Ζάχος, από Στρώμη Κυτινίων Παρνασίδος. Με απόφαση  Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθ. 5216/24/5/1868 επικυρήσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 δραχμές για κατάδειξη, Συνελήφθη και διάγει εις φυλακάς.

Καρανίκας  Ν.  ( (Γ. Α. Κ 673 με α/α 52) από Μαυρλιθάρι  Δήμου Κυτινίου. Με τον Λήσταρχο Κρικάλλα και με το Γ.Α.Κ 689  φέρεται γραμμένος με α/α 53 ως Καρανίκας ή Καραντούρης Νίκος ή Φλώρος και είναι από τον Δήμο Κυτινίων. Με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος 10744/6/10/ 1870, σύμφωνα με το εκδοθέν Βασιλικό διάταγμα, επικηρύχθηκε με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 δραχμές για κατάδειξη. Εφονεύθη κρυφά κατ’ ομολογίαν του επισκόπου Αμφίσσης.

Κιάγκης  Γ. ή Φωτόπουλος. Με  το Γ. Α. Κ 673 με α/α  50 από Λιδόρικι, δρα κυρίως εις τας επαρχίας Δωρίδος και Παρνασίδος με τον Λήσταρχο Κρικέλλα .

Κουβέλας Τόλ. ( (Γ. Α. Κ 673 με α/α 55) από Στρώμη Κυτινίου. Δρα με την συμμορία του Κρικέλλα και του Μπελεστίνου. Στο Γ.Α.Κ 689 με α/α 45 είναι με το όνομα Κουβέλας Ζάχος  και με την ίδια  καταγωγή  και με  απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδας αριθμό 5216/24 /5/ 1868 αποκηρύσσεται με 1000 για σύλληψη και 500 για κατάδειξη και  είναι χαρακτηρισμένος επικινδυνότητας Γ. Συνελήφθη και διατελεί εις φυλακάς.

Κούτρας Κ. Ιω.  (Γ. Α. Κ 673 με α/α 51  από Λευκαδίτι• αγνοείται που ευρίσκεται . Στο Γ.Α.Κ  689 που είναι κατάσταση επικηρυγμέων με α/α  50, τον έχει ως  Κούτρας Ιωάννης από το Λευκαδίτι Αιγιτίου Δωρίδος. Με απόφαση της Νομ. Φθιώτιδος αριθμός 10744/6/9/1870, επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Εφονεύθη.

Κρικέλλας Ηλ. ( (Γ. Α. Κ 673 με α/α 48). Λήσταρχος από Λευκαδίτι Κυτινίου. Δρα κυρίως εις τας επαρχίας Δωρίδος και Παρνασίδος.

Μόλιος ή Μάλιος Γ .Δ ( (Γ. Α. Κ 673  είναι χαρακτηρισμένος Γ και με α/α 58, από Μαυρολιθάρι Κυτινίων. Δρα με την συμμορία του Κρικέλλα και του Μπελεστίνου. Με το Γ.Α.Κ 689 είναι γραμμένος στον α/α 74 και με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθ 5212/24/851868 επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Φονεύθηκε στην Τουρκία το 1871.

Μπελεστίνος   Κ. (Γ. Α. Κ 673 με α/α  49) με  επικινδυνότητα (Β) από Μαυρλιθάρι, Δήμου Κυτινίου. Δρα κυρίως εις τας επαρχίας Δωρίδος και Παρνασίδος με τον Λήσταρχο Κρικέλλα. Με το Γ/Α/Κ 689 με α/α 9 φέρεται γραμμένος ως Βελεστίνος Κώστας, και χαρακτηρίζετα Α επικινδυνότητας, γι’ αυτό και με Βασ. Διάταγμα στις 25/2/1871 επικηρύσσεται με 6000 δραχ για σύλληψη και 3000 για κατάδειξη. Εφονεύθη  15 Μαρτίου 1871 υπό του εντελματία; Ανάγνου Τζούνου (δυσανάγνωστη λέξη)

Μπισμπίκης Χρ.  ( (Γ. Α. Κ 673 με α/α 53) από Μαυρολιθάρι του Δήμου Κυτινίου. Δρα με τη  συμμορία του Κρικέλλα και Μπελεστίνου.

Σταϊκάκης ή Καραδήμος ή Ντερομοίρης ή Γουργιώτης Γ ( Γ. Α. Κ 689 α/α 139) από Χρυσό Κρήσσης Παρνασίδος. Με τις αποφάσεις της Νομαρχίας Φθιώτιδος α/α 4197/4/51868 και 8368/13/8/1868, αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Εφονεύθη εις Τουρκία 1860 μετά των οπαδών του ληστάρχου Σπανού.

Τρίγκος  Ηλ. ( (Γ. Α. Κ 673 με α/α 56) από Μαυρλιθάρι Κυτινίου. Δρα με την συμμορία του Κρικέλλα και του Μπελεστίνου. Στο Γ. Α. Κ 689  είναι με α/α 158 και με το όνομα Τρίγκας Ηλίας, με την ίδια  καταγωγή. Με  απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδας αριθμό 5216/24 /5/ 1868 αποκηρύσσεται με 1000 για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Είναι χαρακτηρισμένος με βαθμό επικινδυνότητας Γ.

Χρυσικός Δ Στέργιος Γ. Α. Κ 689 α/α 182, από Άνω Μπουσουνίτσα Δήμου Κυτινίων Παρνασίδος. Με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθμό 10744/ 6/2/1868 αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για καταδειξη.

                         Δήμων Λοκρίδος

Αγγελής Α Αγγελής (Γ) . Από Αταλάντη Λοκρίδος  Γ. Α. Κ 693 α/α  5 της ονομαστικής Κατάστασης των αποκεκηρυγμένων ληστών κατά την Στερεά. Αποκηρύσσεται  με τα ποσά Γ επικινδυνότητας.

Δράκος Αναστούλης ή Ναστούλης,(Γ) οπαδός του ληστάρχου Καντά Γ. Α. Κ 689 α/α 32, από Δήμο Δαφνησίων Λοκρίδος. Με  απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθ 7293/22/8/1869 επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Εφονεύθη εις Καλαπόδι Λοκρίδος το 1870.

Ζήσης Ανέστης  ( (Γ. Α. Κ 673 με α/α 62) από Άγναντη Δήμου Κροκυλίου, δρα μεμονωμένως εις Λοκρίδα.

 Μαντανίκας Σπύρος, από Θερμοπυλών Λοκρίδος, βλαχοποιμήν• επονομάζεται και Κουτσονίκας. Είναι χαρακτηρισμένος Γ και με  απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθ 11074/18/10/1867 επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη (Γ. Α. Κ 689 με α/α 81), ενώ το 678 με α/α  17 τον φέρει ως άγνωστο.

Ξεφλούδας Βλέπε Πλάκας

Παπουτσής Δ  ( (Γ. Α. Κ 673 με α/α 65) από Δραχμάνιο Ελάτειας, έχουν ιδίαν συμμορία με τον αδελφό του Ν. εις Λοκρίδα.

Παπουτσής  Ν.  ( (Γ. Α. Κ 673 με α/α 66) από Δραχμάνιο Ελάτειας έχουν ιδίαν συμμορία με τον αδελφό του Δ. εις Λοκρίδα,

Πλάκας Αθ. ( (Γ. Α. Κ 673 με α/α 64) από Άγναντη Δαφνησίων. Άγνωστη η συμμορία που δρα .

Πλάκας ή Ξεφλούδας Α Ευστάθιος, (Γ. Α. Κ  678 με α/α 26), άγνωστος χωρικός.  Παρατηρήσεις: Είναι ο Ξεφλούδας, όστις εφονεύθη εν Τουρκία τον Αύγουστο το 1871.Το ίδιο έγγραφο παραπέμπει στο 689 Γ. Α. Κ  που είναι κατάσταση επικηρυγμένων ληστών και στον  α/α 124 όπου είναι γραμμένο το όνομα Πλάκας Α. Ευστάθιος,  οπαδός του Τασούλα,  τον αναφέρει ως βλαχοποιμένα, και με την  απόφαση αριθμός 7293/22/8/ 1869 της  Νομ.  Φθιώτιδος αποκηρύσσεται με 1000 για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Στις παρατηρήσεις της ίδιας σειράς γράφει ότι είναι ο  Ευστάθιος Ξεφλούδας που είναι καταχωρημένος στην ίδια κατάσταση των επικηρυγμένων  με α/α 117 όστις εφονεύθη εις Τουρκίαν το 1871. Στη σειρά με α/α 117  συναντάμε το όνομα Ξεφλούδας Ευστάθιος με καταγωγή από τον άγιο Ιωάννη Λοκρίδος και είναι επικηρυγμένος  με απόφαση της Νομ. Αττικής, αριθμός 1727 / 25/ 2/ 1871. ( Φαίνεται ότι δρούσε και στο νομό Αττικής). Στις παρατηρήσεις γράφει ότι είναι οπαδός του Τάκου και επιβεβαιώνει την διεύθυνση, Άγιος Ιωάννης .

Σπανός Ευαγγ  ( (Γ. Α. Κ 673 με α/α 67) λήσταρχος(Β) από Άγραφα, είναι  Σκηνίτης διατριβών εις Λοκρίδα.

Τζολάκης Αθανάσιος ή Καρανάσος, εκ Λοκρίδος, Αλβανόβλαχος. Εφονεύθη εις χωρίον Μπέλεσι της Λοκρίδος το 1868. (Γ. Α. Κ 678 α/α 32). Στο 165 στο 689 α/α 165 φέρεται ως Τσολάκης Αθανάσιος ή Καρανάσιος και με απόφαση του Υπουργείου Εσωτερικών αριθμό 15 της 28ης Ιουνίου 1866 αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη.

Ευρυτάνες (δρώντες στον  Νομό Φθιώτιδας)

Καραγιάννης Χ. Καραγιάννης ή Μπακογιάννης Γ. Α .Κ 689 α/α 44 από Δήμο Καλλιδρομητών Ευρυτανίας. (Γ) Με απόφαση του Υπουργείου Εσωτερικών αριθ. 14/2/2/1867 επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Καραγιάννης (Β)  Στο Γ.Α.Κ 673 με α/α  69 είναι γραμμένο το όνομα Κααραγιάννης από Σύγκρελο Ευρυτανίας και ότι  διατρίβει εις Λειβαδιά και ενδιαιτάται εις πολλάς επαρχίας. Μάλλον θα πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο.

Κολοβός Κώστας Γ.Α.Κ 678/με α/α 5. Απεσύρθη της ληστείας εις άγνωστο μέρος από το 1865. Είναι ο ίδιος που αναφέρεται στο Γ. Α. Κ 689 με α/α 70 και είναι από Κραρύτσα Δήμου Παρακαμπυλίων και με απόφαση του Υπουργείου Εσωτερικών αριθμός 14 αποκηρύσσεται με με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Είναι Βλαχοποιμένας.

Μπελέχας Δ Αλέξιος, α/α 80 του 689 Γ. Α. Κ. Κατάγεται από Δόμνιτζα Καλλιδρομητών Ευρυτανίας, και με αποφάσεις της Νομαρχίας Ευρτανίας με αριθ. 6346 και 7050/13 και 19/ 9/1870 αποκηρύσσεται με 1000 δρχ. για σύλληψη και 500 για κατάδειξη.

Η Εφημερίδα «Φάρος της Όρθρυος» του 1874 φύλλο 799, γράφει ότι προσήλθε εις τον Μεχμέτ Αλή Πασά στον Αλμυρό μαζί με τον  Καραγιάννη Αριστ. τον Ν. Ρεντίνα, τον Δημήτριο Κόκκινο, τον Ανδρέα Τσούνη, τον Βασίλειο Κούτρα και λοιπούς άλλους και δικάστηκαν ανάλογα με τη βαρύτητα των πράξεών των.

Δήμος Πατζούρας ή Πλιάσης, Γ. Α. Κ 678  με α/α 27 εξ Ευρυτανίας. Εφονεύθη τον Μάιο του ‘71 υπό του Ν. Μπικάρη και παρεδόθη η κεφαλή του εκ της Τουρκίας. Και 689 με α/α 125.

Σπανός Ευάγγελος, ονομάζεται Παλαμίδας. Γ. Α. Κ 678 με α/α 28 και α/α 140 στο 689. Είναι από το Δήμο Κτημενίων της Ευρυτανίας και βλαχοπομήν. Με Β. Δ του 1865 στις 21/8, αποκηρύσσεται με 10.000 δραχμές για σύλληψη και 4000 για κατάδειξη. Είναι επικινδυνότητας Α.

Σπανός Ηλίας, ονομάζεται και Παλαμίδας. (Γ. Α. Κ 678  α/α 29) και  στο (689 με α/α 141). Είναι από το Δήμο Κτημενίων της Ευρυτανίας και βλαχοπομήν . Με Β.Δ του 1865 στις 21/8, αποκηρύσσεται με 6.000 δραχμές για σύλληψη και 3000 για κατάδειξη και είναι επικινδυνότητας Α• πιστεύω πως είναι αδέλφια.

Αρβανιτόβλαχοι, Βλάχοι και Σκηνίτες δρώντες στη Φθιώτιδα

Βαζούρας ή Παγκάλος  Ιωάννης ή Σκαντζούρης, Γ. Α .Κ 678 με α/α 9. Ο πατέρας του αποθαμένος, έχει τρείς αδελφούς που  παραχειμάζουν εις την Φθιώτιδα. Το 1864 ή 65 προσήλθε με τον Σκαλτζοδήμον για να δικαστεί στη Χαλκίδα αλλά αθωώθηκε, αλλά επεδόθη εκ νέου εις την ληστείαν. Στο 689 Γ.Α.Κ με α/α 37, φέρεται ως βλαχοποιμένας και ως Ιωάννης Βαζούρας ή Πάγκαλος άνευ καταγωγής. Με την υπ’ αριθμ. 7293/22/8 /1869 της Νομαρχίας Φθιώτιδας αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Ονομάζεται και Κουτσομπίνας και εφονεύθη εις Τουρκίαν. Είναι δε γραμμένος στο ίδιο με α/α 46 με το Κουτσομπίνας και ότι εφονεύθη εις Ασπροπόταμο Τρικάλων• υπάρχει και η υπό αριθμό 8360/13/8/1868 απόφαση της ίδιας Νομαρχίας.

Γκαμαλέτσος Τάσος*. Αρβανιτόβλαχος ( Γ. Α. Κ 673 με α/α 5).

Γκάσιος,   (Γ.Α.Κ 673 με α/α 33) Αρβανιτόβλαχος.

Θανασάκης  Κ*. (Γ.Α.Κ 673 με α/α 10). Από το Γ. Α. Κ.689 με α/α 5, φέρεται ως Αθανασίου ή Αθανασάκης Κ., Αρβανιτόβλαχος. Με την 7293/22/ Αυγούστου 1869 απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος επικηρύσσεται με  1000 δραχμές για τη σύλληψη και 500 για την κατάδειξη.

Καινούριος Ιωαν. ή  Στραβοκέφαλος**, βλαχοποιμήν.  Με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθ 7293/8/8/1869 επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Ονομάζεται και Κορωνάκης•  είναι εκ του Οθωμανικού Γ. Α. Κ 689 με α/α 55 συνέχεια Κρεπούρη.

Κούτρας Νικόλαος**.(Γ) Σκηνίτης Γ. Α. Κ  689 με α/α 40. Με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθ.7293/22/8/1869 αποκηρύσσεται  με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για  κατάδειξη. Στις παρατηρήσεις γράφει ότι  επονομάζεται και  Κούστας Κούτρας ή Κρεπούρης, και εφονεύθη την 12^ην Αυγούστου του 1871• συνέχεια πιο κάτω Κρεπούρη.

Κουτής Κώστας, (Γ) Σκηνίτης, βλάχος, εκ Τουρκίας. Η μητέρα του διαμένει στην Φθιώτιδα. Δεν έχει άλλους συγγενείς. Είναι γραμμένος και ως Σκαντζούρης ή Κουτής Κώστας και είναι χαρακτηρισμένος Γ. (Γ. Α. Κ 689  α/α 39 και α/α 149 του ιδίου) Με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθ 7293/22/8/1869 και με την υπό αριθμό 7227/25/2/1871 της ιδιας Νομαρχίας απόγαση στο όνομα Σκαντζούρης, επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Συνελήφθη στο Δήμο Κτημενίων το 1870.

Κρεπούρης ή Στραβόκεφαλος Κορωνάκης Ιωάννης**. Γ. Α. Κ 678 με α/α 13 εκ του Τουρκικού. Ο πατέρας του ήτο  αρχιποιμήν της μονής Κορώνης και έχει ένα αδελφό διατρίβοντα εν Τουρκία. (Μας παραπέμπει να δούμε το Γ.Α.Κ. 689 α/α 55 όπου εδώ συναντάμε το όνομα Καινούριος Ιωαν. ή Στραβοκέφαλος, βλαχοποιμένας).Με απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος αριθ.7293/22/8/1869 αποκηρύσσεται  με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για  κατάδειξη. Στις παρατηρήσεις αναφέρει ότι είναι ο Κορωνάκης εκ του οθωμανικού συνέχεια στον Ντούρα.

Μάρτσας Γ* . Αρβανιτόβλαχος (Από Γ. Α. Κ 673 με α/α 4).

Μουστακαλής ή Τρουμπίκης Νάσος, Γ.Α.Κ 678 α/α  20. Δεν είναι βλάχος και κατάγεται από το Νταοκλί Νεζερού της Τουρκίας. Με το Γ. Α. Κ 689 έχει α/α 91, τον φέρει σαν Σκηνίτη και με την υπό αριθμό 1727/25/2/1871 απόφαση της Νομαρχίας Αττικής αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για καταδίωξη. Οπαδός του Τάκου

Μπόλιας Δ *αρχιληστής.  Αρβανιτόβλαχος (Από Γ. Α. Κ 673 με α/α 1).

Μπόλιας  Γεωρ*. Αρβανιτόβλαχος(από Γ. Α. Κ 673 με α/α 2).

Νεροφείδας Γεώργιος. Το Γ. Α. Κ 678 με α/α 24 τον φέρει ότι είναι από Φθιώτιδα και είναι φονευθείς εις Γούραν, Δεκέμβριον του 1871, ότε εφονεύθησαν  22 Οθωμανοί. Το 689 με α/α 111 τον άχει ως βλαχοποιμένα και ότι είναι οπαδός του αρχιληστάρχου Μπελούλα. Με την 7293/22/8/1869 απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδας αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Εφονεύθη εις Γούραν το Δεκέμβριο του.   ;;;     Βλέπε και α/α 160 Τζανής Κωνσταντίνος στις παρατηρήσεις.

Νάστος Πσούτας*. Αρβανιτόβλαχος (από Γ. Α. Κ 673 με α/α 3).

Νταλαμάγκας Αθανάσιος ή Νάσος, Γ. Α. Κ 678 με α/α  21 εκ Φθιώτιδος. Εφονεύθη εις Γούρα τον Ιανουάριο του 1871 μετά του Νεροφείδα ή Ακρίδα. Το Γ. Α. Κ 689 με α/α 107 τον αναφέρει με το ίδιο όνομα εκ του Οθωμανικού, και με απόφαση υπ’ αριθμ. 8368/13/8/1868 της Νομαρχίας Φθιώτιδας αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη.  Κατέφυγε εις Μολδοβλαχίαν.

Ντεληγιάννης Κώστας, Γ. Α. Κ 678 με α/α 22 άγνωστος χωρικός και στο Γ. Α. Κ 689 με α/α 115 χαρακτηρίζεται ως Σκηνίτης και Γ επικινδυνότητας. Με απόφαση του Υπουργείου Εσωτερικών 494/13/2/1870 και της Νομαρχίας Ακαρνανίας αριθμός 6346 και 7050 της ιδίας το 1870 αποκηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Παρατηρήσεις• είναι ο Κώστας Νταλαταγιάννης όστις εφοεύθη στις 4 Ναρτίου 1871 στο Δήμο Κτημενίων.

Ντούρας ή Κούτρας Κώστας**, Γ. Α. Κ 678 α/α 14. Παραπέμπει εις (56του689) ως εκ Φθιώτιδος (οι συγγενείς του έβοσκαν τα ποίμνια της μονής Αγάθωνος) και είναι γυναικαδελφός του Μήτρου Τασούλα και έχει τρεις αδελφούς εκτοπισμένους στην Πάτρα. Στο ίδιο  Γ.Α.Κ 689 με α/α 56  είναι καταχωρημένο το όνομα Κούτρας ή Κριπούρης Κώστας, βλαχοποιμήν, και με απόφαση της Νομαρχίας Αττικής αριθ 9579/26/11/1869  επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Και εδώ στις παρατηρήσεις γράφει ότι επονομάζεται και Κωσταράς Ντούρας. **Είναι πολύ πιθανόν ο Νικόλαος, ο Ιωάννης  και ο Κώστας Κούτρας ή Κρεπούρης ή Καινούριος  να είναι δυο ή τρία ή και 4 αδέλφια  και να  χρησιμοποιούσαν διάφορα ονόματα για σύγχυση  και παραπλάνηση των αρχών.

Σαμαράς  Πέλιος* . Αρβανιτόβλαχος (από Γ. Α. Κ 673 με α/α 6).

Σκαντζούρης Κων/νος ή Κούτης  Γ.Α.Κ. 689 α/α 149 βλέπε Κούτης .

Στουρνάρας Ευάγ*. Αρβανιτόβλαχος (Γ. Α. Κ 673 με α/α 8).

Τάκης Αθαν. Αρβανιτόβλαχος ( Γ. Α. Κ 673 με α/α 9).

Τέγιος* ( (Γ. Α. Κ 673 με α/α 34) Αρβανιτόβλαχος.

Τζίτζης ή Φλώρος Νικόλαος, εφονεύθη υπό των Τούρκων εις την Γούραν την 25^ην Απριλίου (Γ. Α. Κ 678 α/α 33). Στο 689 με α/α 175 τον αναφέρει σαν Σκηνίτη και οπαδό του Τάκου. Η Νομαρχία Φθιώτιδας με την απόφαση 7293/22/8/1869 τον αποκηρύσσει με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Επίσης στις παρατηρήσεις αναφέρει ότι σκοτώθηκε στο Τουρκικό το 1871.

Φίλου Νάκος. Γ. Α. Κ 678 α/α 36. Στο 689 με α/α 178 τον αναφέρει σαν Σκηνίτη και με δύο αποφάσεις της Νομαρχίας Φθιώτιδας αριθμός 7293 31/8/1869 και 7050/29/9/1870 επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Επονομάζεται και Ζυγογιάννης.

Φοράδας ή Φορέζης ή Κοντομήτρος Γεώργιος. Γ. Α. Κ 678 με α/α 34. Στο 689 Γ.Α.Κ με α/α 176 τον κατατάσσει στους βλαχοποιμένες  και η Νομαρχία  Φθιώτιδας με την απόφαση 7293/22/8/1869 τον αποκηρύσσει με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Στις παρατηρήσεις αναφέρει ότι  επονομάζεται και Κοντομήτρος ή Φοράδας.

Σαρακατσάνοι διάφοροι με άγνωστη  καταγωγή

Κατσογιάννης  Ευαγγ*.  (Γ. Α. Κ 673 με α/α 26) Σαρακατσάνος.

• Οι από τον αριθμό 1-27 του Γ. Α. Κ 673 αναγραφόμενοι δεν αποτελούν ιδίαν συμμορία, ενδιαιτώνται ότε μεν εις  τους Δυτικούς Δήμους της Φθιώτιδας, ότε δε εις το Οθωμανικόν και τινές εξ αυτών αγνοείται  εάν είναι επικηρυγμένοι. 

Τελαμάγκας. (Γ. Α. Κ 673 με α/α 31) Σαρακατσάνος.

Ζίκος. (Γ. Α. Κ 673 με α/α 32)  Σαρακατσάνος.

Κυρίτζης  Κ. ( (Γ. Α. Κ 673 με α/α 57) από Συκά Αιγιτίου. Δρα με την συμμορία του Κρικέλλα και του Μπελεστίνου.

Καλύβας Λάμπρος, εκ Τουρκικού όπου υπεκρύπτετο. Η μήτηρ του διαμένει εις Φθιώτιδα. Άλλους συγγενείς δεν έχει. Με τις αποφάσεις της Νομαρχίας Φθιώτιδος, αριθ. 13680/9/3/1868 και Νομαρχίας Ακαρνανίας αριθ. 7050/ 27/9/1870, επικυρήσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 δραχμές για κατάδειξη.

Φλούδας ή Μανταβέλης Αργύρης (Γ. Α.  Κ. 678 με α/α 35). Στο 689 α/α 177 τον αναφέρει να κατάγεται από τουρκικό έδαφος και η Νομαρχία  Φθιώτιδας με την απόφαση 7293/22/8/1869 τον αποκηρύσσει με 1000 δραχμές για σύλληψη και 500 για κατάδειξη. Τον αναφέρει δε ως άγνωστον.

Αλογάρης Δημήτριος. Γ. Α. Κ 678 α/α 37 και

Σταμούλης ή Αναστασίου, Γκουτζάνης ή Σταμούλης  (Γ.  Α.  Κ 678 α/α 38).

Τετριμίδας Τζέλιος  (Γ. Α. Κ 678 α/α 39).

Μπραϊμης Νεοφώτιστος Δημήτριος, Αλβανός, από Άγιο Θωμά. Είναι χαρακτηρισμένος Γ και με  απόφαση της Νομαρχίας Φθιώτιδος, αριθμός 11074/6/9/1868 επικηρύσσεται με 1000 δραχμές για σύλληψη. Εφονεύθη  υπό των συντρόφων του. (Γ.Α.Κ 689 με α/α 86).

Ένα άλλο Γ.Α.Κ, το 674 του ιδίου φακέλου και από την ίδια συλλογή που σαν επικεφαλίδα έχει  «Νομαρχία Φθιώτιδας».

«Πίναξ των εν Τουρκία και Ελλάδι εξοντωθέντων  ληστών από της αναθέσεως της καταδιώξεως εις τον Αντιστράτηγον της Τουρκίας Μεχμέτ Αλή Πασσά ήτοι από του Ιουλίου μηνός 1873 μέχρι του Δεκεμβρίου 1874.

 

Το 110 Γ.Α.Κ Οθωνικό  του Υπουργείου των Εσωτερικών του φακέλου 163^α. , που είναι μια αναφορά του υπουργού ενημέρωσης προς τον Όθωνα, σχετικά με τη ληστεία ανά την επικράτεια, για τη Φθιώτιδα μεταξύ άλλων αναφέρει:

……Ο Νομάρχης Φθιώτιδος και Φωκίδος αναφέρει περί αναφανήσεως ληστρικών μικρών αποσπασμάτων εις διάφορα μέρη άνευ ληστρικής τινός πράξεως και ότι ελήφθησαν τα δέοντα εις καταδίωξιν μέτρα. Προσθέτει δε: Οι εν τω Οθωμανικώ υποκρυπτόμενοι λησταί Γ. Ζ. Κουτ…… και Καρ……. αναφαινώντες την 23-24 π.μ πλησίον του Χωρίου Πλατυστόμου του Δήμου Μακρακώμης, συνέλαβον δύο κατοίκους του αυτού χωρίου, τους οποίους απέλυσαν  ζητήσαντες λύτρα, Τούτ’ αυτό παρήγγειλον   και προς τους κατοίκους Δερβέν Καρυάς, τάξαντες οκταήμερον προθεσμίαν μεθ’ ην απείλησαν, ότι θέλουσι κακοποιήσει αυτούς και τα ζώα των. Ο Δήμαρχος Μακρακώμης ειδοποίησε περί τούτου τον κατά τον Δήμο του αποσπασματάρχην προς καταδίωξιν των ληστών.

Άρα αυτοί οι ληστές δεν  περιλαμβάνονται στις παραπάνω λίστες , παρ’ όλο που δρουν την ίδια περίοδο και την ίδια εποχή που έγινε η μεγάλη προσπάθεια εξόντωσης της ληστείας. Ο Κσομούλης στο βιβλίο του αναφέρει για  13 Γιαννιτσώτες λήστές, των οποίων τα ονόματα δεν αναφέρει.

Μεταγενέστεροι

Αποστόλου  (Γ…….ής): Βγήκε στη  ληστεία ύστερα  από απόπειρα φόνου για λόγους τιμής. Είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος της περιοχής και έκανε πολλές παράνομες και έκνομες πράξεις. Συνελήφθη, δικάστηκε, αλλά κατά πληροφορίες απέδρασε από τη φυλακή και έφυγε για την Αμερική.

Όταν ξαναγύρισε, φαίνεται ότι είχε επικηρυχθεί και τον  σκότωσε ο φίλος του, ο Τσαμαδιάς κοντά στη Μεσσοποταμία.

Ο  Μ…..ς από το Ροβολιάρι και κατά κάποιον τρόπο συγγενής του πατέρα μου, ήταν δεινός σκοπευτής. «Έγινε κλέφτης της περιοχής, διότι ύστερα από λογομαχία με τον πατέρα του, τον σκότωσε με τον γκρα. Η ιστορία καταγράφεται ως εξής: «Μια μέρα ο πατέρας του μετά από κάποια έντονη λογομαχία κλείστηκε μέσα στο σπίτι τους και αφού κλείδωσε την πόρτα κοίταζε από την κλειδαρότρυπα. Ο γιος του χωρίς δεύτερη σκέψη σημαδεύει το σημείο της κλειδαριάς και η σφαίρα βρίσκει τον πατέρα του στο μάτι. Έτσι αυτός κατέφυγε στα βουνά. Η δεινότητα της ευστοχίας που είχε τον έκανε διάσημο και ήταν, ο φόβος και ο τρόμος των αποσπασμάτων. Όταν τον κυνηγούσαν τα αποσπάσματα  καβαλαρία και αυτός καβάλα στο άλογο του, γυρνώντας πρώτα προς τα πίσω, εντόπιζε το θύμα του, τραβούσε το όπλο του, πυροβολούσε και βέβαιος για την επιτυχία του, ενώ κοίταζε μπροστά, μέτραγε πόσους είχε σκοτώσει μέχρι εκείνη την στιγμή. Λένε μάλιστα ότι είχε σκοτώσει γύρω σους 31 χωροφύλακες».

Ο Μπ……ης, εδώ μάλλον θα πρόκειται για το όνομα Βογιατζής, είχε την καταγωγή από το χωριό. επικρατούσε η φήμη ότι βγήκε στο κλαρί,  ύστερα από την δολοφονία ενός δασκάλου από την Μακρακώμη για ερωτική αντιζηλία. Και αυτός ήταν ο φόβος και ο τρόμος της περιοχής .

Κύρια Πηγή Γ. Α.  Κ. Κντρική Υπηρεσία

Περιμένω και άλλα στοιχεία.

Ευχαριστώ τον κ. Γ. Δημητρίου και την κ. Αλέκα Χατζημανώλη για την διόρθωση και επιμέλεια του κειμένου